Unicode
_______
ချွေးတွေ ရွှဲနစ်နေတဲ့ ဂျောင်ကု ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကို မနိုင်မနင်းသယ်ရင်း ဆော့ဂျင် ကားတံခါးကို ခြေထောက်တစ်ဖက်တည်းနဲ့ ပိတ်လိုက်သည်။ကြွက်သားအပြည့်ရှိနေသော ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးနှင့် ယှဥ်လိုက်လျှင် ဆော့ဂျင်က လူကောင်သေးသယောင် ရှိသည်။ဒီကောင်လေးကို ဆိုဖာခုံပေါ်ရောက်တဲ့အထိ တွဲလာရသည်မှာ မလွယ်ကူလှပါ။ညနေက ဆိုင်မှာစားသမျှ ပြန်အန်ထွက်ချင်စိတ်ပင် ပေါက်သည်။
"လေးလိုက်တဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကြီး။အားကစားတွေ ဘယ်လောက်လုပ်ထားတယ် မသိဘူး"
ပြောပြောဆိုဆိုနှင့်ပင် ဆိုဖာပေါ် ဝုန်းကနဲ ပစ်ချလိုက်တော့သည်။သူပါရောပြီး အားလွန်လဲကျသွားပြီး ကပြာကယာ ထရပ်တော့ ခါးနေရာက မျက်ခနဲ။
"အမယ်လေး...ငါ့ခါး....ကျွတ်....ကျွတ်"
ဆော့ဂျင် မျက်နှာမှာ ရှုံ့မဲ့သွားရကာ အတန်ကြာသည်အထိ ခါးကို ဟိုဘက်ဒီဘက်လှည့်ပြီး လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ရသေးသည်။
"ချွေးတွေလည်း ရွှဲနေတာပဲ။ရေပတ်တိုက်ပေးရင် ကောင်းမလား"
ဆော့ဂျင် တစ်ကိုယ်တည်း ပွစိပွစိ ရေရွတ်ကာ ရေချိုးခန်းဘက်သွားဖို့ ခြေလှမ်းပြင်လိုက်စဉ်...
"အစ်ကို မသွားပါနဲ့ "
သူ့လက်တစ်ဖက်ကို အမိအရလှမ်းဆွဲရုံမျှမက ခါးတစ်ခုလုံးကိုပါ ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖက်ထားခြင်းခံလိုက်ရတော့သည်။
ပြီးတော့ ခေါင်းလေးပါ တိုးလာကာ သူ့ဝမ်းဗိုက်နေရာကို မျက်နှာအပ်ထားသည်။
"အစ်ကို...သူမသေဘူး ထင်တယ်။မီးထဲမှာ "
အစီအစဉ်မကျသော ဝါကျတွေ ဂျောင်ကုနှုတ်ဖျားက ထွက်လာလေလျှင် ဆော့ဂျင် အလိုက်သင့်ပြန်ဖက်ကာ ခေါင်းလေးကိုပွတ်ပေးလိုက်သည်။ထိုအပြုအမူကို နှစ်သက်သည့်အလား။ကောင်လေးက ငြိမ်ပြီး ခံယူသည်။
"အင်းပါ...မင်းဘာတွေ ကြုံခဲ့မှန်းမသိပေမယ့် အခုမင်းဘေးမှာ ငါတစ်ယောက်လုံးရှိတယ်။မကြောက်နဲ့"
"အင်း "
အကြောင်းအရင်းကို မေးဖို့ရည်ရွယ်ထားသော်လည်း ထိုကောင်လေး၏ စိတ်ဒဏ်ရာကိုအစကနေ ပြန်မဖော်ချင်တော့ပါ။လောလောဆယ် သူ့ခါးပေါ်မှာ မျက်နှာအပ်ပြီး ငြိမ်နေလိုက်တာများ။တကယ့် ၁၅နှစ်သားလေးလို။
YOU ARE READING
BEFORE I GO || JINKOOK ✓
Fanfiction❝ မုန်းတယ်ဆိုတဲ့ စကားအခွန်းတစ်ရာထက် ဘာမှမပြောဘဲ ဥပေက္ခာပြုနေလည်း မင်းမရှိရင် ကိုယ့်ကမ္ဘာ့ပြိုမယ်ဆိုတာသိတယ်မလား ❞ ꧁𝐽𝑒𝑜𝑛 𝐽𝑢𝑛𝑔 𝐾𝑜𝑜𝑘 ☘︎ 𝐾𝑖𝑚 𝑆𝑒𝑜𝑘 𝐽𝑖𝑛꧂ .. ❝ မုန္းတယ္ဆိုတဲ့ စကားအခြန္းတစ္ရာထက္ ဘာမွမေျပာဘဲ ဥေပကၡာျပဳေနလည္း မင္းမ႐ွိရင္ ကိ...
