မုန္း၍ခ်စ္ခဲ့သည္ ( မုန်း၍ချစ်ခဲ့သည် )(Completed)

အပိုင္း (၂)

အိမ္ႀကီးရဲ႕ အေပၚထပ္ ေျကာင္လိမ္ေလွကားေပၚမွ ဆင္းလာေတာ့ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ျမင္ေနၾကအိမ္အလုပ္သမား ဝန္ထမ္းေတြထက္ ပိုလာတဲ့ ကေလးထိန္း(၂)ေယာက္ကိုပါ ေတြ႕လိုက္သည္။

ထိုအေသးေလးကို လူလတ္ပိုင္းအမ်ိဳးသမီးက ေျခအိတ္ဝတ္ေပးကာ ဖိနပ္စီးေပးေနၿပီး လြယ္အိတ္ကိုေတာ့ အသင့္အေနအထားနဲ႔ကိုင္ထားကာ ေနာက္နားတြင္ မတ္တပ္ရပ္ေနသည့္ အသက္ခပ္ႀကီးႀကီး အမ်ိဳးသမီးကိုပါ ေတြ႕လိုက္ရသည္။

စိတ္ခ်ရတယ္ ။ မွာထားတဲ့အတိုင္း ေသခ်ာလုပ္ၾကသားပဲ။

"သူေဌး ေက်ာင္းသြားဖို႔ အသင့္ျဖစ္ပါၿပီ"

"ဟိုကေလး... အတူေခၚလာခဲ့"

ထိုင္ခံုေပၚက ကေလးေသးေသးေလးကိုပါ ေက်ာင္းလိုက္ပို႔မယ္လို႔ စိတ္ကူးလိုက္သည္။ ပထမဆံုး ေက်ာင္းတက္ရက္မွာ အုပ္ထိန္းသူေတာ့ ပါရမယ္ မဟုတ္လား။

ကုန္လြန္ခဲ့တဲ့ ရက္သတၱပတ္မွာေတာ့ ထိုကေလးကိုလည္း သင့္ေတာ္တဲ့ ဆရာေတြေခၚၿပီး အေျခခံအဆင့္သတ္မွတ္ခ်က္ကို စစ္ေဆးကာ အတန္းသတ္မွတ္ၿပီးေနာက္ တစ္တန္းက စထားရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကသည္။

မူလက ေနခဲ့သည့္ မိဘမဲ့ေဂဟာက တစ္ခါတစ္ရံ လာေရာက္သင္ၾကားေပးသည့္ ဆရာေတြေၾကာင့္ အေျခခံကို သင္သင့္သေလာက္ သင္ခဲ့ရၿပီးျဖစ္သည္။

အခ်ိန္မေတာ္ လမ္းေပၚေရာက္ေနရသည္က ထိုေဂဟာရွိ လူႀကီးအခ်ိဳ႕၏ လာဘ္စားမွဳေၾကာင့္ ကေလးအမ်ားစုဟာ အစာေရဆာ မဝမလင္ျဖစ္ၾကရသည့္အျပင္ အႏွိပ္စက္ခံရသည္လို႔လည္း စံုစမ္းသိရွိရသည္။

ထိုေဂဟာက ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္လာသည့္ ထိုအေသးေလးကိုေတာ့ သူ႔အေနနဲ႔ အလြန္ပင္ ႏွစ္ၿခိဳက္မိသည္။

တစ္ပတ္ၾကာ အနားယူၿပီးသည့္ေနာက္ လူရြယ္ေလးသည္ အားအင္အျပည့္ႏွင့္ အရာရာရင္ဆိုင္ဖို႔ အသင့္ျဖစ္ေနတဲ့ အသစ္ျပန္လည္ေမြးဖြားလာတဲ့ ဖီးနစ္ငွက္လို အသင့္ျဖစ္ေနေလၿပီ။

"သခင္ေလး၊ သူေဌးနဲ႔ အတူတူသြားရေအာင္ ထ"

ကေလးထိန္းအမက ခ်ိဳင္းကေန ေျမႇာက္ထူကာ ထရပ္ေစသည္။