မုန္း၍ခ်စ္ခဲ့သည္ ( မုန်း၍ချစ်ခဲ့သည် )(Completed)

အပိုင္း(၇)

တီ တီ!!!

ကားဟြန္းသံ ႏွစ္ခ်က္ဆင့္တီးလိုက္ကာ ေရွ႕နားက လမ္းေလွ်ာက္သြားေနေသာ ေက်ာင္းသားသံုးေယာက္ကို လွမ္းအသိေပးလိုက္ၿပီး ေဘးနားေလးထိ ေမာင္းသြားရင္း မွန္ကိုခ်ကာ ေခၚလိုက္သည္။

"Gun...."

ေခၚသံေၾကာင့္သာ သံုးေယာက္လံုး လွည့္ၾကည့္လာသည္။

အစက ဟြန္းသံေၾကာင့္ ေဘးနည္းနည္းကပ္ကာ လမ္းေလွ်ာက္မျပတ္ စကားေျပာမျပတ္။

"ဟယ္ အကို Off"

သူငယ္ခ်င္းထဲက ခပ္သြက္သြက္ျဖစ္သည့္ Popဆိုသည့္ ေကာင္မေလးက ေခၚေလသည္။

ကၽြန္ေတာ္ဦးတည္ရာ ငယ့္ဆီက Attentionက ျပံုးျပကာ ေခါင္းေလးညိတ္ျပရံုေလးသာ ရရွိသည္။

**ဟား... ကိုယ္က ငယ့္ဆီက Attention လိုခ်င္လို႔ တစ္ခါမွ ထုတ္မစီးျဖစ္တဲ့ Mercedes_ Maybach ကို ထုတ္စီးလာတာေနာ္**

ကိုယ့္ငယ္က ေဘာစိေလးမွန္း သိပါတယ္ကြာ။ ကိုယ္ကေတာ့ ငယ့္ေရွ႔မွာ သားနားေအာင္ လုပ္လာရတာ၊ ကိုယ့္ကို အသိမွတ္ျပုပါအံုး။

"Gun..Gun ဘာေတြေတြးေနတာလဲ၊ ဟိုမွာ အားနာစရာ"

"မဟုတ္ပါဘူးဟ၊ အကုိ႔ကို အေစာျကီး
ေရာက္လာမယ္လို႔ မထင္လိုက္ဘူး"

Gunက အေနခက္သလိုေလး ေျပာသည္။

"ကိုယ့္အမွဳသည္တစ္ေယာက္နဲ့ ခ်ိန္းျပီး အျပန္ သြားစရာမရွိတာနဲ့ ဒီကိုပဲ တန္းလာလိုက္တာ၊ ဘာလဲ Gunက ကိုယ့္ကို မုန့္မေက်ြးခ်င္ေတာ့ဘူးလား"

အေနမခက္ေစရန္ ရႊတ္ေနာက္ေနာက္ေလး ဆိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္လံုးက ျပာျပာသလဲျဖစ္သြားကာ သူလည္း ကားရပ္သည့္ေနရာတြင္ ရပ္ထားလိုက္ျပီး ကားထဲက အထုပ္ကေလး (၃)ခုကို ယူခ်လာသည္။

"လာ အကို ထိုင္ပါ၊ ေနရာက Gunေရြးထားတာေလ၊ အကိုႀကိဳက္ရဲ႕လား"

ဆိုင္အခင္းအက်င္းကို ေဝ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ နာမည္ႀကီး တကၠသိုလ္နားက စားေသာက္ဆိုင္လို႔ မေျပာရဘူး အျပင္ဆင္ကအစ သားနားေနသည္။

လြန္ခဲ့တဲ့ နာရီပိုင္းက ငယ့္ဆီက Phလာကာ အခ်ိန္ရရင္ ဒီေန႔မုန္႔ေကၽြးပါရေစဆိုၿပီး ခ်ိန္းဆိုလာသည္မို႔ ရွိသမွ်အလုပ္ေတြကို ျဖတ္လိုက္ကာ လူက တစ္လတစ္ခါေတာင္ မေရာက္ျဖစ္သည့္ အိမ္ကိုေျပးရေသးသည္။