မုန္း၍ခ်စ္ခဲ့သည္ ( မုန်း၍ချစ်ခဲ့သည် )(Completed)

The end

ေဆးေရာင္စံုခ်ယ္သထားတဲ့ ကားခ်ပ္မ်ားကို သစ္သားေထာက္တံမ်ားေပၚတြင္ တင္ထားသည္က ေနရာအႏွံ႔။ နံရံမွာ တခ်ိဳ႕တေလကို ခ်ိတ္ဆြဲထားကာ တခ်ိဳ့တေလက စားပြဲေပၚတြင္။ ဆြဲလက္စ ပန္းခ်ီကားေပၚက စုတ္ခ်က္ေတြက ေသသပ္လွပေနသည္။ ႐ုပ္လံုးမေပၚေသးေပမယ့္ ေသသပ္တဲ့စုတ္ခ်က္နဲ႔ ပံုၾကမ္းအေနအထားကပင္ ထိုပံုကို မည္မွ်ျမတ္ႏိုးစြာ ပံုေပၚထားမွန္း သိသာေစတယ္။ နဖူးေပၚေဝ့ဝဲက်ေနသည့္ ဆံစအခ်ိဳ႔ကို လက္ဖ်ံျဖင့္ ပြတ္တင္လိုက္တယ္။

ထိုပံုေလးကို မိမိရရ မွတ္တမ္းတင္လိုက္သူကေတာ့ Off။ Offသည္ တစ္ေန႔တစ္မ်ိဳး မထပ္ရေအာင္ ခ်စ္ရသူ၏ လွဳပ္ရွားမွဳမ်ားကို ပံု႐ိုက္ယူကာ သိမ္းဆည္းသည့္အက်င့္တစ္ခု တိုးလာေလသည္။

"ငယ္... ပင္ပန္းေနၿပီလား"

"အကိုOff"

"အေမာေျပေလး ေသာက္လိုက္အံုး"

"ခ်စ္တယ္ဗ်...မြ"

ႏွဳတ္ခမ္းေပၚ ႏူးႏူးည့ံည့ံအနမ္းေလး ဖ်ပ္ကနဲ လာေရာက္နားခိုၿပီးေနာက္ အေအးခြက္ကို ယူေသာက္သြားတယ္။

ႏွဳတ္ခမ္းေလးကို လက္ျဖင့္ဖြဖြထိကိုင္ရင္း Offသည္ ေက်နပ္စြာ ျပံဳးလိုက္၏။ ငယ္က အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ။

"ငယ္ ပံုက ၿပီးေတာ့မွာလား"

"ဟုတ္... ဒါေလးကို ျပတဲ့အထဲထည့္မွာေလ"

"ေလလံထဲ ထည့္မွာလား"

" ေလလံညက် ၾကည့္ေပါ့"

"ကိုယ့္ကေလးက ကိုယ့္ကိုေတာင္ လ်ိဳ႕ဝွက္ေနပါလား ဟင္... အဆိုးေလး"

"ခစ္ ခစ္.... အကိုOff... ယားတယ္"

ႏွာဖ်ားေလးကို လက္ၫွိဳးေလးနဲ႔ ပြတ္ဆြဲခ်ရင္း စေနာက္လိုက္ကာ Offသည္ မ်က္ႏွာကို နီးနီးကပ္ကပ္ ႏွိမ့္ခ်လိုက္ရင္း ငယ္၏ ဦးေခါင္းကေန လည္ပင္း နားရြက္ေလးမ်ားေပၚ တိုးတိုက္ကာ နားရြက္ဖ်ားေလးကို သြားျဖင့္ဖြဖြကိုက္လိုက္၏။

"ယားတယ္ဆို အ!!! လူညစ္ႀကီး.... အြန္းးးးးးးဟင္း"

စေနာက္ေနရာမွ အနမ္းတစ္ခုအျဖစ္ ဖန္တီးရယူကာ ခ်စ္ရသူကို ခါးကေန ေပြ႕ခ်ီလိုက္ကာ တင္ပါးကိုပင့္မရင္း စားပြဲေပၚ တင္လိုက္သည္။ အနမ္းတို႔က နင့္နင့္သည္းသည္း။ တကယ္ကို ႐ိုမန္႔တစ္ဆန္တဲ့ေန႔ရက္ေတြ ေရာက္လာလိမ့္မယ္လို႔ မေမွ်ာ္လင့္႐ိုး အမွန္ပင္ ျဖစ္သည္။ အခန္းငယ္ေလးဟာ တိတ္ဆိတ္သြား၏။ လူႏွစ္ဦး၏ ခ်စ္စိတ္မႊန္ေနေသာ အသက္ရွဴသံျပင္းျပင္ထန္ထန္ကိုသာ ၾကားေနရသည္။ တခါတရံ ေလေျပအေဝွ႕ႏွင့္ၾကံဳႀကိဳက္ေတာ့ ျပတင္းေပါက္မွ လိုက္ကာစေလးက တလူလူလြင့္လာလိုက္၊ တည္ၿငိမ္သြားလိုက္။ အျပင္ဘက္က သက္တမ္းရင့္သစ္ပင္ႀကီးေပၚ၌ ခနတျဖဳတ္လာနားသည့္ ေက်းငွက္ေလးေတာင္ အခ်စ္ငွက္ႏွစ္ေကာင္၏ ခ်စ္ၾကည္ႏူးေနပံုကို ရွက္ရြံ႕သည့္အလား ေက်ာခိုင္းကာပ်ံသန္းသြား၏။ ေနမင္းႀကီးလည္း တိမ္တိုက္ေတြကို အကာကြယ္ယူလို႔ ပုန္းကြယ္သြားေလေတာ့သည္။ ခ်စ္ျခင္းတို႔သည္ ေန႔ေန႔ညည၊ အခ်ိန္မေရြး၊ ေနရာမေရြး။