Todoroki x Reader (Bnha x Reader)

Gece yarısı

Beğenin lütfen 😽

2. Kata çıktık ve koridordan bir kapıyı açtı. "Burası senin odan."

İçeri girdim ve etrafa baktım. Klasik, sadece bir odaydı. Daha sonra istediğim gibi süsleyebilirdim.

Odanın çaprazındaki odayı işaret etti. "Şurası benim odam. Bir şey olursa gelebilirsin."

"Peki."

Kapıyı kapatarak odanın ortasına oturdum ve kafamı yatağa yaslayarak gözlerimi kapadım.

~~~~~~~~~~~~~~~

Gözlerimi yavaşça açtım, sanırım birkaç saattir uyuyordum. Ayağa kalktım ve saate baktım, gece 1 olmuştu.

Şu an uykum yoktu ve evde de Aiawa olduğu sürece bir şey yapamazdım.

Pencereyi açarak yüksekliğe baktım, buradan atlayabilirdim.

Pencerenin dışına çıktım ve yere atladım. Sessiz adımlarla ev kapısına ilerleyerek evden çıktım.

Caddelerde çok insan yoktu, bar gibi yerler açıktı ve o tarz yerlere yakın caddelerde insanlar vardı.

Cebimden bir sigara çıkardım, tabii ki Aiawa'ya tüm sigaramı vermemiştim. Ama yine çakmağım yoktu.

Bir barın olduğu sokakta 2-3 kişilik bir erkek grubu gördüm. Onlarda çakmak olduğuma emindim.

Onlara doğru ilerledim. "Baksanıza."

Bana döndüler ama yerlerinde çok duramıyorlardı. Sanırım sarhoştular.

"Çakmağınız var mı?"

Ortadaki çocuk gülerek biraz bana yaklaştı ve elini yüzüme dokundurdu,  "Böyle güzel bir kızın sigara içmesi ne kötü..."

Çocuğun elini yüzümden çektim, "Çakmak var mı?"

"Var... Var ama öyle hemen vermeyiz."

Diğer çocuk belime dokunmaya çalışırken kolunu tuttum ve ters çevirerek onu yere düşürdüm. Daha sonra da hiç düşünmeden üstüne oturdum.

Çok ağır sayılmazdım ama zaten sarhoşken benim gibi birinin üstüne oturmasından dolayı ayağa kalkamıyordu.

Diğer 2 çocuk şaşırarak bana baktı, diğeri bana yaklaşmaya çalışırken ayağına çelme taktım ve salak gibi o da hemen yere düştü. Onun üstüne de ayaklarımı uzattım.

Tek bir çocuk vardı ama bana yaklaşmaya korkuyor gibiydi. Cebinden çakmak çıkararak bana uzattı.

Gülerek çakmağı aldım ve ayağa kalkarak çocuğa göz kırptım, "Sağ ol kanka."

Çakmak ile sigaramı yaktım, çocuk çakmağı geri almak için elini uzattığında yanından geçerek yürümeye başladım ve çakmağı havaya doğrultarak onların göreceği şekilde salladım. "Çakmak artık benim."

Bir parka geldiğimde çimenlere oturarak gökyüzüne bakmaya başladım. Birkaç dakika sonra yanıma biri geldi.

Kafamı çevirdiğimde sabah karakolda gördüğüm kanatlı adam olduğunu gördüm. "Sen-"

Direkt ağzımdaki sigarayı aldı ve kaldırıma bastırarak söndürüp çöp kutusuna attı.

Sinirle kaşlarımı çattım, "Hey!"

"Sigara yok dedim, küçük kız."

Sinirli bir nefes vererek önüme döndüm "Japonya'daki büyüklerin çocuklara koyduğu bu kuralları anlamıyorum."

"Neden? Sen nereden geldin?"

"Amerika."

"Vayy, ne güzel."

"Ne demezsin."

Yanıma oturdu ve o da gökyüzüne bakmaya başladı. "Evin yok mu? Neden bu saatte dışardasın?"

"Sen neden bu saatte dışardasın?"

"Ben çocuk değilim. Ayrıca, insanların güvenliğinden sorumluyum."

Güldüm, "Sen de mi kahramansın?"

"Hmhm."

"İyiymiş."

Kolumdaki dövmelere bakmaya başladı, "Bu yaşında nasıl dövme yaptırabildin?"

"Yapan kişi tanıdıktı."

"1-2 dövme olsa anlarım ama, neredeyse tüm kolun dövme ile kaplı."

Omuz silktim, "Ben seviyorum."

"Kurallar yoktu değil mi?"

Ona döndüm, ne dediğini anlamamıştım. "Ne?"

"Nasıl bir hayat yaşadın bilmiyorum ama, yaşadığın hayatta kurallar yoktu, değil mi?"

Kafamı önüme çevirdim, "Yani, evet."

"Belli..."

Ayağa kalktı ve bana elini uzattı, onun elini tutmadım ve kendim ayağa kalktım.

"Saat 2 oluyor. Eve git artık, minik."

Kaşlarımı çatarak yanından geçtim, "Ben minik değilim. İsmim Ameya."

"Hawks."

Ona döndüm, "Ne?"

"Kahraman ismim Hawks, gerçek ismim Keigo. İstersen abi de diyebilirsin."

Jean'ın aklıma gelmesiyle ellerimi sıktım, "Sana abi demeyeceğim, Keigo."

Güldü, "Sen bilirsin. Hadi, doğru evine."

Tekrar önüme döndüm ve yürümeye başladım. "Bana emir verme!"