Todoroki x Reader (Bnha x Reader)

Evler yakın

Beğenin lütfen 😽

"Aizawa senseinin çocuğu musun?"

"Özgünlüğün nasıl kullanılıyor?"

"Kolundaki dövmeleri ne zaman yaptırdın??"

Ders bittiği an herkes bir anda yanıma toplanmış ve bana sorular sormaya başlamıştı.

Eğer bu kadar soracaklarını bilseydim tahtaya çıkıp Aizawa'yı uyandırmazdım.

Derin bir nefes aldım ve Mina'nın sorusunu cevapladım, "Hayır, çocuğu değilim."

Daha sonra Midoriya'ya döndüm, "Birinin gözlerine karşılıklı 5 saniye bakmam gerekiyor."

Uraraka'ya döndüm, "İlk dövmemi 2 yıl önce yaptırdım."

Birkaç dakika daha soru cevaplamam ardından dağılmaya başlamışlardı. Gözüm yan masada oturan Todoroki'ye çarptı. Yine dümdüz bir ifade ile bana bakıyordu.

Birkaç saniye birbirimize baktık ve daha sonra önüne döndü. Bir şey falan mı demek istiyordu acaba?

~~~~~~~~~~~~~~~

Dersler bitmişti, önce herkesin okuldan çıkmasını bekledim ve öğretmenler odasına giderek pat diye kapıyı açtım. "Aizawa! Ne zaman eve gidiyoruz?"

Sadece 1-2 öğretmen içerideydi.

"İşim var Ameya, eve kendin git."

Kaşlarımı çatarak ona yaklaştım. "Yorgunum!"

"Hadi Ameya, işim var diyorum sana."

Derin bir nefes aldım, "Peki."

Okuldan çıktım ve eve doğru yürümeye başladım.

Bir süre sonra yolda Todoroki ile karşılaştım. İkimiz de konuşmadan sessizce yürüyorduk.

"Gerçekten Aizawa senseinin çocuğu değil misin?"

Gözlerimi hafifçe ona kaydırdım, "Değilim."

Yine sessizlik oldu.

"Giriş sınavında neden benim özgünlüğümü kopyaladın?"

"Sessiz biriydin bu yüzden kopyalamanın daha kolay olacağını düşündüm. Ayrıca özgünlüğünün de güçlü bir şey olduğunu hissettim."

Birkaç saniye sustu ve konuştu, "Beğendin mi, özgünlüğümü?"

"Evet, güzeldi baya."

Bir sokağın başında durdu ve bana baktı, bu çocuk cidden hep mimiksiz mi duruyordu?

"Evim bu sokakta."

Benim evim de 2 sokak ötedeydi.

"Anladım, görüşürüz."

"Görüşürüz."

O arkasını dönüp yürürken ben de eve doğru yürümeye devam ettim.

~~~~~~~~~~~~~~~

Duştan çıkmış kafamda havlu ile evin içinde oradan oraya gidiyordum. Aizawa hâlâ gelmemişti ve aşırı sıkılıyordum.

En sonunda Aizawa'nın yatağına bıkkınlık ile uzandım ve tavana bakmaya başladım.

~~~~~~~~~~~~~~~

Odadan gelen sesler ile uyanmıştım ama gözlerim hâlâ kapalıydı. Ben ne zaman uyumuştum ki?

Gözlerimi açtığımda ayna karşısında saçını bağlayan Aizawa'yı gördüm, o da aynadan bana baktı. "Uyandın sonunda."

Saçlarımı gözlerimin önünden çekip yatakta doğrulurken mırıldandım. "Ne zaman geldin sen be?"

"Yarım saat oluyor."

Bana döndü ve biraz yaklaştı. "Neden benim yatağımda uyuduğunu sorabilir miyim?"

"Yo."

"Soruyorum."

"Sorma."

"Neden benim yatağımda yattın?"

"Yatağımı kaybettim."

Dediğim şey ile kahkaha atmamak için dudaklarımı ısırırken Aizawa'da birkaç saniye kaşları çatık anlamaya çalıştı ve sonra hafifçe güldü.

Odanın kapısından çıkarken mırıldandı, "Kalk, yemek yiyelim."

Ben de çok acıktığım için direkt yataktan fırladım ve aşağı inmeye başladım.

Mutfaktan pizza kokusu geliyordu, heyecanla bağırdım. "Pizza mı sipariş ettin?!"

"Evet."

Mutfağa girdim ve açık pizza kutusundan bir dilimi hemen ağzıma aldım.