"Benimle oynarken iyi düşün." diye hırladı. Sesi karnımı burkarken dudaklarıma kilitlenmiş bakışlarını görünce karanlığın verdiği cesaretle güldüm. "Sanki yenilmeyi istemiyorsun."
🔥
Henüz 20'li yaşlarında, çiçeklerle kaplı duvarların üzerinde şark...
*Birazdan delireceksiniz bu arada, bölüm sonundan güncelliyorum burayı ajjdkckc*
Final haftam, Covid-19 aşı serüvenim, en yakın arkadaşımın evliliği, boyun ağrılarımın istikrarlı bir şekilde devam etmesi derken...iki haftalık bir aradan sonra yine buradayız. 6 aydır İhtilal'in satırlarını burada paylaşmak üzere yazıyorum, 35 bin okumaya ulaşmak üzere. Kimine göre hızlı büyüdü, kimine göre çok daha fazlasını hak ediyor ama ben mutluyum. Ağır ağır, emin adımlarla yürüyoruz ve ayak izlerime basan, bana eşlik eden herkese kocaman kocaman sarılmak istiyorum.
Umarım, bir gün.
: )
Rei - Şehir Lambaları
Sezen Aksu - Yalnızca Sitem
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
44. BÖLÜM
Gökyüzüne ait olan kuşların kanadı kopunca esareti başlardı. Kelebekler ise kozadan kurtulunca bir günlük özgürlüğe kavuşurlardı. Bin yıllık esarete karşı kelebeğin bir günlük özgürlüğünü yaşıyordum; kendimi kozamdan çıkartmayı başardığım gün ise karşıma çıkan bir örümcek ağıydı.
O ağların her birini Savaş Karan örmüştü.
Takılmıştım ağlarına, sonra da kaçmaya çalışmıştım.
✨
Akşam saatlerinde uyuyakaldığım için sabaha karşı uyanmış ve bir daha uyuyamamıştım. Saatlerdir tekli koltuğa kıvrılmış, dizlerimi karnıma çekmiş bir biçimde; elim çenemin altında dışarıyı izliyordum. Oda karanlıktan yeni yeni arınmaya başlamıştı ve uyandığımdan bu yana yalnızdım.
Pencereye bakan gözlerim camın ardındakileri görmüyor, cama düşen yansımamı izliyordu. Dışarıdaki yeşillikleri görmek isterken kendi yeşile benzeyen kürelerimde takılı kalmıştım. Her geçen saniye gözlerimin içine bakmak daha zor geliyordu ama başka bir yere de çeviremiyordum bakışlarımı. Dünyanın en ünlü tiyatro oyuncuları sıradaki durakları olarak benim gözlerimi seçmişler gibi büyük bir ilgiyle, kendi etrafımdaki her şeyden soyutlayarak izliyordum.
