OMEGA တစ်ယောက်အဖြစ်ပြန်လည်မွေးဖွားပြီးနောက် လူတိုင်းကငါ့နဲ့လက်ထပ်ချင်နေကြတယ်!

အခန်း-၈

[UNICODE]

တစ်ဖက်ကလူက ထိန်းချူပ်ကော်လံကို ထိတော့မယ်ဆဲဆဲမှာ ဖူယွမ်ကျုံးက တားမလို့ပြင်လိုက်သော်လည်း သူ့အလျင် ယွမ်ယဲ့က ထိုလူရဲ့လက်ကောက်ဝတ်အား လက်တစ်ခုလုံးကိုချိုးနိုင်လောက်သည့်အားနှင့် ဆွဲဖမ်းပစ်လိုက်သည်။

ယွမ်ယဲ့ရဲ့မျက်ခုံးတန်းတွေက စုကြုံ့နေပြီး သူ၏အေးစက်စက်စကားသံများမထွက်သည်တောင်မှ ရှည်လျားလှသောအရပ်နှင့် လေထုကကြပ်တည်းနေပြီး ကျန်တဲ့သူတစ်ယောက်ချင်းစီကိုလည်း ကြောက်လန့်စေရန် စွမ်းဆောင်နိုင်လှသည်။

အချိန်တစ်ခုစာလောက် ဆိုင်ထဲတွင်တိတ်ဆိတ်နေကြပြီး ဖူယွမ်ကျုံးက လက်ကိုအားပြုပြီး ထရပ်လိုက်သည့်အခါ အမျက်ဒေါသများကြားက ပေါက်ကွဲမှုတစ်ခုလို အသံကျယ်လောင်သွားတော့သည်။

သူက Omega တစ်ယောက်အနေနဲ့ တိုက်ခိုက်ခံရသလိုဖြစ်သွားတာကို သူနားလည်သောကြောင့် ထိုသို့ခံစားချက်ကိုမနည်းလိုက်ဖမ်းမိအောင် လုပ်နေရသည်။ ဆယ်ကျော်သက်ဘဝကတည်းက ဘယ်သူကမျှ သူ့အားဒီလိုစည်းကျော်ပြီး ရန်မစရဲခဲ့ပါပေ။ ဒါကရိုးရိုးတန်းတန်း ရန်ပွဲလေးတစ်ခုပဲမဟုတ်ဘူးလား? သူကထိုသူနှင့် ရန်ဖြစ်လိုက်ပြီး သူ့ကိုမထီမဲ့မြင်ပြုခြင်းရလာဒ်ကို မြင်သာအောင်ကော်လံစပြန်ဆွဲလိုက်မယ်လေ။

မည်သို့ပင်ဆိုစေ ကျောင်းရန်ပွဲများတွင် အထိုက်အလျောက်ပါဝင်ခဲ့သောသူ ဖြစ်သည်ကြောင့် ဘယ်လိုရန်ဖြစ်ရမလဲဆိုတာ ဖူယွမ်ကျုံးလည်း နားလည်ပါသည်။ သူ့ရန်ပွဲများကို ကျောင်းကမသိသလိုကျော်သွားပေးဖို့ဆိုလျှင် နည်းလမ်းတစ်ခုပဲလိုအပ်ပါသည်။ ရန်ဖြစ်နေရင်း တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ဆွဲထည့်ခြင်းပင်။ အရင်သာစလိုက်၊ ပြီးရင် ကျောင်းဝတ္တရားတွေကို ရွတ်ပြစရာမလို‌အောင် လက်တုံ့ပြန်သလိုပုံစံလုပ်လိုက်ရုံပဲလေ။

မင်းသာရန်ပွဲကိုအရင်စလိုက်ရင်တော့ လက်အရင်ရွှေ့တဲ့သူက မင်းဖြစ်နေတဲ့အတွက် ကျောင်းစည်းကမ်းဝတ္တရားများက မင်းပုခုံးကိုပဲစုပုံကျလာမှာပဲ ဖြစ်သည်။ ယွမ်ယဲ့ရဲ့ လက်အားကိုကြည့်ပုံအရတော့ တစ်ဖက်သူရဲ့လက်ကောက်ဝတ်က ရက်အနည်းငယ်လောက် ဘာမှလုပ်လို့ရမှာမဟုတ်တော့ပေ။ သူတို့ဘယ်လိုများလုပ်မှာပါလိမ့််? ကျန်တဲ့သူတွေကိုပဲ သူတို့စတာလို့ စွပ်စွဲလိုက်ရတော့မှာလား?

အခုချိန်မှာတော့ ဖူယွမ်ကျုံးရဲ့ဦးနှောက်က ဒိုင်းနမိုက်တစ်ခုလို ဖြစ်နေပေသည်။ သူ့ရဲ့ Omega စရိုက်ကိုပဲ ကောင်းကောင်းအသုံးချဖို့လိုနေသည့် အခြေအနေပင်။ သူကအားမရှိ၊ သနားစရာကောင်းတဲ့ ကာကွယ်မှုမလုပ်နိုင်သော Omega တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး ယွမ်ယဲ့ကတော့ သူ့ကိုကာကွယ်ပေးခဲ့ရတဲ့ တစ်ယောက်တည်းသော သူရဲကောင်းလေးပေါ့။

ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်လေ သူကခုန‌ လေးကတင် သူ့ကော်လံကိုထိတော့မယ့်ဆဲဆဲခံလိုက်ရသူဖြစ်ပြီး သူ့ရဲ့၁.၈မီတာရှည်လျားတဲ့ အရပ်နဲ့ Omega ခန္ဓာကိုယ်က တစ်ယောက်ချင်းစီကို ပြန်ရိုက်နိုင်တယ်ဆိုတဲ့ အချက်ကိုဖယ်လိုက်ရင်တော့ အကုန်လုံးကမှားနေတာတော့ မဟုတ်။

မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်းမှာပဲ ဖူယွမ်ကျုံးက ဖြေရှင်းချက်များကိုစာစီနေပြီး ကျန်တဲ့သူများက သူနဲ့အရိုင်းအစိုင်းကောင်ကို လာဝိုင်းရိုက်ကြတော့မည်ဟု တထစ်ချတွေးထားလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ဖူယွမ်ကျုံးမှာ သူတို့ကိုဘာမှတောင် ပြန်မလုပ်လိုက်ရဘဲ တစ်ချို့က ဖုန်းများကိုထုတ်၍ မှတ်တမ်းယူထားကာ "အရိုင်းအစိုင်းကောင်က ချနေပြီ၊ သွားကြ။ နံပါတ်တစ် ကျောင်းကို သူ့ရဲ့ရိုင်းပြတဲ့ အပြုအမူတွေပို့ကြ" ဟုအော်နေကြတော့သည်။

သေလိုက်ပါတော့၊ တော်တော်များများက ဒီအခြေအနေကို အတည်မှတ်သွားကြလေပြီ။

ဖူယွမ်ကျုံးမှာ ကြောင်အသွားမိတော့သည်။ ယွမ်ယဲ့က အလျင်အမြန်လက်ကိုပြန်ရုတ်လိုက်ပြီး ရန်ပွဲကိုအဆုံးသတ်လိုက်သည်။ လက်ကိုအဆွဲခံလိုက်ရသောလူက သူ၏နီရဲနေသောလက်အား ကိုင်လျက် ဖုန်းကင်မရာ‌ရှေ့သို့ ပြေးသွားကာအော်နေပေ၏။

"မြန်မြန်ရိုက်ထား၊ ဒါသူ့ရဲ့ငါ့ကို အနိုင်ကျင့်ထားတဲ့သက်သေပဲ"

"ဘာသက်သေလဲ?"

ယွမ်ယဲ့က ပြန်ချေပလိုက်သည်။

"ငါလုပ်ခဲ့လို့လား?"

တစ်ဖက်လူက စူးစူးရှရှအော်ဟစ်လာသည်။

"မင်းကမသိချင်ယောင်ဆောင်နေတာလား? ငါ့လက်ကိုကြည့်လိုက်ဦး၊ မင်းသဘောပေါက်ပြီလား?"

"ဘာတွေပြောနေတာလဲ? ငါဘာမှမလုပ်ခဲ့ဘူး"

ယွမ်ယဲ့ကကြိမ်း‌မောင်းလျက်

"ဟုတ်ပြီလေ၊ ဟိုဘက်ကကောင်တွေ ရိုက်နေတာရပ်တော့။ ငါဘာမှမလုပ်ခဲ့ပါဘူး။ ဟုတ်တယ်မလား ဆိုင်ရှင်?"

သူက မီးဖိုချောင်ဘက်ကို တစ်ချက်လှည့်ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်သည်။ ဆိုင်ရှင်က ဟန်ကိုယ့်ကာတစ်ဖက်လူတွေကို လှည့်ပြောလိုက်တော့သည်။

"ကျောင်းသားတို့၊ ဦးတို့ဆိုင်ကို ကြိုချိန်းထားတဲ့ဧည့်သည်တွေလာတော့မှာမလို့ ပြဿနာမရှိဘူးဆိုရင် ထွက်သွားပေးနိုင်မလား? မဟုတ်ရင် ဒီနားကရဲစခန်းကို အကြောင်းကြားရလိမ့်မယ်"

"သေလိုက်ပါလား"

တစ်ဖက်အဖွဲ့မှာတော့ ရှူးရှူးရှားရှားဖြစ်သွားကာ ယွမ်ယဲ့တို့ဘက်ကို စူးစိုက်ကြည့်ပြီး လှည့်ထွက်သွားကြတော့သည်။

"နေဦး"

ယွမ်ယဲ့က ထိုအုပ်စုအား တားလိုက်ပြီး သူ၏ခြေတံရှည်များကို လိမ်ရပ်လျက်

"မင်းတို့သွားနိုင်ပြီလို့ ဘယ်သူပြောလဲ?"

"မင်းကဘာလုပ်ချင်သေးလို့လဲ?"

"ငါ့သူငယ်ချင်းရဲ့ ကော်လံကိုထိလို့ရတယ်လို့ ဘယ်သူပြောလဲ?"

ယွမ်ယဲ့က ပြောလိုက်သည်။

"တောင်းပန်လိုက်"

"တောင်းပန်ရမယ် ဟုတ်လား?"

တစ်ဖက်လူက အော်ဟစ်လိုက်လေသည်။

"မင်းရေရှည်ကိုကြည့်တာ ကောင်းမယ်နော်။ ‌‌နောက်ကျ မင်းငါ့ရှေ့မှာ ဒူးထောက်နေရမယ်"

"ငါမလုပ်နိုင်တာကို ဖယ်လိုက်ရင်ပေါ့"

ယွမ်ယဲ့က တစ်လုံးချင်းပြောလိုက်သည်။

"ငါမင်းကို ဘာမှမလုပ်နိုင်ဘူးလို့ မင်းကအခုထိထင်နေတုန်းလား?"

စကားသံဆုံးသွားသည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် ice mint အနံ့ pheromone က နေရာကျဥ်းလေးတွင် ပျံ့လွင့်လာတော့သည်။ နှင်းမုန်တိုင်းအပြင်းစားနဲ့ဆင်တူနေသော အနံ့က ထောင့်များအထိပါ ရှင်းရှင်းလင်းလင်းပျံ့နှံ့သွားပြီး အသားထဲတိုးဝင်မတတ် သိပ်သည်းလာလေသည်။

ဒီရနံ့က လုံးဝကိုအံ့အားသင့်စွာ ဖိအားပြင်းလှပေသည်။ လူတစ်ချို့ပင်လျှင် အသားအရည်များဖြူဖျော့လာကာ ချွေးစေးတို့ထွက်လာပြီး သူတို့၏အဆုတ်များက ဓားသွားထက်တွင်ရှိနေသကဲ့သို့ အသက်ရှူရန်ခက်ခဲလာပါတော့သည်။ ဆိုင်ထဲမှာပြေးထွက်ချင်လှသော်လည်း သူတို့ခြေထောက်များက လှုပ်၍ပင်မရတော့သောကြောင့် ယွမ်ယဲ့ကိုသာ ရပ်တန့်ပေးရန် ကြည့်ရုံပဲတတ်နိုင်တော့၏။

"တောင်းပန်လိုက်"

ယွမ်ယဲ့က လျှောက်သွားကာ ထိုသူတို့အား တစ်ယောက်ချင်းစီကြည့်လိုက်သည်။

"ငါတကယ်....တောင်းပန်ပါတယ်"

ကော်လံအား ထိရန်ရွယ်ခဲ့သောသူက အဆိုးဆုံးခံစားရကာ သေမတတ်ဖြစ်နေသောကြောင့်မတတ်နိုင်တော့ဘဲ တောင်းပန်လိုက်ရတော့သည်။ ထို့နောက်တွင်တော့ စူးရှသော ice mint ရနံ့က ချက်ချင်းဆိုသလို ပျောက်ကွယ်သွားတော့၏။

လူတစ်ချို့မှာ ယခုမှပင် နေသာထိုင်သာရှိသွားတော့သည်။ အရိုင်းအစိုင်းလေးရဲ့ pheromone က မတအားကြောက်ဖို့ကောင်းနေသောကြောင့် ထိုသူတို့မှာ မျက်လုံးချင်းဆုံရန်ပင် လန့်ဖြန့်နေကြပြီး ဆိုင်ထဲမှ အလျင်ထွက်သွားကြတော့သည်။

ယွမ်ယဲ့က စကားစရန်ပြင်လိုက်သည်။ သူ၏အသံကယခုတွင်တော့ အခုနကနှင့်မတူတော့ဘဲ ပြောင်းလဲသွားပေတော့သည်။ သို့ပေတိ မထင်မှတ်ထားစွာ ကြမ်းပြင်ဘက်မှာ ညည်းသံတိုးတိုလေးကို ကြားလိုက်ရလေသည်။

"အင်း...."

ထိုင်ခုံပေါ်တွင် မျက်နှာများပူလောင်လျက် ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကထောင်ချောက်မိနေသလို ဖြစ်နေသောဖူယွမ်ကျုံးခမျာ သူ့ပါးစပ်ကိုကာထားလျက်ကပင် အားအင်ပြန်စုနေရပေသည်။ အခုထိသူ့မှာ ice mint အနံ့ကိုမရှူမိအောင် မနေနိုင်သေးပင်။ Alpha တစ်ယောက်ရဲ့ pheromone က သူ့သွေးကြောတွေထဲ တိုးဝင်နေကာ သူ့ခန္ဓာကိုယ်အား အထိန်းအကွပ်လုပ်နေလေသည်။

သူ့အခြေအနေက မီးတောထဲရောက်နေသလိုပင်။ ဒီလိုပူလောင်နေသော အပူချိန်ကသူ့အား တစ်စုံတစ်ခုအား အမှတ်မထင် သတိရစေသည်။ အခုအခြေအနေက ထိုနေ့ကနွေးထွေးမှုတွင် ရှဲ့လင်ခံစားခဲ့ရသော အခြေအနေနှင့် ဆင် တူနေပေသည်။ ဒါကသူမုန်းတဲ့အခြေအနေတစ်ခုလို ဖြစ်နေလေရဲ့။ ဒီသဘာဝရဲ့ အားအင်ဆုတ်လျော့မှုကို သူတော်တော်စိတ်တိုလှပါသည်။

သူ၏ခန္ဓာကိုယ်က တကယ်ကိုနေရခက်နေသည်၊ သူ့အတွေးတွေကို ပြောင်းပြန်လှန်ဖို့ တစ်ခြားအကြောင်းအရာနှင့် အာရုံလွှဲရမည်။ ဥပမာပြောရရင် pheromone တိုက်ပွဲတွေက တကယ်ကိုအခြေအနေစွန့်စားရာကျလွန်းတယ်၊ ဒါဖြစ်လာဖို့ ဘာအကြောင်းပြချက်မှ ရေရေရာရာမလိုဘူး။ သူ့ရှေ့ကယွမ်ယဲ့ကို ပြန်တိုက်ထုတ်ဖို့ အားယူကြည့်ပေမယ့် ယွမ်ယဲ့က Alpha pheromone ကိုသုံးလိုက်တာနဲ့ သူကဘယ်လိုအခြေအနေမဆို ရှုံးသွားမှာပင်။ ဒီအခြေအနေမှာတော့ သူကဘယ်တော့မှ Alpha တစ်ယောက်ကဲ့သို့ ဖြစ်လာမည်မဟုတ်...

ဖူယွမ်ကျုံးက ပြဿနာရှာလွန်းသည့် ယွမ်ယဲ့ကိုကြည့်ရန် ခေါင်းကိုမော့လိုက်သည်။ သူ့ရဲ့မျက်လုံးတွေကနီရဲနေပြီး အရည်ကြည်လေးမျာလည်းရစ်သိုင်းနေကာ တစ်မျိုးတစ်ဖုံဝမ်းနည်းဖို့ကောင်းနေလျက် မူမမှန်ပင်။

"......."

ယွမ်ယဲ့က တစ်ခဏလောက်စိုက်ကြည့်နေကာ သူ့လည်စေ့မှာလှုပ်ခတ်သွားရပေတော့သည်။ စကားစပြောလိုက်သည့်အခါတွင်‌တော့ အသံကအနည်းငယ်ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်နေလျက်။

"တောင်းပန်ပါတယ် ငါ့အမှားပါ၊ မင်းအခြေအနေကိုငါမတွေးလိုက်မိဘူး။ ငါဆိုင်ရှင်ကိုမင်းအတွက်ဆေးတောင်းလိုက်မယ်"

လေထုက မကြာခင်ကပင်ဖိအားပေးခြင်းခံထားရပြီး ပြတင်းပေါက်များကလည်းပိတ်ထားသောကြောင့် ယွမ်ယဲ့မှာအကုန်လိုက်ဖွင့်လျက် ဆိုင်ရှင်အားမီးဖိုချောင်ထဲသွားရှာတော့သည်။ ဆိုင်ရှင်ခမျာ သူ၏ pheromone ဖြင့်လွှမ်းမိုးခံရမည်စိုးသောကြောင့် မီးဖိုဘက်သုတ်ခြေတင် ပြေးသွားခြင်းပင် ဖြစ်ပါသည်။

"ငါမင်းကို ထိန်းချုပ်ဆေး ပေးမယ်"

ဆိုင်ရှင်က ဆေးဘူးကိုယူလိုက်ကာ ဆေးထုတ်ပေးပြီး အရည်ကြည်တစ်ဘူးကိုလည်း ပေးလာလေသည်။

"ဒါက pheromone ရနံ့ပျယ်ဆေးလေ၊ သူ့အဝတ်တွေပေါ်ဖြန်းပေးလိုက်လို့ရတယ်။ မဟုတ်ရင် မင်းရနံ့တွေစွဲကုန်မယ်"

ယွမ်ယဲ့က ပစ္စည်းနှစ်ခုကို ခဏကြည့်နေပြီး ဆေးကိုယူကာ အရည်ကြည်ဘူးကိုတော့ ထားခဲ့လိုက်သည်။

"ရနံ့က အဆင်မပြေလို့လား?"

သူကခပ်ဟဟလေးရယ်လိုက်သည်။

"ဒါက မက်မွန်သီးရနံ့တွေအတွက် အဆင်ပြေအလုပ်ဖြစ်ပါတယ်"

ဆိုင်ရှင်မှာတော့ နည်းနည်းရှုပ်ထွေးသွားမိသည်။

"ဒါချီးကျူးသွားတာလား?"

ယွမ်ယဲ့က သူနဲ့စကားစဖြတ်လိုက်ပြီး ‌ဆေးနှင့် ရေနွေးနွေးလေးတစ်ခွက်ယူကာ မီးဖိုချောင်ထဲမှ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ ဖူယွမ်ကျုံး၏အခြေအနေ မဆိုးလာခင် ကိုယ်ကိုကိုင်းညွတ်ပေးလျက်

"ဒီမှာ ဆေးလေးသောက်လိုက်နော်"

ဖူယွမ်ကျုံးက အရည်ကြည်တွေငွေ့သိုင်းနေသော မျက်လုံးများဖြင့်ဖွင့်ကြည့်လာလျက် တုန်ယင်နေသောလက်များနှင့် ရေခွက်ကိုကိုင်ရန်ကြိုးစားနေသော်လည်း သူ့လက်များကအားအင်မဲ့နေကာ ခွက်ကိုကိုင်မရဖြစ်နေ၏။ ယွမ်ယဲ့က ဖူယွမ်ကျုံးအား သူ့လက်မောင်းပေါ်တွင် မှီစေလျက်ထိန်းညှိပေးရင်း ရေကမ်းပေးကာ ဆေးလည်းကိုယ်တိုင်တိုက်ပေးလိုက်တော့သည်။

ဖူယွမ်ကျုံး၏လည်ဂုတ်သားမှ ပျံ့လွင့်နေသော မက်မွန်သီးရနံ့ကတော့ ကော်လံဝတ်ထားသည်တောင်မှ မဖုံးကွယ်ထားနိုင်ပါတော့ချေ။

ယွမ်ယဲ့က အံ့သြဖွယ်ကောင်းလှသော လည်ဂုတ်လေးနားကို ခေါင်းငုံ့လာပြီး ပြောလိုက်မိသည်။

"ငါတော့ အရမ်းဝမ်းနည်းနေမိပြီ"

"ငါတို့ဒါကို ဥပမာအဖြစ်လက်ခံလို့မရဘူးလေ"

ဖူယွမ်ကျုံးကဆေးသောက်ပြီးနောက်မှာတော့ ခဏလောက်ငြိမ်သက်နေပြီး သူ့အားစိတ်တိုစွာကြည့်နေကာ တစ်ခုခုညစ်နွမ်းနေသလိုခံစားနေရတဲ့ ကြမ်းပြင်ကိုလည်းသေချာစိုက်ကြည့်နေလိုက်သည်။

ယွမ်ယဲ့က ခေါင်းခါပြလျက်

"ခုနက "တောင်းပန်ပါတယ်"ဆိုတဲ့ စကားလုံးက pheromone လွှင့်မိလို့ တောင်းပန်တာမဟုတ်ဘူး။ အဲ့မတိုင်ခင်ကဟာအတွက်ပြောတာ"

"အခု မင်းဘာလုပ်မလို့လဲ?"

ဖူယွမ်ကျုံးက မေးလိုက်သည်။

ဒါကခုနက ဟိုအဖွဲ့တွေကြောင့်ဖြစ်သွားတာလား? ဘယ်လိုအခြေအနေမျိုးနဲ့ ဒီအရိုင်းကောင်လေးကို စွပ်စွဲကြမှာလဲ? မင်းကသာ တောင်းပန်ဖို့လိုတယ်ဆိုရင် ခုနကဟိုအဖွဲ့တွေက ပိုပြီးတော့တောင် တောင်းပန်ပေးဖို့လိုအပ်တယ်လေ။ သူ့ကိုဘယ်လိုများသတ်မှတ်ရမလဲ....

"မင်းရဲ့ pheromone က တော်တော်ချိုတာပဲ"

ယွမ်ယဲ့ကနှုတ်ခမ်းများကိုသပ်လိုက်ပြီး ထောင့်စွန်းလေးများကွေးသွားအောင် ပြုံးလိုက်သည်။

"ငါတကယ် မက်မွန်သီးရနံ့အသားလေးကို ကိုက်ဖို့လိုအပ်နေတယ်"

"သွားစမ်းပါ"

ဖူယွမ်ကျုံးတစ်ယောက် ယွမ်ယဲ့ကိုခုံပေါ်ကတွန်းချလိုက်လေသည်။

မြေပြင်ပေါ်ထိုင်လျက်ကျသွားတဲ့ ယွမ်ယဲ့ကတော့စိတ်မဆိုးဘဲ ပို၍ပြုံးလာကာ

"ဒါလေးက တကယ်ကိုခက်ခဲမယ့် မက်မွန်သီးလေးပဲ"

ဖူယွမ်ကျုံးရဲ့မျက်လုံးတွေထဲ အရိုင်းဆန်တဲ့အရိပ်တစ်ချို့ဖြတ်ပြေးသွားပြီး ယွမ်ယဲ့ကိုရိုက်ပစ်ရန် ခုံပေါ်မှာလိုက်သည်။ အရိုင်းကောင်ကတော့ ထရပ်လျက် သူ့လက်သီးချက်မှ ရှောင်လိုက်လေရဲ့။ သူကရုတ်တရက် သေချာတောင်းပန်တိုးလျှိုးသည့် လေသံနှင့်ပြောလိုက်သေးသည်။

"ငါမှားတာပါ"

ဒီကောင်လေးရဲ့ အပြုအမူတွေကို ကြည့်စမ်းပါဦး။ ဖူယွမ်ကျုံးက ဖြစ်ပျက်သမျှအကုန်ပြန်စဥ်းစားလိုက်ပြီး အေးစက်စက်လေသံနဲ့ မေးလိုက်သည်။

"မင်းသူတို့နဲ့ ဘာဇယားတွေရှုပ်ထားတာလဲ?"

ခုနကသူတို့စကားဝိုင်းကို ပြန်လည်ဆွဲခေါ်သွားကြည့်တော့ ယွမ်ယဲ့က ထိုအဖွဲ့ကိုသေလောက်အောင် ရိုက်နှက်ခဲ့ပြီး ထိုအကြောင်းကြောင့်ပဲ ကျောင်းပြောင်းလာတာ ဖြစ်နိုင်သည်လေ။ ယွမ်ယဲ့ကတစ်ခါမှ သူ့ကိုမပြောပြဖူးပေမယ့် ထိုအုပ်စုအား အကြောင်းမဲ့သက်သက်မရိုက်နှက်ဘူးဆိုတာတော့ ဖူယွမ်ကျုံးသိပါသည်။ ဒီကိစ္စမှာ တစ်ခုခုတော့ရှိရမည်။

သူနဲ့ယွမ်ယဲ့ရဲ့ ဆက်ဆံရေးက အကုန်အစင်ပြောပြရမည့် အခြေအနေထိမရောက်သေးလို့ပင်ဖြစ်ရမည်။ ထို့ကြောင့် သူကအသေးစိတ်မမေးတော့ဘဲ ပုံမှန်လိုပဲသာမန်ကာလျှံကာသယောင် မေးလိုက်တာပင်။

"ဘာမှအရေးမကြီးပါဘူး၊ ပြောရလောက်တောင်မတန်ဘူး"

ယွမ်ယဲ့က ရယ်မောနေသည်၊ ထိုအကြောင်းအရာအား စကားလမ်းလွှဲရန်ကြိုးပမ်းလျက်

"ငါတို့စားဖို့ရော၊ ဆိုင်ရှင်ကိုပြင်ခိုင်းလိုက်ရမလား"

"ဒီနေ့တော့ တော်ပြီ၊ နောက်တစ်ခါမှပေါ့"

ယွမ်ယဲ့က ဒီအကြောင်းကိုနှုတ်ဆိတ်နေဖို့၊ စိတ်ပျက်စရာအဖြစ် သတ်မှတ်နေသောကြောင့် နောက်တစ်ခါမှပဲမေးဖို့ တေးထားလိုက်သည်။ ဖုန်းအားထုတ်ကြည့်လိုက်သောအခါ အချိန်ကနည်းနည်းတောင် နောက်ကျနေသည်ပေ။ ဟိုအဖွဲ့ကြောင့် သူ့အချိန်တွေ တော်‌တော်ကုန်သွားရတာပဲ၊ အခုတော့အချိန်မီအောင်ပြန်သွားဖို့တောင် မသေချာတော့။

"အချိန်တောင်ရောက်တော့မယ်။ ငါရှဲ့လင်ကိုစောင့်ဖို့သွားတော့မယ်"

"မင်း သူနဲ့ပြန်ဖို့လိုလို့လား?"

ယွမ်ယဲ့ကသူ့အားစိုက်ကြည့်လျက် အသံကဝေဝေဝါးဝါးဖြင့်

"ငါမင်းကိုပြန်ပို့ပေးလို့ရလား?"

"မလိုပါဘူး၊ ငါမင်းကိုယောကျာ်းတစ်ယောက်အနေနဲ့ တစ်ခုပြောပြမယ်"

ဖူယွမ်ကျုံးက လွယ်အိတ်အားလွယ်လျက် သူ့ကိုလက်ပြလိုက်ပြီး

"မင်းအတန်းမပြန်ဘူးလား? ငါသွားပြီနော်"

အရိုင်းကောင်လေးက ရပ်နေကာ တိတ်ဆိတ်နေဆဲ။

"ဘုရားသခင် အကုန်ကိုပြောပြရတော့မှာပဲ"

ဖူယွမ်ကျုံးက စဥ်းစားနေတာရပ်လိုက်ပြီး ယွမ်ယဲ့ကိုပြောလိုက်သည်။

"နောက်တစ်ခါ မင်းကိုဟိုအဖွဲ့တွေ ရန်လာရှာရင် ငါ့ကိုခေါ်လိုက်၊ ငါချပေးမယ်"

"မင်းကငါ့အတွက် သူများကိုချပေးမလို့လား?"

"ဘာဖြစ်လဲ? ငါကချဖို့အသင့်ပဲနော်။ မင်းငါ့အကြောင်းမသိရင် နောက်တစ်ခါဆိုဘယ်လိုလဲ၊ အခွင့်အရေးရတဲ့တစ်ခါပေါ့ ငါနဲ့ချကြည့်လေ"

ဖူယွမ်ကျုံးက အလျင်အမြန်နောက်တစ်ကြောင်းပါထပ်ဖြည့်ပြောလိုက်သည်။

"မင်းငါ့ကို pheromone နဲ့တော့ အနိုင်မယူရဘူးနော်"

"ဟုတ်ပြီလေ မင်းရဲ့စိတ်နှလုံးသားလေး ကောင်းချီးပေးခံရပါစေ"

ယွမ်ယဲ့က ခဏလောက်စိုက်ကြည့်နေပြီး ရုတ်တရက်ပြောလိုက်သည်။

"ဒါပေမဲ့ ကြည့်ရုံနဲ့တော့ မမိုက်ဘူးလေ။ တစ်ခုခုနဲ့အလောင်းအစားထပ်ရင်ရော?"

"မင်းကဘာနဲ့လောင်းချင်လို့လဲ?"

ဖူယွမ်ကျုံးကမေးလိုက်သောအခါ ယွမ်ယဲ့၏ပုံစံက လုံးဝကိုအလေးအနက်ဖြစ်နေပြီး တစ်ခုခုကြံစည်နေပုံပင်။

ဒါကအရင်ဘဝတုန်းကနဲ့ တူတူပဲမဟုတ်ဘူးလား? ယွမ်ယဲ့သာသူ့ကိုရှုံးသွားရင် ဖူယွမ်ကျုံးကို အစ်ကိုကြီးယွမ်လို့ ခေါ်ရုံပဲလေ။

"မင်းဖြစ်ချင်တာပြောလိုက်၊ ငါနားထောင်နေတယ်"

ယွမ်ယဲ့က တစ်လုံးချင်းပြောလာပါတော့သည်။

"ငါနဲ့အပြင်ထွက်လည်ပေး။ လကုန်ရင်...ငါတို့နှစ်ယောက်တည်း၊ ဘယ်လိုလဲ?"

"ဒါကရိုးရာလား?"

"ဒါကအခြေခံပဲလေ"

ယွမ်ယဲ့က ရယ်မောလျက်

"သဘောတူလား?"

"ရတယ်လေ"

ယွမ်ယဲ့က တစ်မျိုးဖြစ်နေတယ်လို့ ခံစားမိတဲ့အချက်ကလွဲလို့ လက်ရှိမှာတော့ အလောင်းအစားမပါလည်း ဖူယွမ်ကျုံး သူနှင့်တူတူလျှောက်လည်ပေးနိုင်ပါသည်။ အခြေအနေတွေကိုပြောင်းလဲဖို့ မကြိုးစားသေးခင်အထိပေါ့။

"ငါ့အခြေအနေက မသိလိုက်ဘဲနဲ့တောင် ပြန်‌ကောင်းလာပြီနော်"

သူကယွမ်ယဲ့ကို ပြောလိုက်သည်။

"ဒါပေမဲ့ ဒါကမင်းအတွက်အရမ်းမခက်လောက်ပါဘူးလို့ မင်းယုံကြည်ချက်ထားလို့ရပါသေးတယ်"

ယွမ်ယဲ့က ခပ်ဟဟရယ်လျက်

"ငါသိဖို့အခွင့်အရေးမရလိုက်မှာတောင် ကြောက်မိပါတယ်"

"ဒါကတော့ လုံးဝသေချာကျေးဇူးတင်ရတော့မှာပဲနော်"

ဖူယွမ်ကျုံးက ရယ်မောလျက်ပင်

"ငါသွားပြီ"

"ဟုတ်ပြီ မနက်ဖြန်မှတွေ့ကြတာပေါ့"

ယွမ်ယဲ့ကပြောလိုက်သည်။

"ငါမင်းကိုမနက်ဖြန်ကျ ကျောင်းမှာလက်ဆောင်တစ်ခုပေးမယ်"

"ဘာလို့ ငါ့ကိုပေးတာလဲ?"

ဖူယွမ်ကျုံး အံ့သြသွားမိသည်။

"မနက်ဖြန်ကျမှကြည့်"

ဖူယွမ်ကျုံးကတော့ ယွမ်ယဲ့ရဲ့ရူးကြောင်ကြောင်ပစ္စည်းတွေကို တွေးမိပြီး နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်မိသည်။ သူကကျောင်းကိုပြန်လာလိုက်ပြီး သူရောက်သည့်အချိန်မှာလည်း အချိန်သင့်ပင်။ တတိယနှစ်တွေရဲ့အတန်းတွေက အခုလေးတင်ပြီးသွားတာဖြစ်သည်။ သူကလမ်းမကြီးပေါ်မှာ ဘေးတန်းတွေကိုဆန့်ဆန့်ကြီးမှီကာစောင့်နေရင်း အခန်းထဲမှထွက်လာသော ရှဲ့လင်ကိုမြင်လိုက်ရသည်။

"မင်းငါ့ကိုဝင်ပေါက်မှာ ဒီလိုထိုင်စောင့်စရာမလိုပါဘူး"

သူ့ကိုထိုင်စောင့်နေသော ဖူယွမ်ကျုံးကိုမြင်သောအခါ ရှဲ့လင်ကအလျင်အမြန်ရောက်လာပါတော့သည်။

"မင်းထိုင်နေတဲ့နေရာပြောလေ၊ ငါလာရှာမှာပေါ့"

ဖူယွမ်ကျုံးက ရယ်မောလိုက်သည်။ ရှဲ့လင်ကိုဒီလိုလာစောင့်ရလို့လည်း သူဘာမှမဖြစ်ပါဘူး။ မည်သို့ပင်ဆိုစေ ရှဲ့လင် သူ့အနားရောက်လာသောအခါတွင်တော့ ရုတ်တရက်ရပ်တန့်သွားပြီး သူ့လက်ကောက်ဝတ်အားဆွဲလျက် သူ့ရှေ့ကိုခေါ်လိုက်ပြီး အသံနက်နက်ဖြင့်မေးလာလေသည်။

"မင်းကိုယ်ပေါ်က ဘယ်သူ့ pheromone လဲ?"

"ဘာကြီး?"

ဖူယွမ်ကျုံးတစ်ယောက် ကြောင်အသွားပြီး သူ့ကိုယ်သူပြန်အနံ့ရှူကြည့်သောအခါ ice mint အနံ့ဖျော့ဖျော့လေးကို ရလိုက်လေသည်။

ခုနကတင် ဒီ pheromone တွေကြောင့် လဲကျမတတ်ဖြစ်သွားပြီး ဆေးလည်းသောက်ပြီးပြီပင်။ ဒီစွဲကပ်နေတဲ့အရာကို ပြန်သတိမထားမိလိုက်ပါချေ။ ရှဲ့လင်သာမပြောလျှင်လည်း ဒါကိုသတိထားမိမည်မဟုတ်။

"ဒါက...ယွမ်ယဲ့ဆီက"

မူမမှန်သောအကြည့်တွေက ဖူယွမ်ကျုံးမျက်နှာပေါ် ပေါ်လာတော့သည်။ သူ ရှဲ့လင်ဆီမှာ ညစာသွားစားတဲ့အကြောင်းကို မပေါ်စေချင်ပါ။ အခုရှဲ့လင်က သတိထားမိသွားမှာတော့ သူလည်း ရှဲ့လင်ကိုမလိမ်ချင်သောကြောင့် ဝန်ခံလိုက်ဖို့ပဲလုပ်ရလေသည်။

"ငါပြောတာနားထောင်နော်...."

သူကအလျင်အမြန်ပဲ ခုနလေးတင်ဖြစ်ပျက်သမျှကို ရှဲ့လင်အားပြောပြလိုက်သည်။ ပြီးတော့ pheromone ဆီကနေ အနှိပ်စက်ခံလိုက်ရကြောင်းလည်းပြောပြလိုက်သည်။ ထိုအခြေအနေတွင် ဒီ့ထက်ပိုကောင်းတဲ့အခြေအနေမျိုး မရှိနိုင်တော့တာကဖြစ်သင့်သည်ပဲလေ။

ရှဲ့လင်က သူ့ဆီကလှည့်ထွက်သွားပြီး ဘာစကားမှမဆိုဘဲ ကျောင်းထဲမှထွက်သွားလေရဲ့။ ဖူယွမ်ကျုံး အနည်းငယ်စိတ်ပျက်မိသွားသည်။ ရှဲ့လင်က ယွမ်ယဲ့နဲ့သိပ်မပေါင်းသင်းဖို့ ပြောထားတာဖြစ်သည်။ ဒါပေမဲ့ သူမှမလုပ်နိုင်တာလေ။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ယွမ်ယဲ့ကသူ့ညီအစ်ကိုပဲကို။ ဒီလိုလိင်ခွဲခြားမှုကြောင့်နဲ့ ဘယ်လိုများ သူ့ညီအစ်ကိုနဲ့ မပေါင်းဘဲနေရမည်လဲ။

အိမ်ကကားက ကျောင်းအပြင်တွင်စောင့်နေလေပြီ။ ဖူယွမ်ကျုံးက ကားကိုမြင်ပြီး ဝင်ပေါက်ကိုအရင်ပြေးသွားလိုက်တော့သည်။

သူ့လက်ချောင်းများက ဝင်ပေါက်တံခါးကို ကိုင်ရုံရှိသေး ကြီးမားလှတဲ့အားအင်တစ်ခုကပေါ်လာကာ ဝင်ပေါက်တွင်သူ့ကိုကပ်လိုက်ပြီး တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ကိုင်ထားလေ၏။

"ရှဲ့လင်?"

ဖူယွမ်ကျုံးတစ်ယောက် တော်တော်လန့်သွားရပါသည်။ အရှေ့‌ ကား၏ မှန်ကနေ သူ့နောက်ကရှဲ့လင်ကိုမြင်လိုက်ရသည်။ သူကခြေထောက်တွေကို ဖိထားလိုက်ပြီး လက်တွေကလည်ပင်းအနောက်ဘက်အား ထိရန်ပြုမူလာလေသည်။ အမည်းရောင်ကော်လံအောက်က ထွက်ပေါ်လာသော heat တွင် သူအရှုံးပေးခဲ့ရသည်။ ကိုက်ရာအပေါက်လေးများက အခုထိမှိန်ဖျော့စွာတည်ရှိနေဆဲ။

ရှဲ့လင်က လည်ပင်းကိုလက်ချောင်းများနှင့် ကြမ်းတမ်းစွာပွတ်သပ်လိုက်ပြီး မျက်ခုံးတန်းများကအေးစက်နေလျက် မျက်လုံးထဲတွင် မှောင်မိုက်နေလေသည်။

သူကဖူယွမ်ကျုံးလည်ပင်းအနောက်နားသို့ ခေါင်းကိုငုံ့ဆင်းလိုက်ပြီး အသက်ရှူငွေ့ရေးရေးက လည်ပင်းကိုရိုက်ခတ်လာ၏။ ထို့နောက်တွင်တော့ ရှဲ့လင်၏ပါးလျသောနှုတ်ခမ်းများမှ စကားလုံးတစ်လုံးစီက ဖူယွမ်ကျုံးနားထဲတိုးဝင်လာပါတော့သည်။

"ငါမင်းကို အဲဒီနေ့က အသေအချာ အမှတ်အသားလုပ်ခဲ့လိုက်ရမှာ"