OMEGA တစ်ယောက်အဖြစ်ပြန်လည်မွေးဖွားပြီးနောက် လူတိုင်းကငါ့နဲ့လက်ထပ်ချင်နေကြတယ်!

အခန်း-၉

[UNICODE]

ဂိတ်ဝထိပ်နားလေးမှာတင် ရှဲ့လင်ဆီမှ အတွန်းခံထားရသောကြောင့် ဖုယွမ်ကျုံး၏ခန္ဓာကိုယ်ထဲသို့ နွေရာသီကျောင်းယူနီဖောင်းကတစ်ဆင့် လေအေးများတိုက်ခတ်စိမ့်ဝင်လာသော်လည်း လည်ပင်းအနောက်နားမှအေးစက်စက်အထိအတွေ့လောက်ပင် မအေးသလိုခံစားနေရလေသည်။

ရှဲ့လင်၏လက်ချောင်းထိပ်လေးများက လည်ပင်းလွတ်နေသောအသားများပေါ်တွင် ခဏတာထိတွေ့ထားခဲ့သည်။ ထို့နောက် သူကဘာစကားတစ်ခွန်းမှထပ်မဆိုဘဲ ဖုယွမ်ကျုံးအား ကားထဲသို့ဂရုတစိုက်ဝင်စေပြီး အိမ်ပြန်ရောက်သည်ထိ ဖုယွမ်ကျုံး၏လက်အား မလွှတ်ပေးခဲ့ချေ။

ကျောင်းမှပြန်လာစဉ်တစ်လျှောက်လုံးက ဖုယွမ်ကျုံးကတော့ ကြောင်အနေလေသည်။ အခုနလေးတင် ရှဲ့လင်ပြောခဲ့သောစကားများက သူ့အားအချိန်တစ်ခုအထိ ကြောင်အစေခဲ့သည်‌လေ။

သူက ရှဲ့လင်နှင့်ဒရိုင်ဘာကြား ပြောသည်များကိုလည်းမကြားခဲ့သလို ကားကသူ့အိမ်ရှေ့မှာမရပ်ခဲ့ဘဲ ရှဲ့လင်၏ခြံထဲသို့ ဝင်သွားသည်ကိုလည်း သတိမထားမိလိုက်ပါ။

ရှဲ့လင်ကသူ့ကို ကားထဲမှခေါ်ထုတ်သွားသည်။ ဖုယွမ်ကျုံးတစ်ယောက် ကြောင်တောင်တောင်အနေအထားနှင့်ပင် ရှဲ့လင်နောက်လိုက်သွားပြီး အိမ်ပေါက်ဝထိရောက်သွားတော့သည်။ သူ့အား အရည်တစ်မျိုးမျိုးနဲ့ ဖြန်းပက်လိုက်တော့မှပင် လက်ရှိအခြေအနေသို့ ပြန်ရောက်လာပြီး အော်လိုက်မိတော့သည်။

"အေးလိုက်တာ....ဘာကြီး........"

ဖုယွမ်ကျုံး သတိထားပြီး ပုခုံးများအားလက်နှင့်ကာလိုက်မိသည်။ ရှဲ့လင်က သူ့ပုခုံးပေါ်မှလက်များအား ပြန်ချစေကာ ခေါင်းစခြေဆုံး အခုနကဲ့သို့ပင် အရည်တစ်မျိုးနဲ့ လိုက်ဖြန်းနေလေ၏။ ပြီးနောက် သူကဘူးလေးအားဘေးတွင်ထားလိုက်ပြီး ပြန်ဖြေလေသည်။

"pheromone ပြယ်ဆေး"

ယွမ်ယဲ့ထံမှ ရခဲ့သော mint ရနံ့က တမုဟုတ်ချင်းပျောက်ကွယ်သွားသော်လည်း ရှဲ့လင်၏အပြုအမူများကို သူတကယ်နားမလည်သေးပါချေ။

ဖုယွမ်ကျုံးရဲ့နှလုံးသားလေး အတော်လှုပ်ခတ်သွားရသည်။ သူကပြန်လည်ရှင်သန်လာခြင်းအတွက် နေသားမကျဖြစ်နေပြီး ABO လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာခွဲခြားမှုတွေအတွက် လုံလောက်တဲ့အချက်အလက်တွေသိဖို့ လိုနေသေးပေမယ့််လည်း Alpha တွေရဲ့ တစ်ဖက်လူအပေါ် ပိုင်ဆိုင်လိုစိတ်က ဘယ်လိုဘယ်ပုံဆို ပေါ်ပေါက်တတ်တယ်ဆိုတာကိုတော့ သူနားလည်သေးပါသည်။ ဒါဆို ရှဲ့လင်က......

ရှဲ့လင်က ဘာမှမလုပ်ထားသလို ရိုးသားသောအမူအရာလေးနှင့် ဆိုဖာပေါ်တွင် သွားထိုင်နေလေသည်။ သူက အခုထိအပေါက်နားတွင် ရပ်နေသောဖုယွမ်ကျုံးအား ကြည့်ကာ အာရုံမထားသလိုလှမ်းပြောလိုက်သည်။

"ဒီကိုလာလေ"

အရင်တုန်းကဆိုလျှင် ရှဲ့လင်ကခေါ်သည်နှင့် သူချက်ချင်းသွားမိမှာပင်။ ဒါပေမဲ့ အခုတော့ ရှဲ့လင်ကမူမမှန်ဖြစ်နေပြီး အန္တရာယ်များတယ်လို့ သူခံစားနေရတယ်။ သူမသွားရဲတော့ပါ။ သူကအနောက်ကိုအနည်းငယ် ဆုတ်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။

"ငါတို့ဒါကို နောက်မှပြောကြရင်ကောင်းမယ်ထင်တယ်။ ငါ့မိသားစုက ငါ့ကိုညစာစားဖို့စောင့်နေတော့မယ်"

သူကချက်ချင်းပြေးနိုင်လောက်သည့် သတိမျိုးနှင့်ပြောလိုက်သော်လည်း ခြံကအရမ်းကျယ်လွန်းနေကာ ရှဲ့လင်လက်မှသူမပြေးနိုင်ပါချေ။ သူခြံအပေါက်ဝကိုမ‌ရောက်ခင်မှာပဲ ရှဲ့လင်ကသူ့နားရောက်လာတော့သည်။ တစ်ကိုယ်လုံးက ရှဲ့လင်ထံမှ အနောက်ကနေ‌ပွေ့ဖက်ခြင်းခံလိုက်ရပြီး စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းသော ဝိုင်နီရနံ့ကပါ ကပ်ပါလာလေသည်။ လာပြန်ပြီ......

အနံ့ရလိုက်သည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် ဖုယွမ်ကျုံးမှာ မူးဝေလာရပြီး ခြေ‌ထောက်များက ပျော့ခွေလာကာ အသံမှာလည်း တုန်ယင်လာတော့သည်။

"ရှဲ့လင်...မလုပ်ပါနဲ့.....မင်းမှာပြောစရာရှိရင်..."

"ခုနကကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ပြီး မင်းနဲ့သေချာလေးစကားပြောဖို့လိုတယ်"

ရှဲ့လင်ကပြောလိုက်သည်။

"ဒါပေမဲ့ မင်းကပြောချင်မှာလား?"

"ငါပြောမယ် ငါပြောမယ်၊ မင်းအရင်ဆုံးငါ့ကိုလွှတ်ဦး"

ဖုယွမ်ကျုံးက သူ့အားငဲ့ညာပေးရန် အလောတလျင်တောင်းဆိုလိုက်ပြီး သူ့ကိုလွှတ်ပေးသည့်အခါမှ ပြေးထွက်သွားမည်ဟု တွေးထားသည်လေ။ သို့သော်လည်း ရှဲ့လင်ကသူ့အတွေးများအား ထပ်သိနေပြန်ပါသည်။ သူပြောပြီးသည်နှင့် သူ့လက်များကို ဖြေလျော့ပေးရမည့်အစား ပိုပြီးတင်းတင်းကျပ်ကျပ်ပွေ့ဖက်လာကာ နားထဲသို့ ကပ်ပြောလာလေသည်။

"မင်းလိုလူမျိုးဆီက ကြားသင့်တဲ့တစ်ချို့ကိစ္စလေးတွေလေ?"

ဖုယွမ်ကျုံးကချက်ချင်းပင် အနောက်သို့လှည့်လိုက်ပါတော့သည်။

သူက ရှဲ့လင်နောက်မှ ဧည့်ခန်းထဲသို့  ‌ရှောရှောရှူရှူပင်လိုက်သွားပြီး ဆိုဖာပေါ်တွင်သေချာလေး ထိုင်နေလိုက်သည်။ ရှဲ့လင်က သူနှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင် သွားထိုင်လိုက်ပြီး တစ်ခဏမျှသူ့ကိုလှမ်းကြည့်ကာ ပြောလာလေသည်။

"ငါပြောဖို့လိုတာကို မင်းနားလည်သင့်တယ်"

ဖုယွမ်ကျုံး၏ဦးနှောက်တစ်ခုလုံးက ဗလာဖြစ်နေပြီး ခုနလေးတင်ဖြစ်ပျက်သွားသမျှကို လိုက်မီအောင်မနည်းစဉ်းစားနေရသည်။ အကုန်ပြန်စဉ်းစားကြည့်သည့်တိုင် သူကအချစ်ဆိုတဲ့အရာကို သတိမမူသေးပါချေ။

အကယ်၍ရှဲ့လင်ကသာ မိန်းမငယ်လေးတစ်ယောက်ဆိုလျှင် သူဒါကိုအရင်တွေးကောင်းတွေးမိလိမ့်မည်ပင်။ သို့သော် ရှဲ့လင်က မိန်းမငယ်လေးမဟုတ်၊ သူ့သူငယ်ချင်း၊ ညီအစ်ကို။ ဒီစည်းတွေကြားထဲကနေ တစ်ခြားအတွေးဘက်မှလှည့်ပြီး သူမစဉ်းစားဖူးခဲ့ပါ။ သူတို့တကယ်ဒိတ်ဖို့လိုတာလားဆိုတာကို ရှဲ့လင်မေးသည့်အကြောင်းဖယ်လိုက်ပါက သူတို့ကြားမှကိစ္စတွေက heat တက်နေချိန် ရှဲ့လင်၏မူး‌ဝေသွားမှုချည်းသက်သက်ဟု ပြောလို့ရသည်လေ။ သို့သော် ထိုအကြောင်းနှင့်ပတ်သက်၍ ယခုလေးတင် သူတို့နှစ်ယောက်လုံး တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် ဖြေရှင်းဖို့လိုလာလေသည်။

ရှဲ့လင်က သူတို့ပြောရမည့်အကြောင်းကို သေချာနားလည်ပြီး အားလုံးကိုလည်းသိနေပါသည်။

"မင်းကိုယ်ပေါ် တစ်ခြားသူတွေရဲ့ ရနံ့တွေစွဲကပ်နေတာကို ငါဂရုမစိုက်ဘူး၊ သူတို့အနားမင်းရှိနေတာကိုလည်း ငါကြိုက်မကြိုက် အရေးမထားဘူး"

ရှဲ့လင်ရဲ့အသံအနိမ့်အမြင့်က လျော့ကျနေပြီး ထိန်းချူပ်ထားရသလိုပင်။ သူ့ရဲ့ကျောင်းသားပုံစံက မှေးမှိန်သွားပြီး အပြင်ပန်းက လေးနက်တည်ကြည်နေကာ ကိုယ်နေဟန်ထားကိုလည်း သင့်လျော်‌အောင် ပြင်ထိုင်ထားလေ၏။ သူ့မျက်ခုံးတန်းများက အမြဲတမ်းအေးစက်စက်တန်းနေကာ ပြုံးရယ်လေ့မရှိပေမယ့် အခုတော့ မျက်လုံးများကလင်းလက်နေကာ မီးထတောက်မတတ်ဖြစ်နေသောကြောင့် ဖုယွမ်ကျုံး၏ရင်ထဲသည်ပင် ပူလောင်လာသလိုခံစားနေရသည်။

"လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာတွေ ဘာတွေဖယ်ထားလိုက်ရင်တောင် ဒီအကြောင်းအတိုင်းအတာက မင်းအတွက်အကန့်အသတ်ရှိတယ်။ ငါက မင်းနဲ့ပြောဆိုဆက်ဆံဖို့ အဲဒီအရာတွေမလိုဘူး"

"ငါလိုတာက မင်းနှလုံးသားထဲက အဓိကနေရာပဲ"

ဖုယွမ်ကျုံးက တိုးတိုးရေရွတ်မိသည်။

"မင်းက အဲဒီလောက်...."

"လုံလုံလောက်လောက်ကိုမဟုတ်ဘူး"

ရှဲ့လင်သူ့အားစိုက်ကြည့်လျက်

"မင်းငါ့ကို ပိုတန်ဖိုးထားစေချင်တယ်၊ ငါ့ကိုချစ်တောင်လာစေချင်တယ် ဘာလို့ဆိုငါက...."

ဘယ်ကပေါ်လာမှန်းမသိသော ဖုန်းအသံက ရှဲ့လင်၏စကားစအား ပြတ်သွားစေလေသည်။ အဲဒါက ဗီဒီယိုကောလ်ကြောင့်မြည်လာခြင်းဖြစ်ပြီး ခေါ်သည့်သူက နိုင်ငံခြားမှသူ့မိဘများပင်။

တစ်ခဏမျှငြိမ်သက်သွားကာ ရှဲ့လင်ကဖုန်းကိုချပစ်ဖို့ လက်လှမ်းလိုက်ပေမယ့် ဖုယွမ်ကျုံးက ဖုန်းကိုအရင်ယူလိုက်ပြီး ချက်ချင်းကိုင်လိုက်ကာ မျက်နှာအားအတတ်နိုင်ဆုံးပြုံးရက်လျက် တစ်ဖက်ကင်မရာမှ စုံတွဲကိုနှုတ်ဆက်လိုက်တော့သည်။

"အန်ကယ်နဲ့ အန်တီပါလား၊ တွေ့ရတာဝမ်းသာတယ်နော်။ အိုး အခုချိန်က အဲဒီဘက်မှာ နေ့ခင်းဘက်ပေါ့၊ မင်္ဂလာနေ့လည်ခင်းလေးပါလို့ နှုတ်ဆက်ရမယ်"

"ဟေး ရှောင်ကျုံးပါလား၊ အခုတလော မင်းလူသိများလာတယ်ဆို"

ရှဲ့လင်၏မိဘများက ရယ်မောနေလေသည်။ သူတို့က ဖုယွမ်ကျုံးအား ချစ်ခင်ကြသူများဖြစ်သောကြောင့် သူ့အားမြင်လိုက်ရသောအခါ ပျော်မြူးနေကြလေ၏။ ဖုယွမ်ကျုံးက ဖုန်းအားကိုင်ထားသောကြောင့် ရှဲ့လင်အတွက် ကင်မရာလှည့်ပေးရန် သတိရကာသွားပေးလိုက်သည်။

ရှဲ့လင်က သူ့အားကြည့်လာပြီး သူ့မိဘများဘက်ကိုပြန်လှည့်ကာ နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။

"ပါး၊ မား"

"သားတို့ စားပြီးကြပြီလား? ဒီနေ့က ကျောင်းစုဝေးပွဲနေ့မလား? တစ်ခုခုနေရခက်တာရှိသေးလား?"

မိဘများက အငယ်များရဲ့ အဆင်မပြေတတ်သည့် ပြဿနာများကိုနားလည်တတ်သောကြောင့် နေရာကိစ္စအတွက် တွေးတောပူပန်နေကြသည်။ ဖုယွမ်ကျုံးက သေချာတစ်ခုချင်း ပြောပြလိုက်ပါသည်။ အရာအားလုံးက ပုံမှန်အတိုင်းလည်ပတ်နေပြီဟုပြောလိုက်သော်လည်း သူ့လက်ချောင်းထိပ်လေးများကတော့ အနည်းငယ်တုန်ယင်နေ၏။

ခုနတုန်းက ရှဲ့လင်က သူ့အားဝန်ခံလိုက်တော့မှာကို သူအတော်လေးစိုးရိမ်နေတာပင်ဖြစ်သည်။ ကံကောင်းစွာပဲ ရှဲ့လင်၏မိဘများထံမှ ဆက်သွယ်မှုကြောင့် သက်သာရာရသွားခြင်းပင်။

သူတို့ရဲ့ပတ်ဝန်းကျင်အနေအထားနဲ့ အနီးအနားတစ်ဝိုက်အခြေအနေက ထိုအဆင့်နားလောက်ထိ ရောက်နေပြီဆိုပေမယ့်လည်း "သဘောကျတယ်"ဆိုတဲ့ စကားစုကတော့ မပြောရသေးဘူးဆိုတော့ အခုထိမယိမ်းယိုင်သေးဘူးဟု ပြောလို့ရသည်လေ။ ရှဲ့လင်သာ အတည်ပြောလိုက်ပါက နောက်ကျရင်ဒါကိုဘယ်လိုရင်ဆိုင်ရမလဲဆိုတာ သူတကယ်မတွေးနိုင်သေးပါပေ။

တကယ်ကို ကယ်တင်ရာရသွားတာပဲ.......

ဖုယွမ်ကျုံးရဲ့ဦးနှောက်ထဲမှာ အကြံတွေပြေးလွှားနေပေမယ့် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကတော့ မလှုပ်မယှက်နေမြဲနေဆဲဖြစ်နေကာ ရှဲ့လင်အား စိတ်ညစ်သလိုကြည့်နေမိလေသည်။

ရှဲ့လင်ကသူ့အကြည့်တွေကို အံ့သြသည့်ပုံပေါက်မနေပေမယ့် သူ့လက်များကနောက်ကျောသို့ရောက်လာကာ ကျောတစ်လျှောက် ညင်သာစွာပွတ်သပ်ပေးနေသည်။

သူ့မိဘတွေရှေ့မှာတင်ကိုလေ။

ဖုယွမ်ကျုံးလက်များက တုန်ယင်သွားပြီး ဖုန်းလွတ်ကျမတတ်ပင် ဖြစ်သွားလေရဲ့။ ရှဲ့လင်က သူ့လက်ကိုအုပ်မိုးလိုက်ပြီး ဖုန်းကိုသေချာပြန်ကိုင်ထားပေလေသည်။ ဝိုင်နီရနံ့ pheromone ကလည်း လေထဲတွင် ညင်သာစွာပျံ့လွင့်နေလျက်။

ဒီမကောင်းဆိုးဝါးကတော့!

ရှဲ့လင်အကြောင်းနည်းနည်းတွေးလိုက်တာနဲ့ သူ့မျက်နှာကနီရဲလာသောကြောင့် လူကြီးတွေမမြင်စေရန် ဖုယွမ်ကျုံးခမျာ စိတ်ဒုက္ခကြီးစွာဖြင့် ဒေါသထွက်ရင်း ခေါင်းကိုငုံ့ထားရတော့သည်။ အခု ဗီဒီရိုဖွင့်ထားတုန်း သူ့ကိုပြန်တိုက်ခိုက်နိုင်မယ့် အခွင့်အ‌ရေးကို အသုံးချမှကိုရတော့မယ်။

သူကချက်ချင်းပင် ရှဲ့လင်၏ပေါင်တံများကို ဖျစ်ညှစ်လိုက်သည်။ ရှဲ့လင်ကတော့ မလှုပ်မယှက်ပင်။ သူ့လက်များကသာ နောက်ကျောဘက်ကိုရွှေ့လာလေ၏။ Alpha တစ်ယောက်ရဲ့ ပျံ့လွင့်နေတဲ့ pheromone က ပိုမိုထင်ရှားလာပြီး အတားအဆီးမရှိချဥ်းကပ်လာတော့သည်။ ဖုယွမ်ကျုံးရဲ့ နဖူးမှာ ချွေးပြန်လာရပြီး အသက်ရှူလည်းမြန်လာပေတော့၏။ သို့သော်လည်း သူ့မှာအော်ဟစ်လိုက်လို့မရပါချေ။

"ရှောင်ကျုံး နဖူးကဘာလို့ ချွေးဒီလောက်ထွက်နေတာလဲ?"

ဗီဒီယိုထဲမှတစ်ဆင့် ရှဲ့လင်ရဲ့မိဘများက ဖုယွမ်ကျုံးနဖူးဘက်ခြမ်းကို မြင်သွားကာ မေးမြန်းလာတော့သည်။ ရှဲ့လင်အား သူ့အားတစ်ချက်ကြည့်ကာ အေးအေး‌ဆေးဆေးပင် ဝင်ဖြေလေရဲ့။

"သူ့ဖိနပ်ကြိုးတွေ ပြေနေလို့"

သေလိုက်ပါတော့လား!

ဖုယွမ်ကျုံးက ခေါင်းကိုငုံ့လိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်ကိုပြန်တည်ဆောက်ကာ ရှဲ့လင်၏ပေါင်ကိုညှစ်ထားသော သူ့လက်မျာကို ပိုအားထည့်လိုက်သည်။ ရှဲ့လင်ကလည်း သူ့လက်ဖမိုးအား ဖျစ်ညှစ်လိုက်ကာ လက်ချောင်းများကိုဆုပ်ကိုင်လာပြီး လက်ဖဝါးတစ်ခုလုံးကို နူးနူးညံ့ညံ့အုပ်ကိုင်ထားတော့သည်။

လူကြီးများကတော့ သူတို့ဖြစ်ပျက်နေသမျှကို မမြင်သောကြောင့် ပြုံးပြလာကာ ပြောလာလေသည်။

"အမေတို့ သန်ဘက်ခါပြန်လာမလို့လေ။ ပြီးတော့ မင်းအန်တီနဲ့ ယွီဖေးကလည်း ဒီအပတ်ကုန်ရင်ပြန်လာမယ်တဲ့။ အဲဒီအခါကျ အမေတို့ပွဲလေးတစ်ခုလုပ်ကြတာပေါ့။ မကောင်းဘူးလား?"

ရှောင်ဖေးက တရုတ်ကိုပြန်လာတော့မှာလား?

ထိုအကြောင်းအားကြားသောအခါ ဖုယွမ်ကျုံးမှာ သူ့လက်ရှိအခြေအနေအားမေ့ကာ ခေါင်းထောင်မိမတတ်ပင်ဖြစ်သွားသောကြောင့် အမြန်ပြန်ထိန်းလိုက်ရတော့သည်။

သူ့စိတ်တွင်းမှဝမ်းသာမှုလေးက မီးပန်းများကဲ့သို့ပင် အလျင်အမြန်တောက်‌လောင်လာတော့သည်။ သူ့ရဲ့အရင်ရည်းစားလေးကို တွေ့ရဖို့အရမ်းကိုပျော်မြူးနေကာ မနက်ဖြန်ကိုပင် ဒီအပတ်ကုန်ဖြစ်လိုက်ချင်တော့သည်။ သူလေဆိပ်ကိုသေချာပေါက်သွားကြိုရမည်။

ရှဲ့လင်က ပြုံးရုံသာပြုံးနေပြီး များများစားစားပြောမလာပေ။ သူ့မိဘများက ခန္ဓာကိုယ်ကိုပိုဂရုစိုက်ဖို့ မှာကြားသွားကာ ဖုန်းချသွားတော့၏။ သူကချက်ချင်း ခေါင်းကိုငုံ့ကာ ဖုယွမ်ကျုံးအား ဂရုတစိုက်ကြည့်လျက်

"မင်းငါ့ကို ဒီလိုပုံနဲ့တော့ မပြောစေချင်ဘူးမလား?"

ထိုစကားအားကြားသောအခါ ဖုယွမ်ကျုံးမှာတုန်လှုပ်သွားမိလေသည်။ သူကဒီလိုမျိုးလုံးဝမကြိုက်တာပါနော်။ သူ့ရဲ့ရှိစုမဲ့စုအသိစိတ်လေးနဲ့ ခေါင်းကိုမော့လိုက်သော်လည်း သူ့မျက်နှာက နီမြန်းနေသေးကာ နဖူးကလည်းချွေးစို့နေသေးလေရဲ့။

"မင်းကငါ့အတွက်အရေးကြီးပါတယ်၊ တကယ်အရေးကြီးတာ။ မင်းကငါ့အတွက် ညီအစ်ကိုပဲလေ"

သူကဖြည်းဖြည်းချင်းပြောလိုက်သည်။

"ဒါပေမဲ့ ရိုးရိုးသားသားညီအစ်ကိုပေါ့၊ မင်းကငါ့အတွက် မဟုတ်....အင်း မဟုတ်....."

နောက်ဆုံးတော့ သေချာအားမွေးကာ တုန်တုန်လှုပ်လှုပ်နှင့်ပင် ပြောလိုက်ပါတော့သည်။

"ငါကြိုက်တဲ့ပုံမဟုတ်ဘူး"

ရှဲ့လင်ရဲ့ လေသံက နဂိုအတိုင်းမပြောင်းဘဲရှိနေလျက် လေသံဖျော့ဖျော့နှင့်မေးလာလေ၏။

"မင်းကဘယ်လိုပုံကြိုက်တာလဲ?"

အရေးကြီးဆုံးကတော့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ဖြစ်သင့်တာပဲလေ! အကောင်းဆုံးကတော့ Omega ပေါ့၊ Beta ဆိုရင်လည်း သိပ်တော့မဆိုးပါဘူး။

ဖုယွမ်ကျုံးက တွေးလိုက်သည်။ ရုတ်တရက် ဒီစည်းအပါးအလွှာကို ထိုး‌ဖောက်လိုက်သောကြောင့် သူ့ရဲ့ကြောက်စိတ်ကသိပ်မတုန်လှုပ်တော့သလိုပင်။ ကြည့်ရတာ သူက သူနဲ့ရှဲ့လင်တို့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ရှက်ကြောက်နေမှာကို စိုးရိမ်နေခဲ့တာပဲဖြစ်ရမယ်။ သူကရှဲ့လင် စိတ်ဒုက္ခရောက်သွားမှာကိုလည်း ကြောက်နေခဲ့သေးတာပင်။ အခုတော့ ရှဲ့လင်ရဲ့တုန့်ပြန်ချက်က သူထင်သလောက်မကြီးမားနေပါ။

"မင်းသူ့ကိုသဘောကျ......"

သူက တစ်ခေါက်ပိုမသေချာသလို ဖြစ်နေလေသည်။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ဖုယွမ်ကျုံးက‌တော့ ယောကျာ်းတစ်ယောက်ကို ရူးသွပ်မယ့်သူမဟုတ်ဘူးလေ။ သူကအကြိမ်ပေါင်း ၁၀၀၀၀ကို ပြောရဲတယ်။ တစ်နေ့သူကယောကျာ်းတစ်ယောက်နားရှိနေမလားဆိုတဲ့ အတွေးကိုဖယ်လိုက်ရင် ရှဲ့လင်ကအကာကွယ်သင့်ဆုံးသူပဲလေ။ ယုန်ငယ်လေးက သူ့အိမ်သားကိုတော့ မစားလောက်ပါဘူးနော်။ ဒါကမြက်ဆိုတဲ့ စားစရာကိုပဲတွေးသင့်သလို ရှောင်ဖေးနဲ့ပဲချစ်ကြိုက်သင့်တာမဟုတ်လား။ သူကသာ ရှောင်ဖေးတစ်ဝမ်းကွဲအစ်ကိုနဲ့ ဖြစ်ပျက်သွားရင် နောက်များကျ ရှောင်ဖေးကိုဘယ်လိုမျက်နှာပြရတော့မလဲ?

ရှဲ့လင်က ဆက်မေးလာသည်။

"မင်း ယွမ်ယဲ့ကိုကြိုက်တာလား? ဒါမှမဟုတ် ရန်ရှုထန်လား မဟုတ်ရင် တခြားတစ်ယောက်?"

"မင်းက ပိုပိုဝေးသွားပြီ။ သူတို့နဲ့လည်းမဖြစ်နိုင်တာပဲ။ ငါကမိန်းကလေးတွေကိုကြိုက်တာကွ"

ဖုယွမ်ကျုံးမှာ စိတ်တောင်ဆိုးချင်လာသည်။ ရှဲ့လင်က သူကမိန်းကလေးတွေကိုသဘောကျမယ်လို့ မတွေးမိဘူးလား? ဘာလို့သူတွေးမိတဲ့သူတွေက ယောကျာ်းလေးတွေဖြစ်နေရတာလဲ? ရန်ရှုထန်တောင်ပါလိုက်သေး။ ဒီမယ် မင်းဘယ်လိုတွေတောင် တွေးနေတာလဲ?

"ခုနတုန်းက မင်းကငါ့ကိုထိတွေ့ပြီး pheromone နဲ့တောင် ချည်နှောင်လိုက်သေးတယ်။ မင်းဒါကိုပြန်ပေးဆပ်ဖို့ငါမပြော‌တော့ပါဘူး"

သူကအေးစက်စက်ဖြင့် ရှဲ့လင်အားကြည့်ကာ

"ငါ့ကိုအခုပြန်တောင်းပန်ပေး"

ရှဲ့လင်က သူနှင့်မရင်းနှီးသလိုပင်။ ဖုယွမ်ကျုံးမှာ ပိုစိတ်ဆိုးလာတော့သည်။ ဒါပေမဲ့ သူ့မှာထုတ်ပြဖို့အခွင့်အရေးလည်းရှိမနေချေ။ ရှဲ့လင်ကသာ သူ့ကိုတစ်ခုခုနဲ့ ပျက်ပြယ်ထိခိုက်အောင်လုပ်လာရင် သူနဲ့ရှဲ့လင်သူငယ်ချင်းဆက်ဆံရေးကို ဖြတ်ပစ်လိုက်မယ်လို့ ကျိန်ထားတဲ့အချက်ကိုဖယ်လိုက်ရင်တောင် သူကချီတုံချတုံဖြစ်နေသေးတယ်။ ဒါကြီးကလုံးဝမမိုက်ဘူး၊ ဒါပေမဲ့ သူလည်းသဘောကျခဲ့တာပဲ။ သေလိုက်ပါတော့...ဒါကပိုပြီးတောင် စိတ်ပျက်ဖို့ကောင်းနေသေး။

သူ့မှာ တော်တော်စိတ်ဆိုးလာရပြီး လွယ်အိတ်အားယူကာ အပေါက်ဝဘက်သို့ ထလာလိုက်တော့သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ ရှဲ့လင်ကသူ့အားမတားတော့ဘဲ နောက်ကျောကိုပဲ ကြည့်နေကာ ပြောလာသည်။

"ငါနှစ်ခါတောင် တွေးပြီးသွားပြီ"

ဖုယွမ်ကျုံးက ဘာမှပြန်မပြောရသေးခင်မှာပဲ ရှဲ့လင်ကထပ်မံပြောလာ၏။

"ငါ့မိဘတွေမလာခင် မင်းကိုနမ်းလိုက်သင့်တာ"

သတိထားစမ်း ဒါကလူရောဟုတ်ရဲ့လား? မဟုတ်တာ၊ ဒီမကောင်းဆိုးဝါးက အခုစိတ်မကောင်းဖြစ်နေတာပေါ့လေ!

ဖုယွမ်ကျုံးမှာလဲကျမတတ်ပင် ဖြစ်သွားကာ ရှဲ့လင်အား လက်ခလယ်ထောင်ပြလျက် အိမ်သို့အမြန်ပြန်လာလိုက်တော့သည်။

ထိုညနေကပင် ဖုယွမ်ကျုံးမှာ အိပ်မက်မက်လိုက်သေးသည်။ သူကယွီဖေးအတွက် တွေးကြည့်နေလေ၏။ သူကနဂိုအတိုင်းပင် ချစ်စဖွယ်ဖြစ်နေကာ ထက်မြက်နေဆဲပင်။ နှစ်ယောက်လုံးအတွက်လည်း အံ့သြဖွယ်ကောင်းလောက်အောင် သင့်တော်လှသည်။ ယွီဖေးက သူ့အရှေ့တွင် ရပ်နေကာ ရယ်မောလျက် "အဝေးရောက်ချစ်သူလေး"ဟုပင် ခေါ်နေလေသည်။

သူတို့ကမကြာခဏ ကတောက်ကဆဖြစ်ခဲ့သည်ဆိုတာတောင် ယွီဖေးက ဒီအချက်ကပင် ချစ်ဖို့ကောင်းသည်ဟု ပြောသေးသည်။

သူ့ရဲ့စိတ်ကူးထဲမှာ သူနဲ့ယွီဖေးက ရည်းစားဆက်ဆံရေးကို ရှေ့ဆက်ဖို့လိုလာလေသည်။ ယွီဖေးက သူ့အားပြုံးပြလျက် ပြောလာလေ၏။

"ဟုတ်ပြီ အဝေးရောက်ချစ်သူလေး၊ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ငါက Alpha နင်က Omega ဆိုတော့ နောက်ကျရင် နင်ကငါ့ကို ကလေးလေးတွေမွေးပေးရမယ်နော်"

ထိုအချိန်မှာပဲ ရှဲ့လင်ကရောက်ချလာကာ သူတို့နှစ်ယောက်ကြား ဝင်ဖြတ်တော့သည်။ နှစ်ယောက်လုံးက သူ့ကိုဖွင့်ပြောလာပြီး သူဘယ်သူနဲ့ဒိတ်မလဲ၊ ဘယ်သူ့အတွက် ကလေးမွေးမလဲဟု အလုအယက်အငြင်းပွားနေလေရဲ့။ ဖုယွမ်ကျုံးခမျာ ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နှင့် နှစ်ယောက်လက်ထဲသို့ ရောက်နေလေ၏။ သူ့မှာဘယ်မှမသွားနိုင်ဖြစ်ကာ ချောင်ပိတ်မိနေတော့သည်။

"!"

ဖုယွမ်ကျုံးတစ်ယောက် အိပ်မက်မှလန့်နိုးလာကာ အချက်ပေးသံများကြားနေရပြီး မျက်နှာသွားသစ်လျက် သူ့အိပ်မက်ကိုပြန်‌တွေးနေမိသည်။

အရေးမပါတာ၊ ရှောင်ဖေးက Omega ပဲဖြစ်သင့်တာ၊ Alpha မဟုတ်လောက်ပါဘူး......

ထို့နောက် သူအပြင်ပြန်ထွက်သည့်အခါ ဖုယွမ်ကျုံးတစ်ယောက် သောကရောက်နေရသည်။ သူရှဲ့လင်နှင့် ကျောင်းဘယ်လိုသွားရမလဲ မတွေးတတ်သေးပါ။ သို့သော်လည်း သူကားထဲဝင်လိုက်သည့်အခါ ရှဲ့လင်ကလည်းကားထဲမရှိနေပါချေ။ ဒရိုင်ဘာဦးလေးကြီးက ရှဲ့လင်ကလုပ်စရာရှိလို့ ကျောင်းကိုအရင်သွားခြင်းဖြစ်ပြီး မစောင့်တော့ဘဲ ကားနှင့်အရင်သွားနှင့်သည်ဟု ပြောလာ၏။

လုပ်စရာ? ဖုယွမ်ကျုံးက ချက်ချင်း သူ့ဖုန်းမက်ဆေ့ချ်အားစစ်ကြည့်လိုက်သည်။ ရှဲ့လင်ကပုံမှန်အတိုင်းပင် သူ့အား "Good Morning" ဟု နှုတ်ဆက်ထားခြင်းပင်ဖြစ်ပြီး ကျောင်းသို့အရင်သွားနှင့်မည့်အကြောင်း ဘာမှမပြောထားပါချေ။ ကြည့်ရတာ ဒါကသူနဲ့ဝေးဝေးနေဖို့ အကြောင်းပြချက်သက်သက်တစ်ခုပဲလား?

ဖုယွမ်ကျုံးတစ်ယောက် သူမှားသွားသလိုခံစားလိုက်ရသည်။ သူရှဲ့လင်နဲ့ ဝေးဝေးမနေနိုင်ဘူး။ ဘာလို့ ရှဲ့လင်က သူ့အဝေးမှာသွားနေတာလဲ? သူကတစ်ခုခုမမှန်တာလုပ်မိတာလည်း မဟုတ်ဘူးလေ။ ဆယ်နှစ်တာလောက် ညီအစ်ကိုလိုသတ်မှတ်ထားတဲ့သူက ဝန်ခံလာတယ်ဆိုတာကို ဘယ်သူကချက်ချင်းကြီးလက်ခံနိုင်မှာလဲ?

စိတ်ဒုက္ခရောက်စွာနှင့်ပင် ဖုယွမ်ကျုံးခမျာ ကျောင်းရောက်လာတော့၏။ အတန်းနှစ်ချိန်ပြီးသောအခါတွင်တော့ ယွမ်ယဲ့ကထင်ထားသည်ထက် နောက်ကျစွာပင်ရောက်လာတော့သည်။ သို့သော် ယွမ်ယဲ့ကိုမြင်လိုက်သည်နှင့် သူပြောရန်စီစဥ်ထားသည်များအား မေ့သွားကာ မေးလိုက်မိလေသည်။

"မင်းထပ်ပြီး ဆံပင်အရောင်ပြောင်းလာပြန်တာလား?"

ဖုယွမ်ကျုံးက ယွမ်ယဲ့ရဲ့ဆံပင်အနက်များကို အံ့သြစွာကြည့်လိုက်မိသည်။ သူ့ဟိုဆံပင်အရောင်က ပြောင်းလာတာဖြင့် ဘယ်‌လောက်မှမကြာသေးဘူးလေ။ ဘာလို့အမည်းရောင်ပြန်ပြောင်းလာရတာလဲ?

"မင်းပြောတော့ ငါကအမည်းနဲ့ ကြည့်လို့အကောင်းဆုံးဆို?"

ယွမ်ယဲ့က သူ့ဆံပင်အရှည်များကို သပ်တင်လိုက်ပြီး ဖုယွမ်ကျုံးအား ပြုံးကြည့်လျက်ပြောလာသည်။

"အဲဒီတော့ ငါပြောင်းလိုက်တာလေ။ ဘယ်လိုလဲ?"

"မင်းက တကယ်ကြီးငါပြောတာနားထောင်လာတာပဲ၊ ငါ့ခံစားချက်တွေ ဘယ်မှာများထားသင့်ပါလိမ့်နော်"

ဖုယွမ်ကျုံးကပြောလိုက်သည်။

"ဘာမှသိပ်မကွာပါဘူး။ ငါမင်းကိုပြချင်လို့"

ယွမ်ယဲ့က ရယ်လျက်

"မင်းကြိုက်လား?"

"ကောင်းပါတယ်"

ဖုယွမ်ကျုံးက အမူအရာပြန်ပြင်လိုက်သည်။ ယွမ်ယဲ့က သူ့စကားအတည်ယူမယ်လို့ ဘယ်သူကထင်မှာလဲ? ဒီတိုင်းပဲ အမည်းနဲ့ကြည့်လို့ကောင်းကြောင်း ပြောတာလေးပဲကို။

"ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် မင်းသဘောကျတာပဲ"

ယွမ်ယဲ့က ဖုယွမ်ကျုံး၏လက်အား ဆွဲယူကာ လက်ချောင်းလေးများဖြင့် ပွတ်သပ်လျက် သူ့လက်ဖဝါးနဲ့အုပ်မိုးပစ်လိုက်သည်။

"ဒါကို မင်းနဲ့ပဲပုံအပ်လိုက်တော့မယ်"

"?"

ဖုယွမ်ကျုံး တကယ်နားမလည်လိုက်ပါချေ။

"ငါမင်းကို လက်ဆောင်ပေးမယ်လို့ပြောထားတယ်လေ"

ယွမ်ယဲ့က လေသံအား အားစိုက်ထည့်လျက် မျက်ဝန်းများကဖြောင့်တန်းနေကာ

"ငါ့ကိုယ်ငါ မင်းကို‌ပေးမယ်၊ ယူမလား?"

ဖုယွမ်ကျုံး၏လက်က ချက်ချင်းပင်အောက်ကျသွားတော့သည်။

ယွမ်ယဲ့က စကားဆက်ပြောရန်ပြင်နေဆဲမှာပဲ ဖုယွမ်ကျုံးရဲ့ဖုန်းက မြည်လာတော့၏။ စာဝင်လာသောကြောင့် ဖုန်းကိုယူပြီးကြည့်လိုက်သောအခါ သူ့ကမ္ဘာကြီးကရပ်တန့်သွားသလိုပင်။

သူ့ကိုစာပို့သည့်သူကတော့ ယွီဖေးပင်ဖြစ်ပါတော့သည်။