PART [5.12]

11.1K 474 14
                                    

♥ Zawgyi ♥

(လက္သံေေတာ့ေျပာင္လွသည္)

အညိဳေရာင္ေတာက္လြန္းတဲ့ ညိွဳ႕မ်က္ဝန္းတစ္စံုမွ ႐ုတ္ခ်ည္းရႊန္းလဲ့ေတာက္ပလာသည္။
ထိုရႊန္းလဲ့ေတာက္ပေနပံုက ႏွစ္ၿမိဳ႕ဖြယ္ေတာ့မဟုတ္ဘူး။

သာယာေသာနံနက္ခင္းကို တုန္ယင္စြာလန္႔ႏိုးလာရတယ္။

ထူးဆန္းေသာမ်က္ဝန္္းတစ္စံုေၾကာင့္ေပါ့။

ငိုက္ျမည္းစြာ ကုန္းထရင္း..

ေဘးဘက္တြင္မည္သူမွရိွမေန။
ဆိုလိုသည္မွာ ဝမ္ရယ္ပိုင္ထင္းရိ...

ပုလဲလုပ္ငန္းထဲသို႔ ခါတိုင္းလိုပဲ ေရာက္ခဲ့တယ္။

" ရိွဳးယြဲ႔....."

ဒီေလသံမ်ဳိုးမၾကားရတာ အေတာ္ၾကာခဲ့ၿပီ။
ေလသံက မာလြန္းလို႔ နားကိုေျပးေဆာင့္ေတာ့မလိုပဲ

လ်ွန္ပင္းယင္.

". ေခၚတာေတာင္ မၾကားႏိူင္ေတာ့ဘူးေပါ့ေလ."

". အဲ့လိုအေစခံမမ်ိဳးကို လႊတ္မထားသင့္ပါဘူး
ဝမ္ေဖး "

" တိတ္စမ္း..ငါ့ကို ဝမ္ရယ္က ဝမ္ေဖးေျမႇာက္ၿပီးမွ
ေခၚဖို႔ေျပာထားတယ္ေလ...အဟင္း."

တကယ္ေတာ့ လ်ွန္ပင္းယင္ အေစခံကာႏႈတ္က်ိဳးေနေလရဲ႕ သူတို႔နန္းေဆာင္မွာ ေခၚေနၾကဆိုေတာ့ေလ..

". ဟုတ္ကဲ့ပါ ၾကင္ယာေတာ္ လ်ွန္ "

! ဟင္း..သူတို႔ကိစၥကၿပီးအုန္းမွာလား..!

". နင့္လိုအေစခံ ေဆာင္ၾကာၿမိဳင္က မိန္းမကေလးက.ငါ့ရဲ႕အိမ္ေတာ္ထဲမွာ ေနေနတာ က်က္သေရယုတ္လွတယ္..နင့္ဘာသာနင္ ထြက္သြားမလား..ငါဆြဲထုတ္ေပးရမလား.."

". .ေတာင္းပန္ပါတယ္.ၾကင္ယာေတာ္လ်န္ ကြၽန္မဘာသာ.လာတာမဟုတ္သလို.
ဘယ္သူႏွင္စရာမွမလိုပါဘူး.."

  Vîllïañ's Wïšĥ ~ Arc[2]💜[3]💜[4]💜[5]Where stories live. Discover now