Vücudu ağrıyordu. Kapalı gözlerini acıtan parlaklıkla aralandı göz kapakları. Beyaz tavan ağır led aydınlatmasıyla karşılamıştı onu. İnledi Dazai. Geri kapadı gözlerini, canı yanmıştı. Başını ve ellerini oynattı ama ağrıdıkları için hemen geri bıraktı. Yanında duyduğu tanıdık sesle konuşmak için zorladı kendini.
"Ryuu?"
"Dazai, uyandın. Hemen geliyorum."
"Bekle"
Fakat Aku onu duymadan odadan çıkmıştı.
"Chuuya?"
Başına yeniden bir ağrı girince sustu.
Öteki taraftaki Chuuya ona göre daha iyiydi. Ondan saatler önce uyanmıştı. Yanında Atsushi vardı. Bir şey konuşmuyorlardı. Chuuya odasından çıkabilmek için Dazai'nin uyanmasını bekliyordu. Dışardan gelen Aku'nun sesiyle hemen kapıya döndü. Doktorları çağırıyordu. Birkaç saatlik bekleyişin bitmesi ve onun uyanışıyla soluk yüzü tekrardan canlandı. Atsushi'ye döndü fakat onun uyuyor olduğunu görünce sessiz olmaya çalışarak serumlu koluyla odadan çıktı.
Dışarıda bekleyen Aku'yu yörünce ona ne olduğunu sordu. Genç çocuk her şeyin iyi olduğunu söyleyince rahat bir nefes verdi. O soğuk mağarada kendine gelene kadar Dazai onu kendi kabanıyla sarıp beklemişti bu yüzden sadece bir serumla hemen toparlanabilmişti. Yüzü düştü birden aklına dolanlarla. Üzülmeden edemedi.
"Chuuya lütfen yatağına dön. İstesen de göremezsin."
Dolu mavilerini ondan saklayarak başını salladı. Boynu bükük bir halde odasına geri döndü. Döndüğünde tuvalette kendine bakınan Atsushi'yi gördü. İç çekti.
Hastanede geçen bir günün ardından Dazai ve Chuuya birbirlerini ilk defa görmüşlerdi. Buna pek de görmek denemezdi, birkaç saniyelik bir bakışma hemen ardından gelen yüksek sesli azarlamalarla bakışmayı kesmişlerdi. İkisininde başları eğikti şimdi. Kunikida tarafından azarlanan iki gencin başka seçenekleri yoktu.
"Birdaha dışarıya çıkmıyorsunuz, duydunuz değil mi. Daha iyi olabilirsiniz ama yine de size yasak ediyorum ayrıca size yine güvenmediğimden odamı yan tarafınıza taşıdım, çıktığınızı görmicem. Zaten herkese de tembihledim. Bir yanlış hareket daha ve isimlerinizi defterime yazıp size ne çeşit cezalar vereceğimi not edeceğim!! "
Kunikida eliyle onlara gözüm üzerinizde işareti yapıp ikisinin kaldığı odadan çıktı. Kapının önünde birden gülümseyip kızgın yüzünü yumuşak bir ifade bürüdü. Sesli bir iç çekip güldü.
" Demek bazen çocuk da olabiliyorsun ha Dazai..?"
Oyalanmadan diğerlerinin yanına döndü.
Chuuya ve Dazai kapı kapanır kapanmaz oturdukları yataklarında geriye attılar kendilerini. Aynı anda oflayıp bıkkın bir şekilde tavana baktılar.
" Hiç susmayacak zannettim. "
" Aynen. "
" Artık çıkamicaz da. "
"... Üzgünüm. Bu benim hatamdı."
