Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
✨
Gün boyu tüm gözler üstümüzdeydi. Eziyet gibiydi geçmişti okul. Dikkat çeken her şeyden nefret ediyordum ve şu an okulda konuşulan tek konu bizdik.
Çıkış zili çaldığında bu işkencenin bittiğini bilmek içime su serpmişti. Sınıf yavaşça boşalırken Naruto çantasına defterlerini sokmaya çalışıyordu. Sakura sınıfın kapısına ilerleyip dışarıyı işaret etti.
"Bahçede bekliyorum gelirsiniz"
Başımla onayladığımda Sakura çıkmıştı. Naruto sonunda çantasını sırtına taktığı sırada masasının altına eğilip bakındı.
"Bir şey mi düşürdün?"
Etrafa göz gezdirirken başını kaşıdı.
"Telefonumu bulamıyorum. Geçen ders spor salonunda unuttum herhalde"
"Gidip alalım o zaman hadi"
Naruto olumsuz anlamda başını sallayıp sırtıma vurdu.
"Sakura chan bekliyor. Sen onun yanına git ben size yetişirim beklemeyin"
Omuz silkip yanağını öptüm.
"Eh sen bilirsin... Hızlı ol"
Çoktan boşalmış olan sınıftan çıkıp gittim.
✨
Sakurayla buluştuğumuz zaman Naruto nun durumu anlatarak yürümeye başladım. Yol boyu İno'dan konuştuk.
Ne derdi olduğunu bilmiyorduk ama kendisi hep böyleydi. Sakura'nın anlattığına göre küçükken evleri yakınmış ve o zamanlarda bile ona zorbalık ediyormuş.
İno'nun babasının güçlü bir mafya olduğunu anlattı Sakura. Tahminen fazla para içinde çok şımartılmış bir kızdı. Davranışlarının ve bu kadar rahat kötülük yapmasının nedeni buydu.
Sohbete daldığımız için Sakura'nın evinin önüne geldiğimiz zaman kafama dank etti.
"Naruto hâlâ gelmedi..."
Geriye dönüp yolu kontrol ederek bakındım ama görünürde yoktu. Sakura telefonunu çıkartıp kulağına götürdüğünde onu izliyordum.
Bir süre bekledikten sonra telefonu kulağından çekti.
"Açmıyor"
Meraklanmıştım. Sakura'nın omzuna dokunup el salladım.
"Ben bi gidip bakayım telefonu bulamadı herhalde hâlâ. Sen gir eve"
Başıyla onaylayıp arkamdan seslendi.
"Buluşunca bana haber verin!"
Arkamı dönmeden yola devam ettim.
"Tamam!"
✨
...Yaklaşık yarım saat önce...
Naruto
Spor salonuna girdiğim sırada ışıklar kapalıydı. Koca salonda tek bir cam bile olmadığından içerisi zifiri karanlıktı. Bu şekilde telefonu bulmam kesinlikle imkansız olduğu için ışığı aramaya başladım.
Birisi salonun kapısını kapatmıştı. Beden hocasının geldiğini düşünerek seslendim.
"Gai Sensei ?"
Karşı taraf cevap vermeyince o taraf doğru birkaç adım attım ancak gözlerim hâlâ karanlığa alışmamıştı. Bir şey göremiyordum.
"Kimse var mı ?"
Birilerinin adım seslerini duydum. Ve çok geçmeden kafama geçirilen bezle şok içinde kalmıştım. Yaklaşık 4 kişi olduğunu tahmin ettiğim grup ellerimi arkamdan bağlayarak beni yere düşürdü.
Sesim her ne kadar bez torbadan boğuk çıksada bağırdım.
"BIRAKSANA NE YAPIYORSUNUZ?!"
Karşı taraftan cevap ya da herhangi bir ses gelmezken bir anda karnıma ve sırtıma çarpan darbelerle nefesim kesildi.
Yerde cenin pozisyonu alarak kendimi olabildiğince korumaya çalışsam da boşaydı. O kadar güçlü ve acımasız tekmeliyorlardı ki öleceğimi düşündüm.
Ciğerlerim acıyla kasılırken öksürmeye çalıştım.
Birkaç dakika içinde adamlar durdu.
Başım inanılmaz dönüyordu.
Birisi arkadan bağlı olan ellerimi açtığında koşarak uzaklaşan adım seslerini duydum. Ardından da kapanan spor salonunun kapısını.
Kim olduklarını görmek için kafamdaki bezi çıkartmayı bir kenara bırakın. Nefes bile alamıyordum. Çok kısa bir süre içinde olsada tüm karnıma ve sırtıma inen darbeler ağlatacak türdendi. Tüm organlarım acıyla sızlıyordu.
Dakikalar sonra zar zor kafamdaki bezi çıkartıp attım. Salonu artık daha net görüyordum ancak bir önemi yoktu.
Karın boşluğuma gelen darbelerin acısıyla yüzümü ekşittim. Bi hayli uğraş sonucu ayağa kalkabildiğimde başım dönüyordu.
Boğazıma gelen kanı geri yutmak için kendimi zorladım.
Biraz ileride yere bırakılmış telefonum ve ekranına yapıştırılmış bir postit gördüm.
Kare kağıdı titreyen elime alarak üstünde yazana baktım.
"Bu daha hiçbir şey. Sevgilinin başının derde girmesini istemiyorsan ondan ayrıl"
