Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
✨
Spor salonuna gelmek üzereyken telefonum titredi. Cebimden çıkartıp baktığımda kaşlarımı çatarak yürümeyi kestim.
Naruto: Eve geçtim ben.
Sasuke: Niye bizle yürümedin ? Seni aramaya geliyordum tam.
Naruto: Hinatayı gördüm yolda birlikte gittik. Unuttum size haber vermeyi.
Sasuke: Tamam.
Telefonu tekrar cebime atmadan önce Sakurayı aradım. Birkaç çalıştan sonra açtı.
"Sasuke kun ? Buluştunuz mu ?"
Eve doğru yürümeye devam ederken rahatsızca konuştum.
"Beyefendi evdeymiş"
"Nasıl yani telefonu almaya gitmedi mi o ?"
Omuz silktim.
"Dönerken yolda Hinatayı gördüm dedi. Onunla yürümüş. Bize haber vermeyi de unutmuş... Şuna baksana boş yere o kadar yolu geri döndüm"
Sakura da en az benim kadar hoşlanmamıştı durumdan ama yinede sesini düzgün tutarak moral vermeye çalıştı.
"Bizim salak Naruto işte. Takılma sen. Yarın yine yılışır alır gönlünü"
Sakince nefes verdim.
"Haklısın doğru... Neyse haber vermek için aramıştım sonra yine konuşuruz"
"Tamam tamam. Dediğimi unutma kızma çocuğa. Yarın görüşürüz"
Telefonu kulağımdan çekip kapattığım sırada yolu yarılamıştım.
Kafamda hâlâ dönüp dolaşan şeyler vardı. Fotoğrafı kimin çektiği zaten başlı başına rahatsiz edici bir konuyken birde Naruto'nun Hinatayla takılması sinirlerimi bozuyordu.
Yürümeye devam ederken ikimizin evlerinin yol ayrımı olan sokağa geldim. Başta eve gitmeyi düşünsemde vazgeçerek Naruto'nun sokağına girdim.
Madem çıkışta bensiz gitmişti bari şimdi göreyim diye düşünerek evinin önünde durdum.
Bahçeden geçip basamakları çıkarak kapıya birkaç sefer vurarak beklemeye başladım.
Kısa süre sonra kapı açıldı.
Gözlerim karşımdaki kişiyi bulunca gergince yutkundum.
Hinata saçlarını düzelterek bana bakıyordu.
