Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
✨
Evin kapısını çaldığımda çok geçmeden pat pat ayak sesleri duyuldu. Sırıtarak beklemeye devam ettim. Kapıyı açtığında yere koyduğum bir ton poşetle içeri girmeye çalıştım.
"Saske... Marketi mi aldın..."
Ağzı açık kalmış benim mutfağa taşımaya çalıştığım poşetlere bakıyordu. Yorgunluktan gebermiştim.
"Tek poşet zaten sadece ramenlerin... Ayrıca temizlik malzemesi falan hiçbir şey yoktu evde... Ne yapsaydım"
Güldüğünde bana yardım ederek poşetleri açmaya başladı. Bir yandan içindekileri çıkartıyor bir yandan da söyleniyordu.
"Böyle gidersek paramız asla yetmeyecek"
Omuz silkip göz kırptım.
"Merak etme orasını..."
Naruto anlamayarak bana baktı.
"Nasıl yani ?"
Sırıttım.
"İş buldum"
"Ne... Ne ara lan"
Boş poşetleri toplarken bir yandan markette bana iş teklif eden adamı anlattım. Naruto heyecandan kudurmuş görünüyordu. Zıplaya zıplaya yanıma vardığında merakla gözlerini üzerimde gezdirdi.
"Ee ne işi bu şimdi?! Ulan çok şanslıyız şuna baksanaa ilk günden iş buldun"
Gülümseyip elimi enseme attım.
"Barmenlik"
Naruto nun mavileri biraz olsun solmuştu. Omuzlarının düştüğünü fark ettiğimde onu belinden kendime çekip tuttum.
"Hey... Bozma moralini iş iştir"
Naruto burukça başını iki yana salladı.
"İş için mutluyum... Ama barmen olman demek geceleri evde olmayacaksın demek. Yalnız mı uyuyacağım ?"
Takıldığı şeyi öğrenince güldüm. Yanağını öpüp çekildiğim sırada sırıttım.
"Bensiz uyuyamıyor musun ?"
Naruto dil çıkarttığında omuz silkti.
"Uyuyabiliyorum. Ama her sabah bugünkü gibi olsa çok güzel olurdu"
Sevimli ifadesini gördükçe dayanamayarak tekrar tekrar yüzünü öpüp çekildim.
