Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
✨
Anlamayarak aşağıdaki üçlüyü izliyordum. Ne ara geldiğini bilmediğim Hinata beni fark edince Sakurayı dürttü. Böylece herkes bana döndüğünde Sakura hızla telefonu kapattı.
Görüşmenin sonlanma sesi salonda yankılanırken tek kaşımı kaldırıp merdivenleri bitirerek yanlarına vardım.
"Ne oluyor ?"
Gözlerim herkeste tek tek gezindikten sonra Narutoya kaydığında sinirli görünüyordu.
Sakura sakince ortamı toplamak ister konuya girdi.
"Söylediğim numarayı aldık. Pain denen adamın numarasıymış bu. Sanırım çetenin lideri"
Sakuranın ulu orta bunları konuşmasıyla gerginliğim artmıştı. Bunu fark etmiş olacak ki omuz silkti.
"Naruto öğrendi. Hinata da zaten numarayı İnodan gizlice alan kişi. Yani biliyorlar"
Bakışlarım yanımdaki sarışına döndüğünde mavileri bana bakmıyordu. Elimi uzatıp koluna dokunmak istediğimde kolunu çekti. Sakuraya bakarak konuştu.
"Devam et Sakura chan"
Havada asılı kalan elimi yorgunca indirip pes ederek Sakurayı dinleme kararı aldım.
"Painle konuştum. Ve Deidara... Maalesef Sasuke... Çok kan kaybetmiş. Hastaneye ulaşana kadar çoktan..."
Yutkundum.
Birkaç adım gerilediğimde sakinliğimi korumak istercesine zar zor konuştum.
"Sasori ?.."
Sakura gergince saçlarını karıştırdı.
"Deliye dönmüş. Her yerde senin adını sayıklıyormuş. Pain canını seviyorsa kaçıp gitsin dedi. Şimdilik bir günlük nezarete atmışlar Sasoriyi. Öfke krizi geçirirken çevre arabalara zarar vermiş. Ama yarın gece oradan çıkıyor... Sasuke yarına kadar gitmen gerek"
Duyduklarımı sindirmek için biraz bekledim. Sadece huzurla birkaç saat uyumak istemiştim ve o arada olanlar akla sığar gibi değildi. Ellerimi saçlarıma daldırdığım sırada Naruto hızla salondan çıkıp arka bahçeye gitti. Gözüm onun çıktığı kapıda kalırken peşinden gitmek için adım attım.
Hinata kolumu tuttu.
"Sasuke kun... Yapma şimdi değil. Çok kızgın. Birbirinize zarar verirsiniz. Biraz sakinleşsin"
"Bak her şeyi düşündük Sasuke. Hinata'nın ailesinin durumu iyi. Şehrin dışında hiç gitmedikleri bir dağ evleri varmış. Orada gidip kalsan fark edilmezsin bile. En azından Sasori seni unutana kadar..."
Güldüm.
"Dalga mı geçiyorsun ? Kim unutur bunu ? Adamın sevgilisini öldürdüm ben. Nasıl unutacak beni ?"
Hinata bacaklarını kendine çekip kollarını sardı.
"Sorun değil. Unutmasa da olur. Seni saklarız. En kötü ihtimalle o dağ evinde yaşarsın ilerde iş bulup başka şehre taşınana kadar seni idare ederim. Ailem öğrenmez bile"
İnanamayarak iki kıza da tek tek baktım.
"Arkadaşlar sizi bilmem ama ben hiçbir yere gitmiyorum. Hayatım boyu kaçmamı mı istiyorsunuz ? Hapse girerim daha iyi. Hem Sasoriyi yüz yüze gördüm. Onu sizden daha iyi analiz ettim. Saldırmadan öfkesi soğumayacak. Beni bulamazsa abime, size, özellikle de Narutoya bulaşacak. Gider miyim sanıyorsunuz ?"
Naruto salona tekrar girdiğinde sertçe arka kapıyı çarptı. Yüzünden okunan deli öfkeyle bana doğru yürüdü.
"Bal gibi de gideceksin gerizekalı!"
Yakamdan tutup beni ayağa kaldırdığında enerji harcamadan ona teslim oldum. Sinirliydi ve ben bekleyecektim. Birkaç kez beni hırsla sarstıktan sonra duvara ittirdi. Sırtım betona yapıştığında bile mimik göstermeden yüzünü izliyordum.
Ne kadar çaresiz göründüğünü fark ettiğim de kendimden binlerce kez nefret ettim.
Yumruğunu yanımdaki duvara vurduğunda bağırdı.
"Senin halt yemen yüzünden! Başına buyruk hareket etmen yüzünden! Söz vermiştin lan söz! Yaptığın aptallığın sonucunda eğer seni kaybedersem..."
Sonlara doğru kesilen sesiyle başını eğdi. Kollarımı karşımdaki bedene sarıp sakinleşmesini sağlamaya çalıştım. Bir elim saçlarında gezinirken omzunu öptüm.
"Gözünü seveyim yapma şöyle... Sana yemin ediyorum kaybetmeyeceksin"
Hâlâ bana sarılmamıştı. Sonunda yavaşça benden ayrıldı ve soğuk mavileri yüzümde gezinirken göğsümden ittirdi.
"Artık senin sözlerine güvenmiyorum..."
Kalbime oturan ağrıyla dondum. Naruto arkasını dönüp evden çıkmak için ilerlerken adım atıp tutamadım bile. Arkasından bakıp zar zor konuştuğumda dahi durmadı.
"Naruto... Yapma ne olursun..."
Kapı çarptığı sırada olduğum duvarda kayarak yere çöktüm. Yutkunamıyordum. Onun bana bu kadar kırgın olduğunu hissetmek çok ağırdı. Gözlerimin dolduğunu fark ettiğimde kafamı dizlerime gömdüm.
