Hiding the Green Carnation's Heirs | ✔︎

17

This chapter is dedicated to:
MarieCamaso, Elle_Joy10, xxNicks97, kyline_eee, Belle28Ortega, Palajosmgrace, theresthis_girl, Chesca_Zane, Chasedyou, AJ_maki, shaxssi and ChantalPrym

~*~

HINDI magkandamayaw ang puso ko sa mabilis na pagtibok at muli na namang naalala ang sinabi ni Lurusus kanina bago kami maghiwalay ng landas.

Was he sure about what he said? O baka naman may sakit ulit 'yon kaya gano'n? Baka naman may sira na siya sa utak? Nauntog kaya 'yon kanina? O baka naka-drugs kaya high masyado, kaya naman kung ano-anong sinasabi.

Hanggang ngayon, nakatatak pa rin sa isipan ko ang sinabi niya at ramdam ko pa rin ang haplos niya sa aking pisngi at leeg na para bang nandito pa rin siya sa tabi ko. I can still smell his fresh and menthol breath lingering around me.

Para pa rin akong kinikiliti sa loob ng sikmura ko at hindi ko alam kung paano ko iyon patitigilin.

What's happening to me? Bakit ba ako nagkakaganito? I mean he just said that he would court me and there's nothing to freak about it.

But the fact that he is gay and he is courting me, a girl, na isang bilat sa paningin niya, it doesn't make sense.

Ang bilis naman niya maka-move on kay Aadavan. Isang gabi lang tapos okay na siya. Is that even normal?

Ano 'yon magiging rebound ako kung sakali? Hindi naman yata tama 'yon. Pero paano naman kung gusto niya talaga akong ligawan? Kasi natikman na niya ako.

Baka mas nasarapan siya sa akin? Tapos ayaw na niya sa bayag, gusto na niya sa bilat ko?

I mean of course. Ni hindi nga ako tinigilan e.

Hindi na ba siya Mommy? Nagiging Daddy na ba siya ng tuluyan?

Sa sobrang pagkalunod ko sa pag-iisip kay Lurusus ni hindi ko manlang namalayan na nakarating na pala ako sa tapat ng bahay namin, kung hindi lang siguro nagsalita si Mamang Driver baka nagpatuloy-tuloy na ako sa pag-iisip.

"Naku, pasensiya na po kayo. Heto po ang bayad," sambit ko bago binigay kay Manong ang bayad.

"Okay lang 'yon, Ma'am. Ang lalim po ng iniisip niyo, siguro iniisip niyo po ang kasintahan niyo 'no?" sambit ni Manong at binigay sa akin ang sukli.

Natawa na lang ako nang mahina at hindi na nagkomento pa sa sinabi niya. Kinuha ko na ang sukli ko mula sa kaniya at lumabas sa sasakyan ng bitbit ang may kalakihang paper bag kung saan nakalagay ang mga laruang binili ni Lurusus.

I opened the gate and waited for some minutes but my forehead creased when the door didn't open and I didn't see my triplets.

"Are they asleep?" I whispered before closing the gate.

Napatingin ako sa relo ko at nakita kong alas sais na pala ng gabi. Ni hindi ko manlang namalayan ang oras.

Hapos apat na oras pala kaming magkasama ni Lurusus kanina habang tumitingin ng mga laruan. I didn't even notice the time while I was with him.