Sosyalfobisi olan genç bir kız ve fazlası ile sosyal olan iki gencin aşk hikayesi.
Gözde Güler. Sosyalfobi hastası genç bir kızdır. Fazlası ile sosyal ve popüler olan Kaya'ya aşık olur ama hastalığı yüzünden ona yaklaşamaz çünkü Kaya, kalabalık v...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Gözlerimi hafifçe araladım, kafamın ağrısı o kadar fazlaydı ki katlanılabilir bir yanı yoktu. Kafam yerine gelince evimde olmadığımı fark ettim. Burası hastaneydi. Ama ben en son o lanet yerdeydim...
"Doktor bey, Hasta tedaviye yanıt verdi. Gözde Güler uyandı!" Hemşire olduğunu tahmin ettiğim kadın koşarak odadan çıkarken kafam yeni yeni yerine oturuyordu. Burası hastenenin yoğun bakım odasıydı. Göğümde bağlı cihazlar, ağzımdaki oksijen maskesi bunlar beni fazlasıyla sıkıyordu.
Kafamı biraz yana yatırdırdığımda cama ellerini koymuş Kaya'yı gördüm. Berbat bir haldeydi, ama buna rağmen bana gülümsemeyi ihmal etmiyordu. Gözünden akan yaşları farkettiğimde yutkundum. Onu ilk kez ağlarken görüyordum.
Diğer tarafta Murat, annem ve Babannemle dedemi fark ettim. Gözlerim onlara bakmaya doyamadan bulanıklaştı ve tekrar karanlığa gömüldü. O odadan sağ çıkmıştım ve yaşıyordum. Buna şükür ediyorum.
İnsan hayatı çok tuhaf değil mi sizcede? Olaydan sadece bir dakika önce karton arıyordum. Ölümün bir zamanı yok aniden sizi yakalar ve alır. Onun için yapmak istediğiniz bir şeyi ertelemeyin ah çekerek ölmek acı birşey olur.
$$$$
"O iyi değil mi yavrum?" Dedi babannem. Sesindeki endişe farkedilebilecek kadar fazlaydı. "Evet teyzeciğim, uyanır birazdan merak etme" dedi hemşire kız.
"Babanne?" Dedim gözlerimi aralamaya çalışarak.
"Ah benim kınalı kuzum! Sana bunu kimler ne yaptı böyle?!" Dedi göz yaşları ile gülümseyerek.
"Annem kuzum nasılsın?" Dedi annem saçlarımı okşadı, onlar o kadar endişeliydi ki, onları o kadar korkutmuştum ki bu beni üzmüştü.
"Kız kardeş, nasıl hissediyorsun?" Dedi Murat, gülümsemeye çalışsamda nafileydi. O kadar güçsüz hissediyordum ki. Sanki felçli gibiydim.
"Tamam, hastayı fazla yormayalım lütfen, yeni çıktı ameliyattan. Lütfen yormayalım onu" dedi tekrar hemşire kız. Gözlerim Kaya'yı aradı. Ama burada yoktu. O neredeydi?
"Tamam kızım beş dakika görelim torunumu" dedi dedem. Kalbimin üzerinde bir ağrı hissettim. Canım çok fazla yanıyordu. Yüzümü acı ile buruşturdurduğumda hemşire , bir adım atım sırtımın arkasındaki yastığı düzelti.
"Lütfen, bu torununuzun iyiliği için. Dinlensin yarın yine görürsünüz." Annem eliyle bana öpücük atıp çıkarken babannemler ise gözü arkada çıkmışlardı.
"Ağrınız var mı?" Diye sordu hemşire.
"Ne oldu bana?" Diye sordum.
"Kalp spazmı geçirdiniz. Panik ataktan kaynaklanan bir durum. Ameliyatınız iyi geçti bir sorun yok." Diye devam etti. Kafa sallamayla yetindiğimde hemşire "tekrar geçmiş olsun" dedi ve çıktı.
