Taming The Bullets

46

Chapter 46:

From the monitor in my office, I see all the people in this agency,

Ibat-ibang kulay and kanilang mga suot na uniporme na nagrerepresinta ng kanilang mga departamento.

I can see that everyone is ready for my command. This is the last battle for my family and I will do my best to win this. we will win this I am sure of that.

I sipped at my juice, while my legs cross and sat on an executive chair, watching the monitor that shows the whole place.

Mula sa kinauupuan ko ay pinapanood ko ang mga tao sa loob ng auditorium, halata sa kanila ang pagtataka kung bakit ko sila pinatawag, from students to leaders ay andon na sila at naghihintay nalang sa pagdating ko.

Wearing my uniform, a pair of thigh-high black boots, navy blue something blazer that has a logo on it, a white long sleeves inside the blazer that also has a logo, and a black short. I stood up.

Nagkabit rin ako ng gun holder sa magkabila kong hita at sinuksukan ito ng dalawang pistol na baril, pinaligiran ko ng bullet proof vest ang tiyan at likod para sa kaligtasan ng anak ko. sana lamang ay walang mangyari sa kanya dahil hindi ko kakayanin kung may mangyayari sa kanya na hindi maganda. i will do my best to protect him.

Holding my Accuracy International Arctic Warfare Magnum sniper rifle, pinikit ko ang Isang Mata ko at sumilip sa scope, I smiled, my feeling is indescribable, I loved Sniper rifle so much! I am too excited to use it!

Sinukbit ko ang sniper sa balikat ko, at naglagay ng tear gas sa bewang ko na nakakawit sa suot kong short bago ko kinuha ang isang asul na masquerade mask at sinuot ito. to covered my eyes, to covered my identity.

Iilan lang ang nakakakila na ako ang namumuno sa kanila sa labas ng office ko ay nagiging simpleng tao lang ako, nakakagalaw ng malaya dahil hindi nila alam kung sino ako and I am fine for that.

Ayoko naman na kada papasok o dadaan ako sa hallway ng building ay yuyukuan ako, nakakahiya para sa akin ang ganoon hindi naman ako panginoon para yukuan ng mga tao, at tyaka for the safety narin ng pagtatago ko ng identity, who knows if they want to stab me from the back like Jamaica did.

I face the mirror and look at myself, the eagerness to win this was evidence into my face, can I? can we win it? pinasadahan ko ng tingin ang buo kong pagkatao, I look ready, I look calm, I look excited, but at the same time I am scared, and a little bit nervous, I look like I am calm but deep inside I am fucking trembling.

But I need to keep my poise, I need to be strong, I need to act like a true queen that can rule her castle, I need to be smart, I need to maintain the safety of my staff, if possible that I can do this alone I will do that, I do not want my people to get hurt, but I know I cannot do this alone, I need them, a queen can hope.

Bumuntong hininga ako ng malalim, I pray in silent, siya na ang bahala sa amin.

Bumalik ang tingin ko sa monitor kung saan kanina pa nakahinto a red dot na nanggagaling sa kapatid ko.

Pasado alas otso na ng gabi at nagsisimula ng magsitulugan ang mga tao, napaisip naman ako kung ano ang ginagawa nila sa kapatid ko, did they hurt him? did he is sleeping? did he eat already? is he is safe? fuck! I don't know the answer but I hope he is safe.

Kung titignan ang red dot ay nakahinto ito sa isang Mall, nakakapagtaka kung bakit doon huminto ang red dot, at mas nakakapagtaka kung bakit ang mall pa ang napili nilang hide out! it is scary right? who knows that the mall you buyed things is a hide out of criminal,

Sinong mag-aakala na ang isang lugar na kung saan isa sa pinaka paboritong pasyalan ng tao ay may nagkukuta na mga criminal? kung sa umaga ay ordinaryong mall lamang ngunit pagsapit ng gabi ay may mga karumal-dumal na kaganapan palang nangyayari? a drug laboratory? a illegal casino? who knows what happened there.