Taming The Bullets

49

Chapter 49:

Hirap na hirap na ako sa paghawak ng kamay ni Jamaica upang hindi siya mahulog, kitang-kita sa mga mata niya na sobrang pagod na siya, pagod na pagod na rin ako. Walang humpay parin sa pagtulo ng mga luha ko katulad ng palitan ng putukan ng mga baril na naririnig sa buong lugar na kinalalagyan namin ngayon..

Sobrang ingay ng buong paligid na akala mo hindi matatapos ang labanan,madilim paligid kaya kitang-kita ang mga nagliliyab na parte ng mall dahil sa pagsabog.

"Let me go please" ayan na naman siya, ang dali para sa kanya na sabihin na bitawan ko siya para hindi na kami mahirapan pangdalawa.

"Hindi kita bibitawan kahit anong mangyari" wika ko sa kanya at mas hinigpitan pa ang pagkakapit sa kanya ng tangkain niyang paluwagin ang hawak ko.

"Hindi mo naiintidihan Ate, kapag nabuhay ako malaking problema ang mangyayari, kaya please pabayaan mo nalang akong mamatay" umiling ako sa kanya upang ipagbigay alam na hindi ko talaga gagawin ang nais niyang mangyari. Hindi ko gagawin iyon!

May iba pang paraan upang masulusyonan ang problema namin at hindi doon kasali ang pagpapakamatay niya! Hindi ako papayag! Kaibigan ko siya ehh! Matalik kong kaibigan, kaya kahit anong mangyari hindi ko siya bibitawan! Sabay naming haharapin ito.

"Walang problema ang hindi nareresulba Jamaica" hindi magbibigay ng isang problema ng walang solusyon na nag-aabang, lahat yan meron, hindi mo pa lang alam, pero meron yan at naghahantay lang na makita mo upang gawin ito.

Sa buhay dapat hindi tayo sumusuko sa kaunting problema, hindi tayo dapat nawawalan ng pag-asa, kase life is full of obstacle and challenge that you need to overcome.

Walang namumuhay ng maginhawa lamang ang natatamasa, lahat tayo dumaraan sa paghihirap, lahat tayo may nagiging problema mahirap man ito o madali.

Do you know what's funny? We overcome it without noticing that we solved it.

May ibang tao na hindi niisip ang problema bilang problema, hinahayaan lang nila ito hanggang sa hindi nila namamalayan na wala na ito. 

Meron naman sa takot na harapin ito, ang kanilang buhay nalang ang kanilang tinatapos upang hindi na sila mahirapan. Siguro may mga bagay para sa iba na hindi na talaga nila kaya nagagawa nila ang magpakamatay, pero sana hanggat maari tibayan natin ang loob natin at subukang maghanap ng solusyon, kase may mga taong gustong-gustong mabuhay ngunit pinagkakaitan sila ng tadhana. 

Life is like weather, rain represents tears and dark time, but some people find it their comfort,  Sunny represents the brightest time. that give light to our dark moments. 

"Shit!" isang malakas na mura ang narinig namin at ang tunog ng mabilis na mga yapak na papalapit sa amin.

"Gianna help me," I said in a tired voice, she stared at Jamaica first before helping me. Just like that, we saved Jamaica from falling. Buong lakas namin siyang inangat mula sa pagkakahulog.

"Bakit?" maguguluhang tanong ni Gianna sa akin. I smiled at her sadly.

"I Don't kill my Best friend" himig sa boses ko ang pagod.

"But she betrayed us" halata sa boses niya ang inis, hindi ko naman siya masisi doon, her feeling is valid.

"Look at her" tinuro ko si Jamaica sa tabi namin na pilit na nilalabanan ang sarili, Para siyang baliw.

"What the fuck?" bumuntong hininga ako ng malalim bago hawakan ang kamay ni Jamaica ng tangkain na naman niyang sakalin ang sarili.

"You fucking bitch" Jamaica shouted and hurt herself.