Amidst the Clandestine Heartache

Wakas

Wakas

Cheska's POV

Dalawang buwan pa kaming nanatili sa New York bago kami bumalik ng Pilipinas. Sila Monica ang unang nakaalam sa magandang balita na nagkabalikan na kami ni Calcifer. Tinawagan ko kasi sila kinabukasan noong magkaayos kami. They said that they are happy for me. That I deserve it.

Nang ibalita ko naman kay Franzen na uuwi na ako sa Pilipinas ay kitang-kita ko ang kasiyahan sa mukha nito. Tulad ng mga kaibigan ay masaya rin itong nagkabalikan kami ni Calcifer. Sinabi niyang hindi na siya makakapayag na magkabalikan kami ni Calcifer kung muli siya nitong sasaktan.

“Mama, dito na ba ko sa Pilipinas mag-aaral?” my cute son asked. Kamukhang kamukha niya talaga ang kanyang ama. Para silang pinagbiyak na bunga.

Kinarga ko siya at pinaupo sa aking kandungan. Nakaupo kami sa sala ng bagong bahay na binili ni Calcifer. Inaasikaso niya ito habang nasa New York pa kami.

“Yes, baby. Why? You don't like it here?” kuryoso kong tanong sa anak ko.

“No, mama. I like it here na. Kailan ko po mamemeet sila lola, ma?”

Hindi pa namin napag-uusapan iyon ni Calcifer kaya siguro ay sa puntod muna nila mama kami tutungo.

“Halika, baby. Pupuntahan natin ang mama at papa ko. Ipapakilala kita sa kanila,” pag-aaya ko sa anak. Ibinaba ko siya sa kandungan ko. I hold his cute little arm and we go to his room. Pinaliguan ko siya at binihisan.

Excitement is evident on his eyes. Matagal ko na rin naman gustong ipakilala ang aking anak kila mama. Malungkot mang isipin na wala na sila ay kailangan ko nang tanggapin. It's been 6 years and I think I need to let go.

Mga alaala na lamang ang mayroon ako. Mga alaalang babaunin ko hanggang sa huli. I miss my parents so much.

“Mama, mabait ba sila lola?” aktibong tanong ng anak ko.

Nasa sasakyan na kami. Si Kuya Bert ang driver. Personal driver ni Calcifer. I told him the way where my parents was buried. Hindi ko rin alam iyon, sinabi lang sa akin ni Franzen ang lugar kaya itinuro ko naman iyon kay Kuya Bert.

“Oo, baby. They are so kind and they love me and my brother, your tito Franzen so much,” sagot ko naman sa katanungan ng anak ko. I stroked his hair while we're having this kind of conversation. Mabigat pa rin sa pakiramdam ko ang topic na pinag-uusapan namin pero para sa anak ko ay kakayanin ko.

“Is that so? Then I'm excited to meet them, mama. I want to know if I look like lola or lolo, mama.”

A tear fell on my eye. Agad ko iyong pinunasan. At tumigil ang sasakyan sa sementeryo. Sa sementeryo kung saan nakalibing ang mga magulang ko.

This is my first time to visit them after I left 6 years ago. Pumunta kami sa loob ng museleo kung saan nahimlay ang mga magulang ko. Wala akong dalang bulaklak.

Only my son that I wanted to introduce to my parents. Nakita ko ang pagtataka sa mukha ng anak ko. Agad siyang lumingon sa akin.

“Mama, wala na po sila?”

I held his hand. I carry him and let him sit on the top of mama and papa's grave.

“Baby, meet your lolo and lola. Six years ago, they met an accident and they died. Pero alam mo, baby. Nasisigurado kong mamahalin at magugustuhan ka nila mama kung sakali mang nandito pa sila sa mundo,” I was trying to be normal. Pinipigilan kong pumiyok ang aking pananalita para hindi ako mahirapan sa pakikipag-usap sa aking anak.

“Hi lola, lolo. I'm Kaizier. Mama's baby. It was nice meeting you po. Sana nakilala ko po kayo pero okay lang po kasi alam ko binabantayan niyo po kami d'yan sa heaven. I promise po na gagawin ko po ang lahat para kay mama. I won't let her cry po and I will protect her po,” pagkausap niya kila mama.

Nakangiti lamang akong nakikinig sa mga sinasabi niya. My phone beeped. I received a message from Calcifer.

Hi, aishi. Nasaan kayo ni Kaizier?

I quickly typed my reply.

Mon chemin, nandito kami sa sementeryo. Dinala ko siya rito para makilala niya sila mama.

I turn off my phone at muling sinulyapan ang aking anak. Ikinukwento naman niya ngayon ang mga naging karanasan niya noong nasa New York pa kami. Hindi niya rin nakaligtaang ikwento ang kaniyang mga tita ninang na mahal na mahal niya.

I also talked to my parents na hindi ko na namalayang nag reply pala si Calcifer. Nakita ko lang iyon noong paalis na kami ng sementeryo.

Aishi, tell kuya Bert na dumiretso kayo sa mansiyon. Mama and papa wanted to meet Kaizier and gusto rin nilang pag-usapan ang kasal natin.

Iyon ang narecieve kong reply mula sa kaniya. Sa nabasa ko ay bigla akong napatingin sa palasingsingan ko. Nandoon nakasuot ang singsing na ibinigay niya sa akin noong magpropose siya sa New York. That is one of the best day of my life.

Okay, mon chemin <3

“Kuya Bert, sa mansion daw po nila Cal tayo dumiretso.”

Binalingan ko ang aking anak na nasa tabi ko. Pinaandar na ni kuya Bert ang sasakyan.

“Baby, makikilala mo na rin ang lolo and lola mo kay papa. You like that? Hmm?”

“Yes, yes, mama,” bibo ulit niyang sagot sa akin. Niyakap ko ang aking anak. He's my treasure. Kung hindi dahil sa kaniya ay hindi ko matutunan na patawarin ang mga taong nagkasala sa akin.

I forgive Seline for what she did to my parents but I won't forget about it.

Masaya na ako ngayon. Kuntento sa buhay na mayroon ako kasama ang aking mag-ama at malalapit sa aking puso. Nangako ang mga kaibigan kong hindi nila palalagpasin ang kasal ko. They said that it would be the best wedding, ever.

Napangiti na lamang ako habang nakatingin sa anak ko. Hinalikan ko ang tuktok ng ulo nito at ibinulong sa tenga nito ang walang hanggang pagmamahal ko.

Yumakap sa akin ang anak na ginantihan ko rin ng yakap. Sinabi rin sa akin kung gaano siya nito kamahal.

Calcifer's POV

I saw the car arriving. Lumabas doon ang mag-ina ko. With their entertwined hands. Patakbong lumapit sa akin ang aking anak.

“Dada!” He shouted with so much energy. I carry him.

“Halika na, kiddo. Lola and lolo are waiting for the both of you,” I told him happily. I entertwined my fingers to my wife's fingers. I kiss her on the lips. Only a smack.

Pumasok kami sa loob ng mansiyon. Naghihintay sila mama sa dining table. Ipinaghanda ni mama ang aking mag-ina.

“Sila na ba, anak?” si mama. She came closer to Cheska and hug her.

“Welcome to the family, Cheska!” she said. Yumakap pabalik si Cheska kay mama. Tumayo na rin si papa para yumakap sa asawa ko.

Kitang kita ko ang paghanga ng magulang ko sa asawa ko. Natutuwa akong gusto nila ang asawa ko. Pagkatapos ay binalingan naman nila ang anak ko.

My son was so talkative. He enjoys telling to his grandparents what he did this past years. Hindi na nga halos makasingit sila mama sa kakulitan ng anak ko.

And as the day ended, nakatulog ang anak ko sa sobrang pagod kakakwento. Cheska and I settled everything. We talked about our marriage. We talked about the things we did without each other this past years. We laughed and cry all evening and I am so lucky that my wife loves me too, like how I love her dearly.

Now that I am with my wife and son, I can say that I'm finally home. I am now with my true treasure. The contentment that I felt will never end. I'll make sure of that. I will exchange everything I had just to last this happiness until my last breath.