Oh My PRIEST!

CHAPTER 4

Chapter 4

IT'S PAST 6AM ng magsimulang bumyahe si Olivia. Dederetso na sila ngayon sa isang foundation org na pinlano niyang bibisitahin at lalagakan ng donasyon niya.  It was quite a long hour ride. Nasa tatlong oras ang byahe kaya tama lang na medyo maaga siyang umalis. 

She turned to her left and nasa location na sila. Pababa palang sana siya ng masipat ang pamilyar na monster blue Ford Raptor nito.

Napaarko ang kilay niya sa pagtataka. Paanong?  Hindi na niya naituloy ang sasabihin ng makita niya ang kumpulan ng iilang tao sa gitna ng quadrangle. Naka ready na ang ilan sa mga bitbit nitong volunteers.

Agad na napahampas si Olivia sa ere ng mamataan ang pamilyar na tindig ni Juan Miguel. Agad rin nagsidatingan ang mga truck kung saan laman ang ibat-ibang dalang food packs na inakala niyang sa kanya.

Ilang sandali ay nag ring ang phone niya. She checked and it was from the truck driver.

"Yes, "

"Ma'am emergency po, yung tires po ng tatlong truck natin naflat po. Baka matagalan po kami. "She dismissed the call right away. She clung on her phone tightly. Palagay niya ay may mahahampas siya sa sobrang galit niya.

To her disappointment nagka abirya pa pala ang tatlong trucks. Tuluyan ng napaupo sa gitna ng daan si Olivia hindi niya alam kung mababaliw ba siya. Habang nakikitang kasalukuyang dinidistribute na ng mga volunteers ng team ng kuya niya ang mga food packs nito. Nanlulumong dinadaan-daanan lang siya ng mga ito. 

Wala sa isip na nasabunutan niya ang sarili namumuo narin ang luha sa mga mata niya dahil sa asar.

"Hoy! ikaw bakit nakaupo ka lang diyan, tumulong ka rin. Minus points ka niyan sa langit eh. "

Napaikot ang mata ni Olivia sa pagkaasar! May malilintikan pa ata ng pagkainis niya. Wala sa sariling napatayo siya at hinarap ang pinanggalingan ng boses. Na nagmumula sa may likod niya. Alam ba nito ang pinagdadanan niya ngayon? Dahil ba sa simpleng damit na suot niya ay hindi siya nakilala na isa siya sa mga donors? Pasimuno ng nasabing mission for a cause na ito?

"Anong sinabi mo? " nanlilisik ang mga mata niya kasabay ng pagbusangot ng pagmumukha niya itong binulyawan.

"Wait familiar ka? " sambit nito sa kanya. Na ikinataas niya ng kilay.

She rested her arms across her chest.

"Sa ganda kong to familiar lang sayo?"maarting sumbat niya dito.

The guy smiled back with the most prominent close up smile. Nakakapangigil ang ngiting pinakawalan nito lalo na sa mapuputi at pantay-pantay na ngipin. Dang! Marahil isa sa mga kahinaan niya ang mapuputi't pantay-pantay na ngipin ng isang lalake.

Magsasalita pa sana siya ng biglang iabot nito sa kanya ang isang karton na may lamang foodpacks.

"Ouch! " impit na hiyaw niya. Kamuntik pa niyang mabitawan iyon. Dahil di niya napaghandaan ang bigat ng karton.

"Ayan tumulong ka. Iaabot mo lang yan sa lalakeng yon. " agad napasunod ang ulo niya na lingunin ang tinuturo ng labi nito.

Kung saan kilala kilala niya ang tinutukoy nito. Ang mortal niyang kaaway!

She smiled back at may naisip na gagawin. Tsk. Talagang sinusubukan ang kapasidad niya ha. Eh doon pa naman siya genius. She laugh silently. Dang!

Dahan-dahan siyang naglakad nakasunod lang siya sa pila ng mga kapwa volunteer. Good thing napasunod niya ang sarili na magsuot ng ordinary atire. Yung pants at petrol jacket di siya nag aksayang iponitail ang malagong buhok. Naka cap rin siya dahil alam niyang mainit ang weather nila today.