Umut Işığım

Tatlı Tebessümler

Eda'nın Poyraz ile oynadığını görmek beni mutlu etmişti. Diğerleri Poyraz'a soğuk davransa da Eda tüm sıcakkanlılığıyla diğerlerinin soğukluğunu Poyraz'a hissettirmemişti. Poyraz'ın sıkıldığını anladığımda kucağıma alarak masaya oturdum. Poyraz tüm dikkatini saçlarıma verdiğinde Elif annesinin yanından kalkarak yanımıza geri geldi.

Elif: Sürekli dedikodu yapıyorlar sıkıldım. Buraya geldim.

Samet: Halbuki alışık olduğun konular nasıl sıkıldın? Tuhaf.

Elif, gözlerini Poyraz'a çevirdiğinde Sera Hanım'a döndüm. Elif'in kurduğu cümleyle Elif'e tekrar baktım.

Elif: Baya alışmışsın Elena. Annen hiç hayatında olmamış gibisin.

Cevap vereceğim sırada Sera Hanım'ın ellerini omzumda hissettiğimde arkama döndüm.

Sera Hanım: Bir sorun yok değil mi Elena?

Elena: Hayır, yok.

Sera Hanım: Pekala, hadi Poyraz'ı da al gel. Bahçede size sofra hazırladım. Babaannen de orada.

Ayağa kalkıp bahçeye çıkacağım sırada Elif'in sesiyle olduğum yerde kaldım.

Elif: Ben de geleyim sizinle bahçeye.

Sera Hanım: Sen otur tatlım. Size sofra bu masaya kurulacak.

Gülümseyerek bahçeye çıktım. Masaya oturduktan bir kaç dakika sonra Sera Hanım'ın da sofraya oturmasıyla yemeğe başladık. Babaanemin sesiyle ona baktım.

Babaanne: Niye geldiler ki bunlar şimdi? Hep kalabalık.

Sera Hanım, babaannemin cümlesiyle tebessüm ederek bana döndü.

Sera Hanım: Steve'i göremedim, Elena. Nerede biliyor musun?

Elena: Bahçeye çıkacağını söylemişti.

Sera Hanım: Anladım.

Yemekler yenmişti. Herkes güzelce sohbet ederken Poyraz'ı bahçeye çıkardım. Bahçede onun peşinde dolaşırken Steve'in sesiyle irkildim.

Steve: Selam.

Elena: Selam.

Steve: Dün gece seni sinirlendirdiysem özür dilerim.

Elena: Hayır sinirlendirmedin. Sadece biraz moralim bozuktu. Kusura bakma.

Steve: Elena bak ne diycem. Asl-

Elif: Selam, Steveciğim.

Arkama baktığımda Elif'in el sallayarak bize doğru geldiğini gördüm. Poyraz'ı kucağıma aldığımda Elif yanıma gelmişti bile.

Elif: Ne yapıyorsunuz burda?

Elena: Konuşuyorduk öyle.

Elif: Steve, gel birlikte salona geçip konuşalım.

Steve: Elena ile konuşuyordum.

Elif: Canım, Elena ile yine konuşursun kaçmıyoya.

Elena: Canım?

Elif: Ağız alışkanlığı, Elenacığım ya da Allah söyletti.

Gözlerimi devirerek sessizce fısıldadım. "Allah söyletmiş. Kaz ağızlıya bak sen."

Elif: Bir şey mi dedin Elena?

Elena: Yok, bir şey demedim.

Elif: E hadi Steve, gidelim.

Steve: Bakın, Elif Hanım. Ben sadece buraya düğün hazırlıklarını yapıp bir aksilik çıkmaması için geldim. Sizi eğlendirmek için değil.

Steve'in kurduğu cümleyle Steve'e baktığımda sinirlendiğini görmüştüm. Onu ilk kez sinirli görüyordum. Gözlerimi Elif'e çevirdiğimde kıpkırmızı kesildiğini gördüm. "Ah" dedim içimden "Yine numara yapacak, her zaman ki gibi." Elif, ağlar bir ses tonuyla elini Steve'in koluna attı.

Steve: Iyi misiniz?

Elif: Başım döndü. Salona kadar eşlik eder misiniz?

Elena: Tabiki Elif. Ben sana eşlik ederim. Hadi gel.

Elif'in konuşmasına izin vermeden koluna girip ilerlemeye başladım. Steve'den uzaklaştıktan sonra Elif kolumdan çıkarak bana döndü.

Elif: Numara yaptığımı anlamadın mı Elena? Niye bırakmıyorsun?

Elena: Aaa numara mı yapıyordun? Farkında değilim.

Elif, sinirle salona doğru ilerlerken arkasından tebessüm ettim. Poyraz, kucağımda ne yaptığımı anlamışcasına benimle birlikte gülümsüyordu. Babamın bana doğru geldiğini gördüğümde gülümsememi soldurdum. Babam, yanıma geldiğinde kucağımda ki Poyraz'ı kucağına alarak konuştu. "Nasılmış bakalım benim yakışıklı oğlum." Babamın cümlesiyle kalbimde oluşan ağrıyı hissetmemeye çalıştım. Poyraz ile zaman geçirdiğini gördüğümde yavaşça yürümeye başladım. Babamın arkamdan seslenmesiyle birkaç adım attıktan sonra durdum. "Elena, yanıma gelir misin? Seninle bir şey konuşacağım." Yanına gittiğimde gözlerimin içine bakarak konuştu. "Biliyorsun yarın Sera ile düğünümüz var. Bir sorun çıkarmanı istemiyorum." Kafamı onaylar şekilde sallayarak salona doğru ilerledim. Ne yapacaktım ki? Ne yapabilirdim? Annemin hatıralarını yok saymış bir adama ne yapsam az kalırdı.