21.45 | Seungbin✅

3'

"..Evet bizler akıllı evler tasarlayıp insanların günlük işlerini kolaylaştırıyor olabiliriz ancak yuva kavramını unutuyoruz. Bireyler eve geldiklerinde burada kendinden bir parça görmek istiyorlar. Bu yüzden evin bu kısmını kişiye özel değişririlebilmesine imkan verdik."

Changbin, elinin hemen altında haftalardır uğraştıkları maketten bir kısım gösteriyordu.

"İnsanların evden kaçıp huzur bulmak için başka yerler araması yerine, kendi evlerinde bulmalarını sağlamalıyız. Bu düşünceden yola çıkıp tasarladığımız bu sokak, burada yaşayacak olanlara huzurun ta kendisini sağlayacak..."

----

"Dostum harikaydın!" Wooyoung arkadaşının omzuna kolunu atarak bahçeye çıktı. Changbin gülümseyerek içeriden piercingini çevirdi birkaç kez. Gerçekten de beklediğinden iyi geçmişti ve jürinin tebriklerini almışlardı.

Kampüsün nispeten sakin bir tarafına geçip çimlere oturdular "İki saate kuruldan geçenlerin isimleri asılır." Telefonundan saatini kontrol ederek arkadaşına döndü "Bugün işin var mı, kutlamaya gidelim?"

Changbin gözlerini, kulağının hemen üst taraflarındaki yeni boyanmış sarı tutamlarda gezdirdi "Bu gece boşum."

Wooyoung ellerini birbirine vurarak sevinç nidası atmıştı. Onun bu çocuksu haline gülerek çimlere uzanıp bir kolunu kafasının altına katladı "Bu saç sana çok yakışmış."

"Awwww teşekkür ederim." Changbin'in bacağına hafifçe vurarak gülümsedi "Sana da bir şeyler yaptırmalıyız. Tanıştığımızdan beri böylesin seni sıkıcı herif."

Yıllardır siyah saçlarını birkaç model dışında değiştirmemişti. İçten içe değişiklik istiyordu ancak siyahından da vazgeçemiyordu.

"Tamamını boyatmak zorunda değiliz, benimki gibi yaptırırız." Arkadan bağladığı saçlarını açarak birkaç kez savurdu. Changbin kısa bir kahkaha atarak şampuan reklamı gibi konuşan arkadaşını dinledi.

Telefonunun sesi aralarındaki gülüşmeyi sonlandırmıştı.

"Efendim hyung?"

"Nasıl geçti Bin?"

"Tuhaf bir şekilde çok iyiydi biliyor musun? Geçeceğimizi düşünüyorum."

"Ne kadar çok çalıştığını biliyorduk Bin, sürpriz olmadı bu." Changbin gülümseyerek kendisine güvenini hiçbir zaman eksik etmeyen kzuenini dinledi.

"O zaman kutlayalım bunu?"

"Biz de Wooyoung ile onu düşünüyorduk. Bu gece çalışmıyorum, boş günüm. Bir şeyler yapabiliriz sen de katılsana bize." Kaşlarını kaldırarak Wooyoung'a bakmıştı izin ister gibi. Arkadaşı sorun olmayacağını belirterek gülümsedi ve baş parmağını kaldırdı.

"O zaman sen bana konumu atarsın?"

"Olur hyung görüşürüz."

"Hoşça kal."

Telefonu kapatıp hemen önündeki çimlere koydu.

"Chan hyungdu değil mi?" Changbin kafasını salladı. Bu ülkeye okumaya geldiğinden beri kendisine en çok yardım eden kişiydi. Ev bulmasına yardım etmiş, her fırsatta bir şeye ihtiyacı olup olmadığını soruyordu.

Dünyaca ünlü bir restaurant zincirinin şeflerinden biriydi. Finansal olarak durumu iyi olduğu için Changbin'e sürekli yardım etmeye çalışırdı. Ancak bu siyaha bulanmış çocuk hiçbir parasal desteğini kabul etmemişti. Kendine iş bulmuş, bu işinin karşılayabileceği bir eve yerleşmişti.