ONE NIGHT STAND WITH MY STEPBROTHER [COMPLETED]

04

"Ikaw?/Ikaw?" Sabay na sambit namin pagbukas ko ng pinto. Yung lalaki sa bus kanina yung nasagi ko ang paa at napaupo sa lap niya.
OMG, BAKIT SIYA NANDITO? SINUNDAN NIYA BA AKO. LUH. FEELING KA SELF.

"Bakit ka nandito? Anong kailangan mo? Sinunsundan mo ba ako?" Tarantang tanong ko sakanya.

"Wow, ASSUMING" Nakangising sabi niya at diniinan pa talaga ang word na ASSUMING.

"Eh bakit ka nga nandito?" Iritang tanong ko sakanya.

"I just came here to deliver your food. Eh kung alam ko lang na ikaw pala ang nasa unit na 'to hindi ko na sana hinatid" Nakangising sambit niya. Iniinis ako nito ah. Pinaghintay niya na nga ako siya pa 'tong may ganang mag salita ng ganyan.

"Ah so, TAGA HATID KA PALA NG PAGKAIN RITO" Ani ko na parang nangiinsulto at diniinan ang salitang TAGA HATID KA PALA NG PAGKAIN RITO. Anong akala niya siya lang marunong mag attitude eh kung kay mama nga attitude ako sakanya pa kaya.

"Wow, hindi mo ba kilala kong sino ang kinakausap mo ngayon" Nakangising sabi niya. Tsk, yabang pake ko ba kung sino ka.

"Hindi, at wala akong pake!" Iritang sabi ko at hinablot ang nakaplastick na pagkaing dala niya sabay sara ng pinto.

Ice's Point of View.

Nandito ako sa hallway naglalakad, kagagaling ko lang don sa unit ng babae na sumagi sa paa ko at umupo sa lap ko. Hanggang dito ba naman pinupurwisyo niya ako. Assuming pa at ininsulto pa ako. Wow, siya na nga 'tong hinatiran ng pagkain ni hindi manlang nga nag thank you, tsk. I stopped when I saw the man my secretary was talking to earlier so I immediately called him.

Nandito ako sa hallway naglalakad, kagagaling ko lang don sa unit ng babae na sumagi sa paa ko at umupo sa lap ko. Hanggang dito ba naman pinupurwisyo niya ako. Assuming pa at ininsulto pa ako. Wow, siya na nga 'tong hinatiran ng pagkain ni hindi manlang nga nag thank you, tsk. I stopped when I saw the man my secretary was talking to earlier so I immediately called him.

"Pst!" Tawag ko sakanya napatingin naman ito.

"Ako po?" He asked and pointed to himself.

"Oo, ikaw" Ani ko. He immediately approached me.

"Ano po yon sir" Nakayukong tanong niya.

"Akin na yung susi" I said directly. Agad naman siyang napaangat ng tingin.

"P-po?" He asked nervously.

"Give it to me" I said Coldly.

"Pero huwag---"

"Kilala mo naman siguro ako diba?" Tanong ko.

"Yes po, anak po kayo ng may ari ng isa sa pinakasikat na mall sa Manila at pamangkin po kayo ng manager rito" Nakayukong sabi niya.

"Yon naman pala eh, so give me the key if you don't want to lose your job" Seryosong sabi ko sakanya.

"Si-sige po" He said nervously and immediately took the key from his pocket and handed it to me.

"Good, thank you. You can leave now" Sabi ko, yumuko ito bago umalis. Nakuha ko rin ang susi ng kotse ko. Akala niyo ah, tsk.

Hazel's Point of View.

"Reyster!" Tawag ko sa kaibigan kong si reyster pag pasok ko ng milktea shop niya, siya ang may ari nito. Nasa counter siya kaya lumapit ako.

"Oh hazel, gusto mo ng milktea?" Tanong niya.

"Yeah sure, libre ba yan? haha char" Pagbibiro ko sakanya pero sure akong libre yan mabait tong si reyster eh sa katunayan lagi niya kaming nililibre ni rosei.

"Sure, as always" Nakangiting sabi niya at nagumpisa ng mag timpla ng milktea.

"Nga pala, nasan si rosei?" Tanong niya habang nagtitimpla ng milktea.

───༻✧༺───

A B B I A N N A