ONE NIGHT STAND WITH MY STEPBROTHER [COMPLETED]

65

"Alright. Sige ikaw na muna ang bahala dyan mark ha." Si reyster ".. sige sige salamat talaga tol." At ibinaba nya na ang phone nya at bumaling sa akin.

"Let's go--Are you okay? Sure ka ba talagang aalis tayo?" Nagaalala nyang tanong sa akin nang mapansin nya ang expression ko.

Nandito kami ngayon sa airport na papuntang cebu.

"Y-Yes let's go!" Kinakabahan kong aya sa kanya.

Reyster's Point Of View.

Nandito na kami ngayon sa Hotel kararating lang namin dito sa cebu halos 12 hrs din ang byahe.

Hanggang ngayon ay hindi parin sa akin pinapaliwanag ni hazel kung ano ba talaga ang nangyare at kung bakit kailangan naming lumayo.

"Reyster wala ka bang napansin na sumunod sa atin kanina nung papunta tayong airport?Sigurado ka bang wala kang pinagsabihan kung nasaan tayo?kay Mark sinabi mo ba?binigya mo ba--"

"Hazel, calm down!.." hinawakan ko sya sa magkabilang balikat nya dahil nagpapanic na talaga sya ngayon. "..Yes. Katulad ng sinabi mo wala akong pinagsabihan kung nasaan tayo ngayon at sure din ako na hindi tayo mapupuntahan ng kahit sino, okay?" Paliwanag ko sa kanya.

Bahagya naman syang kumalma at napa upo sa kama. "Thank you." Sya.

"Hazel, Can you tell me now why we do this? Daig pa natin ang preso na tumakas sa kulungan. Ano ba talagang nangyare?" Hindi ko na napigilang magtanong.

Tinignan naman nya ako ng parang nakakaawa yung tipong may mabigat syang problemang dinadala. Umupo ako sa tabi nya at hinawakan ang mga Kamay nya. "Please tell me everything? May problema ba? Anong nangyare? Sabihin monsa akin please?!" Pagmamakaawa ko sa kanya nagulat naman ako ng bigla syang mapaiyak.

"R-Reys.. huhu sorry .." Nanginginig nyang turan habang Sunod-sunod ang pag-agos ng mga luha sa mga mata nya.

"What's wrong? Bakit ka nagso-sorry? Ano bang nangyare?" Ako.

"R-Reys... sorry nagsinungaling ako sayo.. hindi ko na sabi sayo na ampon lang ako hindi ako anak ng mga parents ko na namatay sa car accidents.." naiiyak nyang sagot sa akin.

Pinunasan ko naman ang mga luha nya sa pisngi. "Please stop crying.. Wala yun okay? Hindi mo kailangan humingi ng tawad? Tatanggapin kita kahit ampon ka man or hindi, Okay lang sa akin kahit sino ka man--"

"KAHIT ANAK AKO NG ISANG DRUG LORD?!.." Bigla nyang sabi na nagpatigil sa akin.

".. Reys.. Anak ako ng isang drug lord, at hindi lang sila basta-basta drug lord. sa iba't-ibang bansa sila nakikipag-transaksyo­n at may mga pasugalan din sila. Kahit anong gawin at iutos nila makukuha nila! Magagawa nila! Mga demonyo ang mga tunay kong magulang reys.. Ngayon.. Kaya mo pa ba akong tanggapin? Kaya mo pa ba akong mahalin?.."

Kwento nya na literal na nagpagulat sa akin. Hindi ko inaasahan ang mga sinasabi nya. Hindi ko akalain na may ganyan syang pinagdadaanan.

Nakilala ko si hazel na masiyahin,laging nakangiti, at kung titignan mo sya parang wala syang problema.

".. Fine, Maiintindihan ko naman kung lalayuan mo na 'ko e! Sino ba naman ako para--"

"HAZEL MAHAL KITA! MAHAL NA MAHAL KITA! AT WALANG MAKAKAPAGBAGO NUN. KAHIT SINO KA MAN KAHIT ANAK KA MAN NG PINAKA MASAMANG TAO SA MUNDO WALA AKONG PAKIALAM KASE MAHAL KITA HAZEL! KAYA KONG TANGGAPIN LAHAT PARA SAYO! BECAUSE I LOVE YOU!" Diretso kong sabi sa kanya.

Wala kong pakialam kung drug lord ang mga magulang nya.

Mahal ko sya at kaya kong tanggapin lahat para sa kanya.