On Tour with Noah

16. Twittertrolls en Milo

Met grote ogen staar ik naar de foto. Het is erg. Het is heel erg. Heel erg suggererend, tenminste. Ik zit op een terrasje, Noah tegenover me. Een leeg glas cola staat tussen ons in, en onze handen - onze handen zijn op elkaar gedrukt. We kijken elkaar lachend aan. Als ik die twee tieners niet zou kennen, zou ik zeker zeggen dat hier sprake was van een relatie.

Noah. En ik. In een relatie. Dit is toch te gek voor woorden.

Onder de foto staat geschreven met wat ik de grootste koeienletters acht die ik ooit onder een foto heb zien staan: DAWN STARR EN NOAH DE GROOT: GEMAAKT VOOR ELKAAR

Ik bedoel, niet dat Noah niet leuk is ofzo, eigenlijk denk ik dat hij best een goed vriendje zou zijn, als hij niet zo bekend was, maar gewoon - hij en ik? Dat kan ik niet samen zien. Of is het juist heel logisch?

@Dawnnx: Even voor de duidelijkheid, ik heb GEEN relatie met @NoahdeGroot! Niet!

Tien minuten later krijg ik een melding van Twitter.

@NoahdeGroot: Vrienden zijn is ook een relatie he :p @Dawnnx

@Dawnnx: @NoahdeGroot HOU JE ERBUITEN JE MAAKT HET ALLEEN MAAR ERGER

@NoahdeGroot: Hehehehhee @Dawnnx

Ik werp een are-you-kidding-me-blik naar Noah, die een paar meter verderop op z'n telefoon zit. Hij heeft zijn koptelefoon op, dus veel meer dan een blik kan ik hem niet toewerpen. Hij lacht scheef naar me en ik rol met m'n ogen.

En dan gaat m'n telefoon. Ik herken de naam nauwelijks die op het schermpje staat. Milo! Sinds wanneer belt hij?

'Yo,' is het woord waar ik mee opneem.

'Even eerlijk...?'

'Ook leuk om jou te zien!' reageer ik sarcastisch. 'Natuurlijk niet.'

'Technisch gezien,' klinkt de stem van Milo door de telefoon, 'kun je me niet zien, maar horen. En Dawn, waarom zat je ook alweer HAND IN HAND MET NOAH DE GROOT OP EEN TERRASJE IN PARIJS?'

Ik realiseer me hoe slecht het klinkt als hij het zegt. Of, tenminste, roept.

'We zijn gewoon vrienden!'

'Ja, tuurlijk. Geloof het zelf!' roept Milo. 'Dawn, je bent all over the internet! Wat dacht je wel niet? Een openbaar terrasje notabene in Parijs, met, wat ik ervan zie, lekker heel veel bosjes eromheen voor de paparazzi, dacht je echt dat je dan met rust gelaten zou worden?'

'Hé, ik hoef geen preek hoor! Ik zit dieper in de prak dan jij!'

'Ja,' reageert Milo sarcastisch, 'dat kun je wel zeggen, ja!'

Een stilte valt.

'Heb je nog een geweldig ontsnappingsplan voor me?' informeer ik voorzichtig.

'Ik stel me voor dat je jezelf nu knijpt en dan wakker wordt in je bed.'

'Wat heb ik toch weer veel aan je.'

'Weet ik... -nee- Mel! Oh mijn - hier is-' klinkt dan door de lijn. En dan hoor ik het schrille geschreeuw waardoor ik nog steeds doof ben van de vorige keer dat ik haar aan de lijn had.

'OMIJNGODDAWNJEHEBTOMIJNGODDAWNOMIJNGODOMIJNGODDAWNJIJENNOAHHEBBENIKKANDITNIETAANASDFGHJKL' is wat mij de telefoon een meter van mijn oor laat houden, en uiteindelijk leg ik 'm maar gewoon op tafel en laat haar uitschreeuwen.

'Ben je klaar?' vraag ik als ik het geschreeuw een beetje hoor verstommen.

'NEE ASDFGHJKLASDFGHJKLASDFGHJKLASDFGHJKL...'

En dus leg ik de telefoon nog maar een tijdje op tafel en wacht tot ik Isa een eindje verderop geërgerd mijn richting op zie kijken, pruttel wat aan de volumeknoppen voor ik het platte stukje technologie weer aan m'n oor zet.

'Nee, Mel, we hebben geen relatie. Dat is gewoon paparazzigelul,' probeer ik haar duidelijk te maken, maar in plaats van nog meer geschreeuw hoor ik Milo's stem weer: 'Mel is een beetje duizelig, geloof ik. Ze ligt op de bank.'

'Moet je daar niet naast liggen dan?' informeer ik, en hoop dat hij mijn veelbetekenende toon door de telefoon hoort. Ik probeer die twee al sinds ik ze ken te koppelen, maar er is één groot probleem.

'Ik zou er pas naast gaan liggen als ze een jongen was, dat weet je toch?' antwoordt Milo lachend.

'Jij met je obsessie voor jongens.'

'Hé, die heb jij ook, hoor!'

'Da's dan het enige wat we gemeen hebben,' reageer ik plagerig.

'Ha, ha!' is zijn sarcastische antwoord.

'Dus, jij ook niks nieuws op het jongensfront?'

'Het enige nieuwe wat ik heb meegemaakt is dat mijn beste vriendin Dawn hand in hand met een onwijs lekkertje op de cover van de Hitkrant staat.'

'Oh, god, sta ik ook nog op de cover van de Hitkrant?'

'Yep. Ik, stuur je straks wel een foto.'

Ik knijp in mijn neusbrug. 'Miel, ik snap er gewoon niks van! Ik ben niet interessant!'

'Blijkbaar wel.'

'Nee, echt niet! Ik mag dan wel superslecht zijn in presenteren voor de camera (als je de tweets moet geloven), vrienden zijn met Noah, en,' het laatste fluister ik hem toe, 'misschien wat krijgen met een zekere broer van een zekere co-presentatrice, maar dat betekent niet dat ik interessant ben!'

Ik hoor Milo lachen door de lijn. 'Je hebt zojuist je eigen standpunt ontkracht.'

'Pffffff.'

'En nog iets: een zekere broer?'

'Hehe,' lach ik voorzichtig, 'ik zeg niks.'

@Phillie: @IsadoraColeman Doe jij is ff wat makeup op, je hebt echt een blotebillengezicht. #you'rewelcome

--------

Hiyaaaa,

Ondanks de toetsweek heb ik tijd gevonden om te schrijven! #yes Dit hoofdstuk wilde ik even geschreven hebben om duidelijk gemaakt te hebben dat Dawn en Milo niks hebben, omdat Milo homo is :) en ook om aan te geven dat de pers nog best een grote rol speelt in dit verhaal :)

Wat denken jullie dat Noah vindt van Dawn? (Trouwens, wat is beter: Doah of Nawn?) Vrienden of meer? En wat zal er gebeuren tussen Dawn en Phil (oftewel Phawn)?

Als jullie nog spelfouten, verkeerde logica, grammaticale fouten en rare werkwoorden zien: alsjeblieft zeggen! Daar doe je me een groot plezier mee!

En niet vergeten te voten als je dit hoofdstuk leuk vond! En laat ook een reactie achter! Alvast bedankt :)

xx shosss