On Tour with Noah

1. De ochtend van vertrek

DISCLAIMER: In dit boek komen nogal wat Twitternamen voor. Deze namen verwijzen niet naar de echte eigenaren van die namen, ook zijn de tweets niet echt. Haten op de twitteraccounts of wattpadaccounts van deze personen heeft dus ook geen zin.

-------

Lately I've been

I've been losing sleep

Dreaming about the things

That we could be

'Dawn!'

'Cause baby, I've been

I've been praying hard

Said no more counting dollars

We'll be counting stars

Yeah, we'll be counting -

'DAWN!'

Ik schrik op. Mijn vader staat over me heen gebogen, in mijn kamer, voor mijn bed.

Ik kijk hem geërgerd aan. 'Pap! Geen enkel familielid mag binnen een straal van anderhalve meter bij mijn bed komen, en zeker niet tijdens mijn 'ik-heb-mijn-oortjes-in-dus-ik-luister-niet'-tijd.'

Mijn vader zucht. 'Ten eerste, je kamer is niet eens anderhalve meter breed.'

'Dus het lijkt me hoog tijd voor een verbouwing.'

'Nee. En ten tweede, doe die oortjes uit, over een halfuur gaan we weg!'

'Oh, ja! Natuurlijk! We gaan weg! Ik zal me gelijk omkleden, lieve vader!' zeg ik een tikje sarcastisch. 'Oh, en nog één ding: waarheen?'

Mijn vader kijkt trots omhoog naar een voor de rest van de wereld onzichtbaar punt in de lucht. 'Naar je eerste echte programma!'

Ik zucht. 'Heb je het nou over die tour? Ik dacht dat pas over acht maanden was. Misschien kunnen we het uitstellen, ik ben nog niet helemaal klaar.'

'Dawn, het familiebedrijf -'

Oké, even pauze.

Het familiebedrijf is iets waar mijn vader het (en dan overdrijf ik niet) minstens tachtig keer per dag over heeft. De 'trots van de familie', zo noemt hij het, maar mijn twee broertjes en ik noemen het liever de 'kots van de familie'. Want hé, zit jij zestien, verdorie bijna zeventien jaar opgescheept met een workaholic dad, geloof me, dan komt het je neus uit.

Maar goed, nu wil hij dat wij het bedrijf erven, mijn twee broertjes Day en Dusk en ik.

Ik weet het, Dawn, Day en Dusk, hoe origineel. Persoonlijk haten we onze 'glamournamen'. Mijn moeder heeft ze bedacht, maar we plannen om als we achttien zijn, onze namen te veranderen in iets gewoons, je weet wel, zo'n naam die je terug kunt vinden op een sleutelhanger.

Hoe dan ook, nu laat mijn vader me zijn nieuwe programma, "On Tour With Noah," presenteren. Hij vond mij blijkbaar de perfecte persoon daarvoor, omdat het op jongeren gericht is en, weet je wel, ik een jongere ben. En ik ken mijn vader, hij heeft zo'n drie meisjes afgewezen omdat hij het liefst zijn eigen dochter in de spotlight zet.

Maar ja, ik ken hem niet eens! Het is net alsof je tegen mij zegt: Dawn, je zit de hele zomer in een stinkend busje en je toert over heel Europa zodat je twintig keer per dag een gast kan interviewen die je niet kent. Hoera!

Vandaag gaan we weg. Maar ik ga niet. Ik heb niet eens ingepakt. Ik vertik het om daar mijn zomer aan te verspillen.

Ennn play.