On Tour with Noah

2. Noah

Al twintig minuten zitten we nu te wachten voor de Burger King. Hoe lang kan die Noah nou doen over instappen? Ik zie nog steeds niemand.

Ik weet niet wat ik van Noah moet verwachten. Is hij die arrogante sterallure-jongen waar iedereen het altijd over heeft, of de droomjongen waar elk meisje bij weg zwijmelt? Of is hij gewoon normaal? Zou iemand die zoveel geld en roem heeft vergaard in een korte tijd nog in staat zijn om een normaal leven te leiden? Ik weet het niet, ik zal er straks wel achter komen, denk ik.

Met een zucht wend ik mijn blik af van het raam en wil net mijn mail checken op mijn telefoon als de deur open gaat.

Geluidsmannen, crewmembers en managers steken hun armen uit het raam en begeleiden een jongen naar binnen, die al dat getrek en gesjor niet zo leuk lijkt te vinden. Met een scheef hoofd kijk ik toe.

Noah is een lange jongen, natuurlijk goed afgetraind, dat heb ik, samen met de rest van de populatie 12-jarige fangirls in Europa op Instagram gezien. Hij heeft een geel vest aan met daaronder eenwit shirt en spijkerbroek. Best normaal eigenlijk, voor zo'n superster.

Noah heeft lichtbruin haar met een gouden gloed, dat kort is aan de zijkanten van zijn hoofd en wat hij aan de bovenkant omhoog heeft gezet. De 2013-versie van Justin Bieber, daar lijkt het op. Verder heeft hij een hoekige kaak, kuiltjes in zijn wangen, bruine ogen en borstelige wenkbrauwen. Hij is knap, dat moet ik toegeven, maar alleen als zijn uiterlijk matcht met zijn innerlijk.

Nadat een paar andere mensen (waarvan ik aanneem dat het zijn gezin is, die net als ik hun zomer heeft opgeofferd voor hem) gaat de deur dicht en begint iedereen te applaudisseren. Wat er gebeurt, dat snap ik niet, maar voor de goede vrede klap ik toch mee.

Mijn vader stapt op Noah af en geeft hem een ferme hand. 'Noah! Wat fijn dat je er bent!'

'Dat je er eindelijk bent,' mompel ik onhoorbaar.

Noah lacht mijn vader toe en zwaait naar de rest van ons. 'Hé jongens!'

Heel even maakt hij oogcontact met mij, maar ik rol met mijn ogen en kijk de andere kant op.

Mijn vader loopt op me af en sleurt me bij mijn pols mee terwijl hij roept: 'Dit is Dawn! Zij presenteert het programma over je tour deze zomer!'

Een beetje ongemakkelijk steek ik mijn hand op. 'Dawn.'

Hij knikt omhoog naar me en wendt zich dan tot de twee snerpende stemmen die toevallig van mijn twee broertjes zijn.

'Dit zijn Day en Dusk!' roept mijn vader trots, pronkend met hun schattige gezichtjes.

Ik zal je één ding vertellen: schijn bedriegt in dit geval. Zuchtend leg ik mijn duim en wijsvinger op de binnenste hoeken van mijn ogen en sla mijn ogen neer. Dat mensen maar mogen denken dat ik deze twee monsters niet ken.

Maar iedereen gelooft de schattigheidsshow. Ze zijn dan wel tien jaar en een tweeling, maar doen alsof je vijf jaar jonger bent doet het altijd goed bij publiek.

'Hé, jongens,' zegt Noah tegen de jongetjes. Bah, is dat alles wat hij kan zeggen?

Mijn vader heeft een grijns van oor tot oor. Noah kijkt naar me, maar ik staar terug met een nietszeggende blik.

Zenuwachtig begint mijn vader: 'Noah, Dawn is mijn dochter. Ze zal je volgen op je tour en je interviewen op tv. Aangezien jullie dus veel tijd met elkaar zullen doorbrengen -eh- is het dus misschien handig als jullie elkaar leren kennen. Kom, ga zitten!' Hij wenkt naar twee banken tegenover elkaar met een tafeltje ertussenin. Fastfoodrestaurant-stijl.

Een beetje opgelaten gaan we zitten. De rest van de crew gaat verder met hun werk en godzijdank gaan mijn broertjes er ook vandoor.

'Ik ben Noah,' zegt Noah.

No way, gast.

'Ik ben Dawn,' zeg ik. Ik weet niet zeker wat ik van hem moet denken. Als alle geruchten waar zijn, zou ik hem niet moeten mogen. Maar Noah straalt een soort rust uit, geen spoortje arrogantie in zijn ogen.

'Dus, wat doe je graag in je vrije tijd?' vraag ik dan maar.

Duh, zingen.

'Zingen,' grijnst hij. 'En dansen, ook. Is het zo duidelijk?'

Ik schud mijn hoofd met een klein lachje.

'En jij?'

'Oh, ik doe zoveel. Tekenen, muziek luisteren, door instagram scrollen, filmpjes kijken,' zeg ik. 'Ik ben de typische tiener.'

'Leuk!' zegt Noah.

'Nee, eigenlijk is het best saai om normaal te zijn.'

'Maar straks kom je op televisie en ben je niet meer normaal.'

'Jawel, dan ben ik gewoon een normale tiener die toevallig op tv is.'

'Als je dat vindt, dan ben ik ook normaal,' zegt Noah. Ik haal mijn schouders op. 'Dan ben je misschien toch wel normaal!'

We schieten allebei in de lach.

'Jij bent wel oké,' zegt Noah na een tijdje. 'Ik verheug me erop om samen met jou te werken.'

Wel oké. Hij is ook wel oké, denk ik. Natuurlijk ken ik hem pas een minuut, en natuurlijk kan hij zich gewoon aardig voordoen, maar ik denk dat ik zijn echte zelf pas ga ontmoeten over een week of twee, wanneer hij zich thuis begint te voelen in de bus.

'Insgelijks,' zeg ik en sta op. Een manager wenkt Noah en die loopt ook weg.

Uit mijn koffer, die in de bunkers ligt, pak ik mijn schetsboekje en begin het uitzicht te tekenen. Natuurlijk gaat het veel te snel aangezien we rijden, dus uiteindelijk houd ik alleen een aantal horizontale strepen over. Met een zucht leg ik het boekje weg wanneer ik mijn vader door de intercom hoor praten.

'Ehh, is het aan? Test 1, Test 2, oké, oké. Attentie allemaal, uh, we gaan zo stoppen bij onze eerste bestemming: Ziggo Dome! Noah is daar het voorprogramma bij het concert van Falling Angels.'

Mijn mond valt open. Falling Angels? Wat vet! Ik ben hun grootste fan! Vanmorgen heb ik hun hele playlist afgeluisterd, en elke avond luister ik Cry, wat hun rustigste liedje is. Mijn inner fangirl komt al naar boven, dat voel ik. Ik moet mijn uiterste best doen om me in te houden.

Mijn vader gaat verder. 'Morgen vindt het concert plaats, dus tot die tijd slapen we in een hotel dichtbij. Maar vandaag ontmoeten we Falling Angels al! Iedereen excited?'

Ik moet wel lachen om mijn vader, met zijn duidelijk hoorbare Nederlandse accent.

Iedereen klapt, inclusief ikzelf. Is deze reis toch ergens goed voor.

@Dawnnx: Word maar snel jaloers, want ik ga Falling Angels ontmoeten! #vreugdedansje

------

Ziezo, het tweede hoofdstuk is voor jullie! Wat vonden jullie van Noah? Is hij hoe jullie hadden verwacht hoe hij is?

Als jullie nog spelfouten, verkeerde logica, grammaticale fouten en rare werkwoorden zien: alsjeblieft zeggen! Daar doe je me een groot plezier mee!

Als je dit hoofdstuk leuk vond, vergeet dan niet te voten en te reageren! Altijd leuk om de reacties te zien. :)

X Shoss