On Tour with Noah

10. En daar is ze dan

Isadora Coleman.
Isadora Coleman.
Isadora Blijf-toch-weg-man.

Het is half tien, wat betekent dat de crew nog een half uur heeft voor ze op komt dagen. Als ze op komt dagen, wat ik niet hoop maar wel aanneem.

Ik heb geen idee hoe dat kind eruitziet, of ook maar het kleinste idee van wat zij voor persoon is. Haar op internet stalken heb ik overwogen, maar afgewezen. Dat zou een beetje raar zijn, en bovendien, zij komt mijn plek innemen in On Tour With Noah, dus hoef ik haar gezicht ook niet langer dan strikt nodig is in mijn blikveld te hebben.

Mijn vader had gelijk wat het geen-vriendin-probleem betreft. Behalve Noah heb ik niemand van mijn leeftijd om op terug te vallen als het even tegenzit. Niet dat ik niet over alles met Noah kan praten, maar sommige dingen bespreek je liever met een meisje. Bijvoorbeeld 'de tijd van de maand' of kledingadvies.

Ik sta op, laat mijn laptop onbemand achter (als mijn tumblr-gebruikersnaam opeens dawnislelijklowl is weet ik dat het Day en Dusk zijn geweest) en been naar Noah's kamer. Voor de verandering is hij aan het gitaarspelen. Ik herken het. Het is een liedje van Maroon 5.

'Ik heb m'n hoofd er niet bij vandaag,' zegt hij zonder op te kijken.

Ik plof op het bed. 'Niemand, denk ik. Het lijkt wel alsof iedereen zin heeft in een nieuw crewlid behalve ik.'

'En ik.'

Ik kijk hem aan. 'Jij ook niet? Ik dacht juist dat je er zin in zou hebben, tenminste wat meer variatie in de omgang...'

Hij lacht. 'Aan jou heb ik genoeg. Jij bezit meer persoonlijkheden dan de mensen die ik ken.'

'Wat bedoel je daar nou mee?' vraag ik quasi-beledigd.

'Dat ik je aardig vind,' grijnst hij.

'Nou, ik voel me gevleid,' antwoord ik sarcastisch. Dan valt er een stilte.

'Ik hoop gewoon dat er weinig gaat veranderen. Ik vond het allemaal best. Jij, ik, de lol, On Tour With Noah, je broertjes die samen met mijn broertje iedereen gek irriteren, onze ouders die langzaam beginnen te bonden...' zegt hij.

'En dan is er nog de bloeiende romance tussen Jonas en Laura,' vul ik aan. 'Nou ja, romance... Ik denk dat ik ze daarvoor eerst nog even moet koppelen.'

'Ik help je wel,' lacht hij. 'Jij met je gekke plannetjes.'

Op dat moment klinkt er gerommel in de rest van de bus. Ik kijk Noah gespannen aan.

'Het uur van de waarheid,' zegt hij, alsof die term een verlichtend effect heeft, terwijl het in werkelijkheid het tegenovergestelde gebeurt. Ik voel me megazenuwachtig.

'Hoe ziet ze eruit?'

Noah zucht en denkt na. 'Zestien. Rood haar met slag, blauwe ogen, lichte huid en sproetjes, slank...'

'Je had ook gewoon knap kunnen zeggen,' merk ik op.

Hij blijft stil.

'Oke, ze is dus echt knap. Op een schaal van één tot Megan Fox?'

'Valt wel mee. Je zult wel zien,' antwoordt hij. Met die woorden staat hij op, duwt de deur open, en wenkt. 'Kom je nog?'

Langzaam lopen we de lengte van de bus af. Er is veel tumult aan de voorkant, en ik zie een glimp van zwierend rood haar met slag. Ik hoor een hoge stem die fijn in de oren klinkt.

Pas als we aankomen en mijn vader onze kant opkijkt, wijken de mensen uit. En voor me staat ze.

Ze heeft inderdaad rood haar, glanzend met slag erin, alsof ze net van de kapper komt. Een schuine pony omlijst haar gezicht. Ze heeft een ronde kaaklijn en volle lippen die zijn bewerkt met roze lippenstift. Op haar lichte huid zijn wat sproetjes te zien. Haar blauwe ogen glinsteren met iets speels, iets wat me meteen aan mezelf doet denken. Ze heeft een schattig wipneusje. Verder draagt ze spijkershorts met donkerbruine laarsjes en een wit bloesje. Zij is, zie ik in één oogopslag, de droom van iedere jongen.