On Tour with Noah

18. Waar Phils huilbui echt vandaan kwam

'Philip...?'

Als hij niet antwoordt trek ik toch het gordijn van zijn bunkerbed opzij. Hij ligt op zijn rug, starend naar de stoffige onderkant van het bed boven hem.

'Kom op, Phil, wat is er?'

'Ik wil graag alleen zijn,' bromt hij.

'Phil, alsjeblieft,' probeer ik, 'ik maak me zorgen. Wees nou eens een keer open.'

'Dat zit niet in mijn instinct.'

Ik moet moeite doen om de woorden 'ja, dat heb ik gemerkt' niet uit m'n mond te laten ontsnappen. Phil draait zijn hoofd van me weg.

Ik zucht. 'Vertel me dan ten minste wat er is.'

Het blijft stil. Zo stil dat ik maar besluit om te gaan, ik wil degene die ik leuk vind niet in de weg zitten als hij rust nodig heeft. Ik draai me om en maak aanstalten om te gaan, maar net als ik het gordijn open wil doen hoor ik geluid achter me.

'M'n vader heeft me geprobeerd te bellen.'

Langzaam draai ik me om. 'Dat is toch zo erg nog niet?'

Hij zucht. 'Wel, Dawn, dat is het wel.'

Ik ga op het bed tegenover hem zitten. 'Waarom dan?'

'Het is een lang verhaal...'

'Nou, gelukkig heb ik tijd, dus begin maar.'

Phil slikt eventjes en begint dan. 'Het zit zo. Toen mijn ouders vijf jaar geleden scheidden, was mijn vader helemaal kapot. Hij zag ons dan wel nog één keer in de maand, maar verder had hij niets meer. Geen huis, geen vrouw, geen kinderen, geen voogdij, geen geld. Alles was meegenomen door mijn moeder. Dat brak mijn vader mentaal zo erg, dat het hem het verkeerde pad op duwde. Als we onze vader zagen, was hij steeds vaker zichzelf niet meer, en vaak als we aanbelden moesten we even wachten tot hij het appartement had ontdaan van de flessen sterke drank. Natuurlijk was het tevergeefs, want hij verstopte de volle flessen wodka bij de borden en soepbakjes. Al z'n geld ging eraan op, en op een gegeven moment werden we gebeld door het Ministerie van Justitie dat we helaas onze vader niet meer mochten zien, omdat hij in een dronken bui een man had vermoord. De lege fles op z'n hoofd kapot geslagen. Hij kreeg achttien jaar plus verblijf in een afkickkliniek. Maar ik haatte hem. Ik haatte hem met heel mijn hart, omdat ik niet kon geloven dat mijn eigen vader zoiets kon doen, tot zoiets in staat kon zijn. Ik herkende hem niet meer. En daarom wilde ik ook niets meer met hem te maken hebben. Ik verbrak al het contact. Toen ik m'n nieuwe mobiel kreeg en m'n nummer was veranderd, gaf ik die niet aan hem door, ik blokkeerde zijn emailadres, telefoonnummer en op elk contactmiddel waar hij me mogelijk op kon bereiken heb ik hem geblokkeerd of verwijderd. Ik wilde niets meer met hem te maken hebben.
Dat was drie jaar geleden. Hij zit nog steeds in de gevangenis, maar zo net werd ik gebeld door een onbekend nummer: de telefoon van de gevangenis waar mijn vader zit. Hij wilde met me praten.'

Ik blijf even stil, proberend om al deze informatie in één keer te verwerken. Het ligt dus toch niet aan mij!

'Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen,' geef ik toe. 'Een vader die je nooit meer ziet... Dat kan ik me echt niet voorstellen.' Ik denk even aan m'n eigen vader, die bekend is door heel Nederland, nooit tijd voor ons heeft, beslissingen maakt over mijn leven zonder eerst iets overlegd te hebben en me behandelt als een kind, de vader die ik toch liever zou hebben dan de vader van Philip Coleman.

'En Isa?'

Phil zucht. 'Isa hoor je er nooit over. Het lijkt alsof ze hem helemaal is vergeten sinds hij weg is.'

'Vind je dat erg?'

'Erg niet. Raar vind ik het wel. Ik bedoel, als jij zelf elke dag teruggaat naar dat ene moment waarop je vader dronken in een stoel zakte, en zij vrolijk doorgaat met haar leven alsof haar vader nooit een deel van haar leven is geweest, dan schokt dat wel.'

'Tuurlijk, het zou verontrustend zijn als het niet schokte.'

Phil reageert niet.

'Luister,' begin ik. 'Ik heb jouw vader nooit gekend, maar ik denk dat hij het nooit zo had bedoeld je te kwetsen met wat hij heeft gedaan. Misschien wilde hij je gewoon bellen dat hij bij zinnen is gekomen en dat hij zich wilde verontschuldigen voor het feit dat hij zich zo gehaat heeft gemaakt bij jou.'

'Alsnog,' zegt Phil, 'dan wil ik zijn verontschuldigingen niet horen. Ik wil niks meer van hem horen.'

'Kun je hem niet vergeven voor wat hij heeft gedaan?'

'Hij heeft iemand vermoord,' zegt Phil. 'Dat vergeef ik hem nooit.'

Een stilte valt. Ik besluit dat Phil niet om te praten is, en net als ik wil opstaan om de kamer te verlaten, slaat iemand het gordijn weg. Het is Isa.

'Phillie,' zegt ze veelbetekenend, 'er is iemand aan de lijn voor je.'

'Ik sluit mijn ogen. Zou hij echt?

'Nou, zeg dan maar tegen die iemand dat ik niet met hem praat, en dat hij het opnieuw kan proberen als hij uit de gevangenis en uit de afkickkliniek is gekomen,' zegt Phil op een beklemde toon. Zijn ogen beginnen te glinsteren van het traanvocht.

Isa verdwijnt, vrolijk babbelend met degene aan de andere kant van de lijn.

Phil is gaan zitten op de rand van zijn bed. Glanzende druppels doorzichtige tranen vloeien over zijn bleke wangen. Hij doet geen poging om ze weg te vegen, hij laat ze stromen en stromen.

'Ik snap gewoon niet dat hij zoiets kan doen,' zegt hij dan, zijn stem trilt. En dan barst de altijd zo sarcastische en onbeweeglijke Phil in tranen uit.

Haastig neem ik hem in de armen. Zijn hoofd leunt op mijn schouder, ik voel mijn shirt nat worden. Hij drukt me stevig tegen zich aan.

'Het is oké, Phil,' fluister ik hem toe, 'het is oké, het is oké, het is oké, het is oké...'

Zijn schouder schokken en ik verstevig mijn grip. Dit heeft Phil even nodig: een goede, warme, oprechte knuffel.

@IsadoraColeman: Net even heerlijk bijgebabbeld met m'n ouwe heer! #langnietgesproken

-------

Hoooooii,

PHAWN! Yep, ik was in een Phawn-bui. Alleen was het dit keer nodig, niet voor de lol. Ik had het gevoel alsof dit moest gebeuren, want Phil is lang genoeg een mysterie geweest. Dit is de langverwachte BackStory!

Wat denken jullie? Rechtvaardiging voor Phils gedrag sinds hij opdook? En van welk personage zouden jullie wel meer willen zien (aangezien ik het gevoel heb gehad dat ik andere personages een beetje heb genegeerd de laatste paar hoofdstukken)?

Als jullie nog spelfouten, verkeerde logica, grammaticale fouten en rare werkwoorden zien: alsjeblieft zeggen! Daar doe je me een groot plezier mee!

En niet vergeten te voten als je dit hoofdstuk leuk vond! En laat ook een reactie achter! Alvast bedankt :)

Xxx Shossss