"ဟိတ္ ကိုသိကၡာ"
"ဟင္ ဗ်ာ"
"အဟင္း လန္႔သြားလားဟင္ တို႔ကစလိုက္တာပါ"
"ေအာ္ ဟုတ္ကဲ့ ဘာကိစၥရိွလို႔လဲမသိဘူး မေဒစီေက်ာ္"
"အို ကိုသိကၡာရယ္ ေဒစီတို႔က ကိစၥရိွမွစကားေျပာရမယ့္သူေတြလားရွင့္ "
"ဟုတ္ကဲ့ ဟို စိတ္မရိွပါနဲ႔ မေဒစီေက်ာ္ ကြၽန္ေတာ့ Dutyခ်ိန္မို႔လို႔ပါ ခြင့္ျပဳပါၪီး"
"ဟြန္း ေျပးျပန္ၿပီ ခ်စ္စရာေလး အဟင္းဟင္း"
ေဆးရံုဝန္ထမ္းအခ်ိဳ႕ႏွင့္ Nurseအခ်ိဳ႕ကေတာ့ ျမင္ေနၾကျမင္ကြင္းလိုျဖစ္ေနၿပီမို႔ ရယ္သာေနၾကေတာ့သည္။
ေဒစီေက်ာ္ ဆိုတာက ေဆးရံုအုပ္ရဲ့ ညီမ အပ်ိဳႀကီး ေဒၚေဒစီေက်ာ္ပင္ ဘယ္လိုမွန္းမသိ ဂုဏ္ကိုအတင္းလာလာကပ္တတ္သည္ ေခၚပံုႀကီးကလဲ ကိုသိကၡာဆိုပဲ ရယ္လိုက္ရင္လဲ တစ္ဟင္းဟင္းနဲ႔ ထိုအမ်ိဳးသမီးကို ပတ္ေရွာင္ေနရသည္ကလည္း Dr.ၪီးဂုဏ္သိကၡာ၏ အလုပ္တစ္ခုပင္ဖစ္ေနေလေတာ့သည္။အခုလဲ ဘယ္ကေနဘယ္လိုေရာက္လာသည္မသိ အေတာ္ဆိုသည့္အမ်ိဳးသမီး ေဆးရံုအုပ္မ်က္ႏွာေၾကာင့္သည္းခံေနရသည္။
'ကိုကိုသာသိရင္မလြယ္ဘူး ဒီမိန္းမနဲ႔လည္းငါ့ဘဝမလြယ္ပါဘူး'
"ေဒါက္တာ ေဒါက္တာ"
"ဟင္ ဘာလဲ ရူပါ ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"ရန္ျဖစ္ၿပီးေရာက္လာၾကတာထင္တယ္ ေကာင္ေလးေတြ အဲ့တာ တစ္ေယာက္က လက္ကိုအေတာ္ေလးထိထားတယ္ ခ်ဳပ္ရမွာကို မခ်ဳပ္ဘူးအဲေအာ္ေနတယ္ အဲ့တာ ေဒါက္တာလာေပးပါၪီး"
"ဟင္ တစ္ျခားသူေတြကေရာ"
"ခြဲခန္း Roundေတြရိွေနတယ္"
"Ok သြားၾကတာေပါ့"
သူနာျပဳေလးေခၚေဆာင္ရာအခန္းတစ္ခုေရ႔ွအေရာက္မွာေတာ့ အခန္းတြင္းကဆူညံသံမ်ားအား ၾကားလိုက္ရသည္ 'ဘယ္ေလာက္ေတာင္ဆိုးလိုက္တဲ့ကေလးေတြပါလိမ့္ မလြယ္ပါဘူး' ဟုသာေတြးလိုက္မိသည္။
အခန္းတြင္း လွမ္းဝင္လိုက္ခ်ိန္ျမင္ေတြ့လိုက္ရသည့္ ေကာင္ေလးေၾကာင့္ ဂုဏ္ထိုကေလးအနား အေျပးသြားလိုက္မိသည္။
'ဓနမာန္ ဟုတ္ပါရဲ့ လက္မွာလဲေသြးေတြကရဲလို႔ ဘယ္သူ႔ကိုမွအထိမခံေအာ္ဟစ္ေနေလသည္'
"မထည့္ဘူး မထိနဲ႔ေနာ္ ျပန္မွာ ငါျပန္မွာလို႔ေျပာေနတယ္ ေဟ့ေကာင္ မင္းထက္ ငါျပန္မယ္လို႔"
"မင္း မရဘူးေနာ္ ဓန မျပန္ရဘူး"
"ေတာက္ မင္းတို႔ကြာ"
"ဓနမာန္"
YOU ARE READING
အနီးဆံုး ဆံုမွတ္ႏွစ္ခု /အနီးဆုံး ဆုံမှတ်နှစ်ခု
Romanceႀကီးမွဝက္သက္ေပါက္တယ္ လာမေျပာနဲ႔ အခ်စ္မွာအသက္အရြယ္ကန္႔သတ္ခ်က္မရိွဘူး မတည့္အတူေန မျမင္ေခ်ာင္းၾကည့္ မေတြ့ရမေနႏိုင္ ေတြ့ျပန္ေတာ့လဲ သတ္ အဲ့တာ မင္းနဲ႔ငါေပါ့ ကြီးမှဝက်သက်ပေါက်တယ် လာမပြောနဲ့ အချစ်မှာ အသက်အရွယ်ကန့်သတ်ချက်တွေမရှိဘူး မတည့်အတူနေ မမြင်ချောင်းကြ...
