𝐒𝐭𝐨𝐫𝐲 𝐎𝐟 𝐓𝐢𝐧𝐤𝐞𝐫𝐛𝐞𝐥𝐥 [COMPLETED]

15

ZAW

တစ္ကယ္ပဲ တစ္ကယ္ပဲ ဘာေတြျဖစ္သြားခဲ့တာလဲ။
သူ႔ေရွ႕မွာရွိေနတဲ့ သူက ဘတ္ဟြၽန္းမွဘတ္ဟြၽန္း အစစ္ပဲ
ဒါေပမယ့္...။တစ္ခုခုကလြဲေနတယ္။

"ကိစၥမရွိေတာ့ရင္ ခြင့္ျပဳပါအုန္း Mr"

ေလသံကအစတစ္ထပ္တည္းတူညီေနတယ္။ဒါေပမယ့္
သူအၿမဲၾကားေနရတဲ့ အသံစာစာစူေအာင့္ေအာင့္ေလးနဲ႔မတူပဲ
ေလသံေအးေအးနဲ႔ ေျပာလာသည္က သူ႔ကိုေခါင္းပိုရႈပ္ေစတယ္။

သူ႔ေရွ႕က ဘတ္ဟြၽန္းလို႔မမည္တဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းက ထြက္သြားၿပီျဖစ္ေပမယ့္ သူကေတာ့ ဒီေနရာႀကီးမွာ ငူငူႀကီးငိုင္ၿပီး က်န္ခဲ့တုန္း။

ဒီလူက ဘတ္ဟြၽန္းနဲ႔တူတယ္ဆိုေပမယ့္ ဘတ္ဟြၽန္းမျဖစ္နိုင္ဘူးထင္တယ္။သူ႔သူငယ္ခ်င္းက နတ္သူငယ္ေလးျဖစ္ၿပီး အၿမဲတမ္းစြာတတ္တဲ့ သူတစ္ေယာက္။ထိုလူကေတာ့ လူတစ္ေယာက္။ဒါေပမယ့္ အားလံုးကသြားတူေနတယ္။

ၾကည့္လာတဲ့ မ်က္၀န္းေတြေရာ ရုပ္ရည္ကပါ ထပ္ခ်က္မလြဲႏုိင္ေအာင္။နာမည္တူမရွား လူတူမရွားရွိေသးေပမယ့္ သူက်ေတာ့...။

အာကြာ...။

ခ်န္းေယာလ္ အေျဖမွန္ကိုသိရဖို႔ Neverland ကို အျမန္ျပန္ဖို႔ လုပ္တယ္။လ်င္ျမန္တဲ့အရွိန္က ၀င္ဒီကိုသြားကယ္ဖို႔လုပ္တုန္းက သြားေနတဲ့ နႈန္းထက္ကို ျမန္ေနတယ္။

သူ႔ရဲ႕အိမ္မ်က္ေစာင္းထိုးက ဘတ္ဟြၽန္းရဲ႕ သစ္ေခါင္းေပါက္အိမ္ေလးေရွ႕သြားၿပီး ေအာ္ေခၚလိုက္တယ္။

"ဘတ္ခြန္းနီ! ဘတ္ခြန္းနီ!"

တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ အိမ္ေလးဆီက ျပန္ေျဖသံ တစ္စြန္းတစ္ဆမွ မၾကားရေခ်။

"ေသေအာင္ေအာ္ေခၚမေနနဲ႔"

ခဏအၾကာမွာ အသံကက်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္ေပၚလာတယ္။အသံအားကလည္း အရမ္းက်ယ္လြန္းတယ္။
ဘတ္ဟြၽန္းအသံလို စူးေအာင္ေနတဲ့ အသံမ်ိဳးျဖစ္ေပမယ့္ အသံပိုင္ရွင္က သူေမ်ွာ္မွန္းထားသူ မဟုတ္ဘူး။

ဘတ္ဟြၽန္းလို အ႐ြယ္အစားေလးနဲ႔ လိေမၼာ္ေရာင္ ဆံပင္အပါအ၀င္ ခါးေထာက္ၿပီး သူ႔ကိုအၾကည့္စူးစူးေတြနဲ႔စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ လုဟန္ဆိုတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းရဲ႕သူငယ္ခ်င္းကိုပဲ ေတြ႕တယ္။