six

236 36 4
                                    


Doyoung memandang aku lalu ketawa kecil. Eh dia ni dah kenapa ?

"Wae ?"

"Hahah- tak ada apa."

Ngeh, dia ni pelik.

Oh ya aku lupa nak tanya sesuatu kat dia-

"Eh em awak. Saya nak tanya something ni hehe- parents awak mana eh ?"

Doyoung langsung memandang aku. Riak wajah dia berubah. "Ada je. Cuma tak tahu mereka masih hidup ataupun mati."

"Maksud awak ?"

"Heheh- awak nak tahu? parents saya buang saya hahah."

"Mereka kata saya ni anak pembawa malang." sambungnya lagi.

Aku bagai tak percaya apa yang dikatakan Doyoung. Sanggup ya diorang buat macam ni kat Doyoung.

"Habistu awak tinggal mana sekarang ?"

"Junkyu Hyung. Saya tumpang rumah dia ."

Aku mengangguk faham. Dan tiba tiba sahaja aku melirik ke arah jam di dinding.

"Eh awak saya balik dulu..."

"Alah, awak taknak teman saya ke?"

Doyoung memasam muka. Dia ingat comel lah tu?

"Bukan macam tu tapi- esok saya datang lagi ya ."

Dia tidak lama kemudian mengangguk faham lalu menarik tangan kanan aku.

"Janji eh.."

Dia menghulurkan jari kelingkingnya.

"Iya saya janji."

Lalu aku mengaitkan jari kelingking aku ke jarinya. Dia memandang aku lalu senyum.

"Jumpa esok."

Aku pun keluar dari wad dan secara tidak sengaja bertembung dengan Junkyu. Dia senyum ke arah aku lalu masuk ke wad Doyoung.

---🍓

Aku menuangkan nasi goreng kimchi yang baru disiap masak ke dalam bekas makanan. Sebenarnya aku bawa bekal ke hospital hari ini nak diberikan pada Doyoung.

Aku memasukkannya ke dalam beg kertas lalu serta merta mencapai beg tanganku.

Aku menaiki teksi ke hospital harini. Sesampai sahaja di hadapan pintu wad doyoung, aku masuk.

Aku tersenyum sebaik sahaja melihat Doyoung yang sedang menulis sesuatu di diarinya.

"Hai haera ." sapa lelaki itu sambil melemparkan senyuman manis ke arah aku.

"Hai, maaflah saya lambat datang. Tadi saya siapkan assignment sampai tertidur. Oh ya, awak dah makan ?"

Dia memandang beg kertas ditangan aku lalu mengangguk.

"Dah. Apa kat tangan awak tu ?"

"Oh- ni nasi goreng kimchi. Saya bawa ingat nak bagi awak tapi— "

Belum sempat aku menghabiskan kata kata aku Doyoung memotongnya.

"Saya nak..."

Aku mengangguk lalu duduk. Aku menyediakan nasi goreng itu padanya.

"Makanlah ."

Doyoung senyum lalu menyuapkan sesudu ke arah mulutnya.

"Sedap. Pandai awak masak."

Tak adanya. Ni pun masak time aku rajin.

Aku merenung wajah Doyoung. Hensem juga mamat ni. Untung siapa dapat dia.

Dia stop makan lalu pandang aku. "Kenapa tengok saya macam tu? Saya tahulah saya ni hensem macam putera raja~"

"Eh- hahah. Awak makanlah lagi err.."

"Kenyanglah ."

Iya iya je dia ni. Baru dua suap kot dia telan.

"Oh okey."

Aku mengambil sudu dari tangannya namun dirampas.

"Biar saya kemas. Awak ni susah susah je. Lagipun saya ada tangan dan kaki sendiri, boleh je buat semua benda."

Aku hanya mengangguk.

Beberapa minit kemudian.

"Doyoung, boleh saya tanya sesuatu ?"

"Tanya lah."

"Macam mana awak boleh kenal Junkyu eh ? Bukan apa saya just pelik lah kenapa awak panggil dia hyung ."

Dia ketawa kecil lalu memandang aku. "First time saya jumpa dia dekat dalam kedai. Masatu tengah berteduh sebab hujan lepas kena halau hahaha"

Doyoung memeluk tubuh. Tiba tiba seorang remaja lelaki datang lalu berdiri di sebelahnya.

"Hai, kau dah lama tunggu dekat sini ke ?" soal lelaki tadi kepada Doyoung.

Doyoung memandangnya lalu mengangguk.

"Kenapa dengan muka kau itu ?" soal lelaki tadi yang ternampak luka dipipi kiri Doyoung.

"Tak ada apalah. Kucing cakar je."

Lelaki tadi memandang pelik.

"Tipulah kau. Tu macam lepas kena toreh dengan pisau."

Doyoung memandang lelaki itu lalu mengeluh.

"Oh lupa pula. Nama aku Junkyu, Lee Junkyu . Kau ?"

"Kim Doyoung ."

Junkyu mengangguk. Dahinya berkerut, agak familiar nama itu padanya tapi kenapa ya ?

"Kau nak pergi mana ni ? Dah nak malam macam ni masih keluar lagi ? Eomma appa kau tak marah ke budak keluar lewat macam ni ?"

"Heih, kalau aku bagitahu aku kena halau dengan mereka kau percaya ?"

Junkyu mengangguk. "Eh tapi pelik lah kenapa kena halau kau , ke kau ada buat salah ? Habistu kau nak tinggal mana ?"

Doyoung mengangkat bahu taktahu.

"Tumpang rumah aku nak? Lagipun aku bosanlah. Aku tak ada adik beradik lain."

Doyoung memandang Junkyu. Perasaannya sama seperti abangnya, cuma lelaki ni banyak tanya.

"Boleh lah."

"Bagus ! Eh kau belum jawab lagi soalan aku, kenapa kau kena halau eh ? Bodoh ke mak bapa kau ni halau anak macam buang sampah ."

"Begitulah, lepastu saya pun tinggal dengan dia. Then beberapa tahun lepas dia dapat tahu saya sakit, saya masuk lah sini ."

"Dia hyung yang baik." sambung Doyoung lagi.

hye, rasa lama sgt aku hiatus T-T

Oops! Questa immagine non segue le nostre linee guida sui contenuti. Per continuare la pubblicazione, provare a rimuoverlo o caricare un altro.

hye, rasa lama sgt aku hiatus T-T. ngeh aku mungkin sambung hiatus sbb nak siapkan hw :' sekola nak naik-

—🦋

diary | kim doyoung Dove le storie prendono vita. Scoprilo ora