Married to Mr. Ajero ✔ [SB19 STELL]

Chapter 1

Vester's POV

''Pa, talaga bang kailangan kong gawin ang sinasabi ni lolo?''

Sa lahat talaga ng pwede niyang ipagawa sa akin para makuha ang mana ko, talagang ang magpakasal. In the first place, ayokong magpatali sa isang babae. sayang lang ang oras ko. pero kailangan ko pang gawin to dahil ayaw kong madismaya ang pamilya ko.

Paano nga ba ako makakawala kung sa simula palang nang henerasyon ko, hindi na talaga ako naging malaya, hindi ako naging isa sa mga taong namimili nang magiging buhay nila.

''Kailangan mong mag- asawa. mamili ka, makukuha mo ang kompanya na to o itatapon mo lang lahat.''

As if magkakaroon ako nang choice. ''Come on, It's just a wedding.''

Sa kanila wedding lang yun, pero para sa akin malaking bagay sa akin yun. ''Just use a contract, maghanap ka nang babaeng magaling umarte,''

Binigyan niya pa ako nang idea. Gusto ko sana, kaso... pakiramdam ko mahahalata agad.

''Gagana ba yun kay Lolo? Hindi kaya mahalata.'' nagdadalawang isip ako sa bawat suhetsyon niya. ''Alam mo naman na matalino si Lolo.'' I smirked. Tumayo ako para kumuha nang scotch sa coffee table ko.

Nagtakal ako at bumalik sa pagkakaupo sa desk ko. KInuha ko na din yung mga files na dapat basahin at pirmahan for approval. ''Vester. may tiwala ako sayo. Don't dissapoint me.'' Sabi niya, kinuha niya ang suit case niya at lumabas na din nang office ko.

Isinandal ko ang likod ko sa upuan ko, heto... nag iisip nang paraan. Kahit anong mangyari kailangan kong makuha ang mana ko kaysa ibigay niya sa iba. Hindi pwedeng masayang ang pinaghirapan nang mga Ajero. I don't want to be a big dissapointement for them.

''Ano may nagawa ka na ba? May solusyon ka na ba para sa lolo mo? para makuha mo ang mana mo?''

Hindi muna ako dumeretso nang bahay. Gusto ko muna mag isip, kailangan ko talagang umisip nang paraan para makuha ko ang akin.

''Wala pa dre.'' wala sa sariling sagot ko.

''Gusto mo bang gumamit muna ng babae? bayaran mo nalang.'' Si Josh.

''Dre, malaking problema yan. Akala ko naman makukuha mo ang mana mo nang walang kahirap hirap.'' Natatawang sabi ni Justin.

''Wag mo akong tawanan, hindi ako natutuwa.'' nanahimik naman siya. ''Wala akong ibang choice kundi ang maghire nang asawa, na mapapakilala ko sa lolo ko. To prove him na hindi ako basta basta nagpapatalo at kaya kong gawin ang pinapagawa niya. Kung hindi lang dahil sa mana na ibibigay niya, baka hindi ko to ginagawa.''

''Then go find someone, just pay her.'' sabi pa ni Josh. Hindi na ako magdadalawang isip dito, baka mawala pa si Lolo na wala akong napapakilala sa kanya.

''I'll try my best.''

''Dre, madami namang nagkakandarapa sayo dyan. makakakuha ka in no time.'' Sabi pa niya ni Justin. Minsan maganda ang tabas nang dila niya, minsan hindi. kaya minsan ayaw ko nang opinyon niya eh.

''I have to go. Magpapahinga na,'' sabi ko at tuluyan nang lumabas ng lugar na iyon.

............

My laptop was ringing. agad ko namang sinagot yun, ''Yes Lo?'' agad kong sagot at humarap ako sa screen. Kakatapos ko lang maligo, I'm preparing for work.

''I just wanted to inform you. Before I die... I wanted to see you on your wedding day.'' Halos nanghihina siya. He is in the hospital right now, taking his medicines and his therapy.

''Yes, Lo. I promise you,'' I smiled at him.

Ngayon ko lang din na napagtanto na this is not about his inheritance. This is about his will to see me at a wedding before he'll die.

''Bakit kasi hindi mo- mo pa ipakilala yung fiance mo?'' Nagtatakang tanong niya sa akin. Wala pa Lo....

Gusto ko yun sabihin sa kanya. Pero hindi ko magawa, Mas pinili ko nalang na magsinungaling para maging masaya siya.

''Lo, I have to go.'' paalam ko, ''Need ko na pong pumasok sa work,''

''S-sige Apo.. ingat ka.''

..

"Damn it! Gusto ko lang naman makuha ang kompanya! Bakit kailangan ko pa mag asawa!"

Sayang lang sa oras ang pag aasawa. I don't want to hace a child. Damn this problem!. "Eh bakit di mo pauwiin si Vanessa?"

Vanessa.

"Her?"

"Oo. Tutal, girlfriend mo naman siya hindi ba? Bakit hindi mo alukin nang kasal?"

Wala na akong balita sa kanya this past few days. Hindi niya na din ako tinatawagan. "Wala na akong balita sa kanya."

"Easy. Then call her," suhestyon niya. Sabagay... she's my girlfriend anyway.

Wala ako sa mindset na pag aasawa. Pero sa pagkakaroon nang girlfriend ayos ako. "Sige, tawagan ko lang siya." I tapped his shoulders at lumabas na. I need privacy.

[Hi. Bakit napatawag ka Babe,]  sagot niya. '

"What are you doing right now?"

[Cooking,]

"Cooking what?"

[Your specialty.]

"Ah Beef Steak."

[Do you want to come over? Para makakain ka na din,]

Iniisip ko.... kung pupunta ako o hindi. "I'm currently working... so, I don't know if I will drop by."

Nagdadalawang isip ako. "Come on, magpahinga ka naman."

Work Work Work. Ayan lagi ang nasa schedule ko, I don't have schedules with her. Nawawalan na ako nang oras kasi may pinoprotektahan akong imahe sa tatay at lolo ko.

"I can't."

"Ano bang ginagawa mo sa buhay mo? Can't you just live and bond with me. Without even mentioning those damn works?"

"I'm sorry. Seryoso kasi ako, hindi pwedeng pachill lang ako."

I sigh.... malaking problema nanaman to, anong quarel with her, about work.

"This is my work. Alam ko napag usapan na natin to. Why are you bringing this up..."

"Eh kung ganito lang pala, edi sana hindi na ako pumayag na maging girlfriend mo. Even your parents! Hindi nila alam kung ano ako sa buhay mo! Nakakapagod na. Vester! Babae ako! At di lang basta babae."

"Ako... ang girlfriend mo."

"Do you even consider me... as your girlfriend."

"Iniintindi naman kita... hindi pa ba sapat yun? Ni hindi ko nga nakikita na proud ka..."

Hindi ako mabuting boyfriend... hindi ko siya nagawa nang maayos, I don't deserve her...

"Let's break up."

Her voice broke, umiiyak siya habang binibitawan ang mga salita na hanggang ngayon di pa din ako makapaniwala. "So.. you will let go that 8 years of relationship? Because of my work?"

"Oo, walong taon akong nagtitiis... tama na,"

Binabaan niya na ako ng tawag. Wala na akong pag asa... nawala na, Nawala na ang girlfriend ko, pati mana ko. Wala na....

......