Married to Mr. Ajero ✔ [SB19 STELL]

Chapter 43

After 6 months. 

Nasabi sa akin ni Vester na kailangan niyang umalis dahil may business meeting siya. Hindi ko naman na natanong kung saan siya pupunta, basta ang pagkakaalam ko aalis siya. ''Nandyan na mga bagahe mo.'' Sabi ko sa kanya.

Pinipigilan ko na umiyak kasi hindi ata maganda na umiyak ako na para bang hindi na siya babalik. ''Babalik naman ako, promise.'' He kissed me on my forehead. 

...

NEWS: ISANG PRIVATE JET PLANE AY SUMABOG. ANG MGA BANGKAY AY HINDI NA MAKILALA. 

Nabitawan ko ang hawak kong baso. ''Tangina! Tangina!'' Napaluhod nalang ako sa sahig. 

''Mommy... Why are you crying?'' Trixie hugged me. hindi ko alam kung paano icoconfirm yun, I need someone to confirm! sabihin niyo sa akin na hindi totoo to! utang na loob! kailangan ko siyang makita. 

Hindi siya sumasagot sa bawat tawag ko sa kanya, I have a bad feeling about this.

Ambulansya at mga police ang nasa airport. ''REALLY!? HINDI TO TOTOO! BAKA NANAGINIP LANG AKO! TANGINA SABIHIN NIYO NA NANAGINIP LANG AKO! HE'S NOT DEAD!'' 

''Y/N, kumalma ka.'' pinigil ako ni Arya sa pagiingay sa airport. May mga police na nagbigay sa akin ng mga gamit ni Vester, A ziplock... na may laman na wallet, binuklat ko yun. nakakita ako ng isang polaroid na picture namin kasama si Trixie. Meron ding laman na bracelet. ito yung bigay ko sa kanya. At isang box, I opened it... may singsing sa loob. 

''I promised you na magpapakasal tayo ulit.'' 

Nag echo lahat ng mga memories sa akin, hindi ko alam pero ang tangi ko lang nagawa ngayon ay umiyak. Nasaan ang bangkay niya?! I want to see him. please! 

''Ilabas niyo na siya! tangina naman eh!'' pagsusumamo ko, I saw Marco helping me to get up as well as Arya. inaantay ko nalang na sabihin nalang na lokohan lang to, inaatay ko na sana hindi nalang to totoo lahat. Ayokong maiwan mag isa. 

I looked up on the sky. ''Vester, Mahal... bumalik ka. Please, hindi ako naniniwala sa himala p-pero kung kailangan kong ipagdasal ang pagbabalik mo... gagawin ko, please. gumising ka. gusto kitang yakapin.'' 

Lumabas ang isang stretcher na may nakabalot na labi. ''VESTER!'' sigaw ko sabay kong niyakap ang bangkay na nasa harapan ko. 

''W-wala na talaga siya? Bakit hindi niyo buksan? gusto ko siyang makita!'' Sigaw ko sa mga police pero hindi nila ako hinayaan. 

''Ma'am hindi na po makikilala ang bangkay dahil sa pagsabog.'' paliwanag nito sa akin, Bakit kung kailan sumaya ako tska ako binawian. Kung kailan gusto ko lang naman ng buong pamilya... ito ang binigay sa akin, 

Vester... Mahal ko... bumalik ka, 

''Please...'' humikbi ako. ''Gusto ko talagang mapatunayan kung siya talaga yan, kahit yung kamay lang. kahit yun lang,'' naalala ko na may singsing siya na katulad sa akin, yun yung singsing namin nung kinasal kami sa kontrata. 

''Ayan po.'' inilabas nung police yung kamay ni Vester, Tangina. Gusto kong himatayin, gusto kong sumigaw. 

''Vester! utang na loob! bumangon ka dyan! I-inaantay ka pa ng anak mo, Please. bumangon ka, maawa ka naman sa akin.''

''Kailangan na po namin siyang ipasok sa ambulansya.'' sabi nung nag aasist. I guess, my life... was boring without him. Walang kulay ang mundo kung wala ding siya, hindi naman pwedeng kunin din ang sarili kong buhay dahil may anak ako, kailangan ako ng anak ko. 

''You can get through this. Alam kong kaya mo to Y/N, you still have Trixie, nandito din kami.'' Sabi niya. I hugged her, Ang sakit sakit! sobra.

Mahal bakit mo naman ako iniwan? sobrang sakit. hindi ko kaya to ng wala ka, I can't... kung ikaw man talaga to, magpakita ka nalang sa panaginip ko. Doon, naghihintay ako para yakapin ka.

A/N

Don't forget to leave a comment and vote! love you all!