Married to Mr. Ajero ✔ [SB19 STELL]

Chapter 8

Y/N'S POV

''Grabe talaga ang pagfocus mo sa trabaho...'' 

He glared at me. Shit! napalakas ata yung pagkakasabi ko. ''Sorry.'' sabi ko then showed him a peace sign. Shuta! Why would I even say sorry kung may ginawa ako na hindi naman ganun kalala ang nasabi ko. nakaka offend ba yung sinabi ko?

''The plane is now landing. Ma'am and Sir, please stay at your seats.'' sabi nung piloto. hayss mahihiwalay nanaman yung kaluluwa ko sa paglanding. Hindi ko alam pero nahihilo na ako ngayon baka mas lalong mahilo ako mamaya.

''umupo ka. narinig mo naman yung piloto' mamaya kung ano pang mangyari sayo mahulog ka pa dyan'' sabi niya at isinarado na yung laptop niya.

''Ito na nga po sir.'' I sarcastically answered him. As the plane started to land, hindi ko napigilan na mapahawak sa bawat gilid ng upuan ko. pero iba pala ang nahawakan ko, hindi siya yung texture nang ano eh... nang upuan. 

It was the texture of his... hand. I was holding his hand!!! ''S-sorry.'' aalisin ko na sana nang hindi niya binitawan yun. sa halip' he intertwined his fingers to mine. para hindi makawala, Halos kabado ako ang tanging hiling ko nalang na sana makababa na ang eroplano para makawala na ako. This is not right! 

''Still nervous?''

Hindi ako makasagot sa kanya. ''Hindi ba dapat sanay ka na sa paghawak ko sa kamay mo.'' natatawang sabi niya. 

Abay siraulo talaga tong lalaking to! alam naman niyang hindi ako nakaranas nang ganito sa buong buhay ko eh. Nakarinig na ako nang isang malakas na pagbagsak nang sinasakyan ko, parang naka baba na yung eroplano na sinasakyan namin. mas kumalma na ako, nauna akong bumitaw sa kamay niya. This is a nonesense scenario. 

''Vester. saan ba nakalagay yung luggage ko?'' tanong ko. Hinahanap ko kasi, karanawan ng luggage ay nakalagay sa taas nang seats namin. ''Uy! pwede bang mamaya ka na. asikasuhin mo muna yung sinasabi ko sayo.'' Nasa likod ko kasi siya. nag gagamit nang phone niya. oh ano? titigan niya lang ako?

''Why are you just staring at me. ang sabi ko... saan nakalagay yung luggage para makuha ko na.'' 

Hindi naman siya sumagot. sa halip ay siya na mismo yung pumunta kung saan nakalagay yung luggage. 

''Oh. kaya mo ba? mukang mabigat yang luggage mo.'' he glared at me. 

Putek eh kung gusto akong tulungan nito! bakit kailangan niya pang magparinig amp. ''Oo kaya ko na to.'' inirapan ko siya nang palihim. nauna na din ako bumaba, buti nalang hindi siya yung tipong pahagdan ang papunta sa airport. 

Hindi din ako nakakita nang mga dadaanan na imigration. so... does this mean this was really exclusively sa kanila. para hindi na hassle sa pagtatanong nang kung ano ano.  ''Hi Ma'am I'm your personal body guard. I will help with your luggage,'' hindi siya pinoy. in short, banyaga din ang bodyguard nang lalaking to. 

''Ah okay thank you.'' 

Hinayaan ko nalang siya na dalhin yung luggage. ''Ganito pala dito...'' manghang mangha ako sa mga nakikita ko. 

''Ngayon ka nga lang talaga nakapunta nang ibang bansa ano?'' 

''Ah oo.'' natatawang sabi ko. Kahit naman mayaman kami nun, hindi naman ako pinapapunta nang nanay at tatay ko sa ibang bansa. they... wanted to protect me, halos lagi akong nakabuntot sa kanila. I don't have the freedom to say what I really want.

''Madami ka palang namissed nung kabataan mo.'' sambit niya. Hindi ko nga alam kung nang aasar siya or sadyang ganun ang talagang trip niya sa buhay. sa sinabi ko, I don't really care. Hindi ako naoffend or something.