Uni
"ဟင် ရှင် ရှင် လွှတ် နက်ကိုလွှတ်"
ပြောလည်းပြော ရင်ဘက်ကိုတွန်းထားတဲ့ နက်က အကြောက်အကန် ငြင်းနေမှန်းသိပ်သိသာတာပဲ
"နက်ရာ ကိုကိုတို့က လင်မယားတွေလေ
ကိုကို့ကို ခွင့်ပြုပါနော်"
"ဟင့်အင်း နက် နက်ရှင့်ကို အဲ့လိုမျိုးချစ်ခဲ့တာမဟုတ်ဘူးနော် ဖယ် လွှတ် လွှတ်လို့ဆို အင့် ဟင့်"
ပြောရင်းနဲ့ အတင်းရုန်းကာ ငိုလာတဲ့
ကလေးကို ခန့်ထယ်ဝါ ချစ်မဝတော့
ပိုတိုးပြီး ကျူးလွန်ဖို့သာ စိတ်ထဲရှိနေတာကြောင့် သူမလေးရဲ့ မျက်ရည်တွေကိုလည်း ဂရုမစိုက်နိုင်ခဲ့
ကြာတော့ ငိုရတာမောလို့ထင်တယ် အသံတောင်မထွက်တော့ဘူး
"ကိုကို့ကိုပဲ ရင်ထဲမှာရှိနေပါကလေးရယ် ကိုကိုက နက်လေးချစ်လာမယ့် အချိန်ကို စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ စောင့်နေမှာမို့ ကိုကို့ကိုပဲချစ်ပေးနော်"
"မုန်းတယ် ဟင့် ရှင်ကြီးကိုမုန်းတယ်"
နက်က ခန့်ကိုနာနာကျည်းကျည်းကြည့်ပြီးတော့ပြောလိုက်တာကြောင့် စိတ်စက်သူပီပီ ခန့်ဒေါသကိုမထိမ်းနိုင်ပဲ
"မုန်း မုန်း
ငါကတော့ မင်းမုန်းလည်း ချစ်မှာပဲ "
"အား "
အဲ့နေ့ညကတော့ နက်ရဲ့ နာနာကျည်းကျည်းအော်သံတွေနဲ့ ဆူညံခဲ့သလို
အော်သံကြားတိုင်း မျက်ရည်တွေကျနေတဲ့ ခန့်ထယ်ဝါမှာလဲ ရင်ထဲမှာ ဒါဏ်ရာတွေနဲ့ပါ
......
အဲ့နေ့ပြီးထဲက နက်က ခန့်ကိုရှောင်နေတယ် ခန့်အလုပ်သွားဖို့ အခန်းထဲကထွက်လာရင် နက်က သူ့အခန်းထဲဝင်သွားတယ်
ခန့်အလုပ်က ပြန်လာရင်လည်း နက်ကိုမတွေ့ရ သူ့အခန်းထဲမှာပဲနေနေတာ လုံးဝထွက်မလာ နောက်ဆုံးခန့်အလုပ်မှာပဲ နက်ရဲ့ပုံရိပ်လေးတွေကို CCTVကတစ်ဆင့်သာကြည့်နိုင်တယ်
အရင်ကတောင် နက်က သူ့ကိုသိပ်စကားမပြောတာ ခုဆို လုံးဝတောင် အတွေ့မခံတော့
"ဟေ့ရောင် ခန့်ကြီး မင်းကြည့်ရတာလည်းကွာ မယားပူမိနေတာ မြင်မကောင်းဘူး ငါရောရာဇာရော မင်းကြည့်ပြီး မိန်းမယူချင်စိတ်ပါပျောက်တယ်"
YOU ARE READING
တစ်ချက်လေး စောင်းငဲ့ကြည့်ဦး
Randomမင်းက ငါ့အချစ်တွေနဲ့ မထိုက်တန်တဲ့မိန်းမပဲ ငါမင်းကို မင်းသေသွားရင်တောင် ပြန်ချသ်မှာမဟုတ်ဘူး ခန့်ထယ်ဝါ ကိုခန့်ဘယ်လောက်မုန်းမုန်း နက်နားကမထွက်သွားပါနဲ့နော် နက်က ကိုခန့်မရှိရင် သေမှာ ပုလဲနက်
