Distance

Part 2

-«Γιάννης χάρηκα πολύ.» Μου είπε με ένα χαμόγελο να φωτίζει το πρόσωπο του.
.....

Εγω: « Νατασα,επίσης» Ανταπέδωσα με μια δόση χαράς. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα και τόσο όρεξη να συζητήσω η ποσό μάλλον να κάνω μια νέα «φιλία».

Συνέχισε να μιλάει με την Παναγιωτα και σε αρκετές στιγμές προσπάθησαν να με βάλουν μέσα στην συζήτηση τους αλλά η τους απέφευγα η απαντούσα ξερά. Κάποια στιγμή γύρισε προς το μέρος πριν φύγει μου και μου ζήτησε τον αριθμό μου τον οποίο και δεν του έδωσα φυσικά.

Παναγιωτα: « Γιατί είσαι τόσο ξερή ρε φίλε, δεν είναι ώρα να κανείς κάτι νέο στην ζωή σου; Θα μείνεις πάντα κολλημένη σε αυτόν; Να ήταν και ωραίος να έλεγα.»

Ειπε με μια δόση ειρωνείας και εγω είχα ήδη αρχίσει να νευριάζω αλλά προσπάθησα να κρατησω την ηρεμία μου και της απάντησα. Ενώ ήξερε πολύ καλά προσπαθούσε να το παίξει ανηξερη.

Παναγιωτα: « Αυτή την στιγμή δεν ξέρω ούτε εγω τι θέλω από την ζωή μου, τι σε κάνει να πιστεύεις ότι θα μάθω μαζί του. Το μόνο πραγμα που σκέφτομαι είναι να αρχίσει η σχολή και φύγω μακρυά μετά τίποτα άλλο.»

Δεν είπε κάτι απλά γύρισε να με κοιτάξει με ένα πονεμένο βλέμμα καθώς ήξερε καλά τι εννοούσα. Στο κάτω κάτω δεν είχα και κάτι το ιδιαίτερο με τον άλλον απλά με ήθελε για παιχνίδι έβλεπε και άλλες ταυτόχρονα και το ήξερα αλλά επέλεξα να συνεχίσω να μπλέκω μαζί του. Τέτοια κάνω και τρωω το κεφάλι μου.
Θεέ μου τι χαζη που είμαι!

Μέχρι να φτάσουμε στην καφετέρια που είχαμε κανονίσει και με τις άλλες δεν ανταλλάξαμε άλλη κουβεντα μετάξυ μας. Όσο και αν την αγαπάω ώρες ώρες με εκνευρίζει που παίρνει εκείνη αποφάσεις για εμένα.

Μολις εντοπισαμε τις άλλες πηγαμε κοντά τους και καθίσαμε. Συζητούσαμε διαφορά κάναμε τις πλάκες μας, μέχρι που ένα γνώριμο πρόσωπο άρχισε να πλησιάζει το τραπέζι μας.

Απευθείας τον κατάλαβα. Ήταν αυτός πάλι. Όπου και να πάω είναι εκεί.

Φίλιππος: « Γεια σας κορίτσια.» Είπε αμέσως και εγω δεν απάντησα ενώ όλες τον χαιρέτησαν χωρίς δισταγμό.

Φίλιππος:« Νατασα εσυ δεν μας μιλάς;» Συνέχισε

Εγω: « Δεν νομίζω να έχουμε να πούμε κάτι άλλο.»

Φιλιππος: «Ναι έχεις δίκιο εξάλλου δεν ηρθα για εσενα.»

Είπε αμέσως και το βλέμμα μου στράφηκε πάνω σε μια από τις κοπέλες. Εκείνη με κοίταξε άβολα, έπειτα κοίταξε τις υπόλοιπες και σηκώθηκε.