Distance

Part 47

« Πουτανες σαν και εσενα δεν έχουν το δικαίωμα να με αποκαλούνε με τέτοια επίθετα.» Είπε με το μίσος στην φωνή του να είναι εμφανές.

..........

Δεν μπορούσα να πιστέψω στα αυτιά μου. Ότι άκουγα τέτοιες λέξεις να έρχονται από το στόμα του Αχιλλέα. Δεν ήξερε τι περνούσα τόσο καιρό; Τι στο καλό λέει;

« Τι;» Του είπα εγω καθώς με αργές κινήσεις προσπάθησα να σηκωθώ από το κρυο πατωμα στο οποίο με είχε μολις ρίξει.

« Τι τι κουκλίτσα μου; Δεν άκουσες τι είπα; Και καλά ησουν ερωτευμένη μαζί μου ενώ τόσο καιρό πηδιέσαι με κάποιον άλλον. Μήπως θέλεις να πιστέψω το παραμυθάκι ότι σε είχαν απαγάγει και ζητούσαν και λίτρα; Πηδιέσαι με τον φίλο του πατέρα σου και το παίζεις Αγία.» Μου είπε με μίσος στην φωνή του.

« Μωρό ποιος είναι;» Άκουσα μια γυναικια φωνή να έρχεται μέσα από το διαμέρισμα του.

« Μια ξένη τώρα έφευγε.» Είπε αδιάφορος.

Εγω είχα μείνει να τον κοιτάω προσηλωμένη. Ήθελα να κλαψω όσο δεν είχα ξανά κλάψει ποτε στην ζωή μου. Όχι γιατί πήγε με άλλη αυτό ήταν λογικό τόσο καιρό. Αλλά  επειδή πιστεύει τέτοια πραγματα για εμένα.

Το μόνο που συνέβη με τον Ιάκωβο ήταν ένα φιλί πριν ένα 6μηνο σχεδόν αυτό στο νοσοκομείο δεν ήταν απολύτως τίποτα. Χωρίς να το καταλάβω τον χαστούκισα με ότι δύναμη μου είχε από μείνει.

Δεν έχασα ευκαιρία να του μιλήσω όμως. Τόση ώρα ήταν εκείνος αυτός που μιλούσε και τώρα η σειρά ήταν δίκη μου. Να νιώσει όπως ένιωθα εγω τόσο καιρό.

« Δεν το πιστεύω ότι έστω και για λιγο πίστεψες τέτοια πραγματα για εμένα. Εμένα που ησουν ο πρώτος μου. Που με απήγαγαν Θεέ μου και δεν θυαμαμαι τίποτα σχεδόν από εκείνες τις ημέρες μόνο να με τρυπάνε στον λαιμό.»

Είπα με απελπισία δείχνοντας του όλα τα σημάδια που παραδόξως είχαν μείνει ακόμα εκεί. Δεν σταμάτησα εκεί όμως συνέχισα.

« Που είδα την κόλαση να περνάει μέσα από τα μάτια μου. Που το μόνο πραγμα που ζητούσα ησουν εσυ και κανένας άλλος. Εγω που σε αγάπησα και σε αγαπώ ακόμα παρα το τι πιστεύεις. Γι αυτό άντε και πηδήξου Αχιλλέα και μην με ξανά ενοχλήσεις. Κυριολεκτικά ποτε ξανά μετά από αυτό.»