Distance

Part 8

Για ακόμα μια φορά με ειχε σώσει...
.........

Δεν του είπα κάτι παραπάνω απλά εκλεγα μέσα στην αγκαλιά του μυριζοντας αυτό το μεθυστικό υπεροχο άρωμα του ξερωντας πως αυτή την στιγμή που είμαι στα χέρια του δεν κινδυνεύω ούτε στο ελάχιστο.Αυτός ήξερε ομως.Κατάλαβε ότι δεν χρειαζότανε να πει κάτι... Να μιλήσει..

Το μονο που είχα ανάγκη αυτή την στιγμή ήταν μια αγκαλιά και η δίκη του σίγουρα ήταν  η καλυτερη που θα μπορούσα να κάνω . Είχα να τον δω μολις δυο μέρες και ήδη μου έχει λείψει παρα πολύ.

Σε έναν μήνα απο τώρα φεύγει και είμαι σίγουρη ότι θα μου λείψει ακόμα περισσότερο αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι για αυτό. Δεν γίνεται να του μιλήσω. Να του πω τι νιώθω. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να αρκεστώ στην 'φιλία' μας όσο και αν με πονάει αυτό.

Γιατί να μην του αρέσω ομως και γιατί να μην με διεκδικεί; Τόσο χάλια είμαι που όλοι το μονο που θέλουν από εμένα είναι να περάσουν καλά η να με έχουν απλά σαν φιλη τους;

Μέσα στις σκέψεις μου είχα καταλάβει ότι οι λυγμοί μου πλέον είχαν σταματήσει και αυτός με είχε αφήσει απο την αγκαλιά του και με κοιτουσε ανήσυχος. Τον άκουσα να μου μιλάει στην αρχή φωνάζοντας μου και έπειτα πιο ήρεμος.

Αχιλλέας: « Μιλά μου Νατασα. Γιατί δεν μιλάς. Γαμωτο τι έπαθες, μιλά μου.» Με ταρακουνούσε αλλά από το σοκ που είχα με όλα όσα έγιναν λίγη ώρα πριν δεν μπορούσε να βγει λέξη απο το στόμα μου.

Με είχαν μαγέψει τα μάτια του στα οποία  κοιτούσα ευθύς μέσα σε αυτά και είχα ήδη χαθεί στην εσωτερική τους ομορφιά. Αυτός κόλλησε δεν ήξερε τι να κάνει. Στην αρχή με κοιτουσε μπερδεμένος και ανήξερος για το τι κάνω και γιατί τον κοιτάζω τόσο επίμονα.

Μολις κατάλαβε ότι τον κοιτούσα τόσο έντονα άρχισε να περιεργάζεται όλο το πρόσωπο μου. Κατάλαβα απευθείας ότι με είχε πάρει χαμπάρι και ένιωσα τα μάγουλα μου να με καίνε από την ντροπή αλλά αυτό σίγουρα δεν ήταν έξυπνη κίνηση.

Με πλησίασε και άρχισε να μου αφήνει φιλια είτε στο μέτωπο είτε στα μάγουλα μου για αρκετή ώρα και εγω νιωθωντας τα καυτά του χείλη πάνω στο δέρμα μου ανατριχιάζω ολόκληρη. Αυτος ο άνθρωπος σίγουρα είχε τρελή επιρροή πάνω μου μεγαλύτερα και από αυτή του Φίλιππου. Μπορούσα να το καταλάβω αυτό.

Κάποια στιγμή τον είδα να με πλησιάζει ακόμα περισσότερο και ήταν ετοιμος να φτάσει στα χείλια μου αλλά κάτι μας το χάλασε και δεν πρόλαβε. Ένα χέρι τον είχε απομακρύνει με γρήγορες κινήσεις απο πάνω μου και τον είχε ήδη ρίξει κάτω χωρίς εκείνος να μπορέσει να αντιδράσει . Ο Φίλιππος. Γαμωτο γιατί δεν φύγαμε και ήμασταν ακόμα εδώ.

Δεν ήξερα τι να κάνω αυτοί οι δυο πάλευαν μπροστά μου και εγω τους κοιτούσα ανήσυχη. Κοιτούσα γύρω μου μπας και υπήρχε κανένας περαστικός να βοηθήσω αλλά για κακή μου τύχη δεν υπήρχε απολύτως κανένας γύρω μας.

Φίλιππος: « Μαλακα, εσυ την πηδάς τόσο καιρό και δεν με θέλει πια. Εσυ είσαι. Θα σε γαμησω πούστη που τόλμησες και την αγγιξες.» Του είπε χώνοντας του μια αρκετά δυνατη μπουνιά θα έλεγα.

Ο Αχιλλέας όμως δεν έχασε χρονο και αμέσως αντέδρασε τον γύρισε ώστε να είναι εκείνος από πάνω και άρχισε να του ρίχνει απανωτές μπουνιές λέγοντας του ότι δεν ξερει τι λέει και ότι είναι μεγάλος μαλακας με αυτό που πήγε να μου κάνει.

Ένα γελάει βγήκε από τα χείλι μου καταλαθος αλλά δεν φάνηκε να το άκουσαν κιόλας. Είχε δίκιο ο Αχιλλέας. Αλλά που να ήξερε ότι από την μια ο Φίλιππος του έλεγε την αλήθεια. Όντως δεν ήθελα να με ακουμπήσει γιατί μου άρεσε αυτός.

Γενικά όλον αυτόν τον καιρό που βγαίνουμε δεν είχαμε κάνει πολλά πραγματα. Ελάχιστες φορές φιλιόμασταν κιόλας. Ένας δυνατός ήχος με ξύπνησε από τον λήθαργο μου και κοίταξα αμέσως προς το μέρος τους.

Εκεί είδα τον Φίλιππο να έχει ξανά πάρει το πάνω χέρι και να χτυπάει το κεφάλι του Αχιλλέα φωνάζοντας του ότι είμαι μόνο δικιά του και ότι δεν πρόκειται να άφηνε κανέναν άλλον να με αγγιξει πέρα από τον ίδιο του τον εαυτό.

Χωρίς να πολύ σκεφτω παραπάνω το τι πάω να κάνω έτρεξα κατά πανω τους. Έπιασα τον Φίλιππο από το πίσω μέρος του γιακά και τον απομάκρυνα πανω από τον Αχιλλεα. Παραξενεύτηκα με το πόση δύναμη πρέπει να είχα διαθέσει για να το κάνω αυτό.

Δεν πρόλαβα να το περιεργαστώ για πολύ ώρα όμως καθώς μια δυνατή μπουνιά έπεσε στο πρόσωπο μου και εγω προσγειώθηκα  στο πατωμα σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Το τελευταίο πραγμα που άκουσα ήταν οι φωνες τους να αναφωνούν τον όνομα μου και μετά από λιγο όλα γύρω μου σκοτείνιασαν.

............