Part 6

233 100 30
                                    

Της στιγμή που πήγε να με βάλει μέσα στο αυτοκίνητο του όμως κάποιος ακούμπησε τον ώμο μου παίρνοντας με μακρυά του. Γύρισα να κοιτάξω και το άτομο που αντίκρισα σίγουρα δεν περίμενα να το δω με τίποτα.
Ο Αχιλλέας; Τι δουλειά είχε αυτός εδώ;

......
Αχιλλέας: « Μου φαίνεται δεν το κατάλαβες την προηγούμενη φορά και θέλεις να τις φας έτσι;»

Αποκρίθηκε στον Φίλιππο. Παρατήρησα ότι τα μάτια του ήταν πιο σκούρα από ότι συνήθως καθώς και μαύροι κύκλοι έκαναν την εμφάνιση τους. Λογικά δεν θα κοιμήθηκε πολύ το προηγούμενο βράδυ.

Φίλιππος: « Παράτα μας πια. Στο κάτω κάτω ποιος είσαι εσυ που θα μου πεις τι θα κάνω;»

Δεν το βλέπω όλο αυτό να βγαίνει σε καλό. Φοβομουν για τον Αχιλλέα ήξερα τι ήταν ικανός ο αλλος να κάνει.

Εγω: « Αχιλλέας σε παρακαλώ σταματά. Θα σου στείλω εγω μήνυμα μετά όλα καλά θα πάνε μην αγχώνεσαι.»

Του είπα κοιτάζοντας τον στα μάτια ψιθυρίζοντας την τελευταία πρόταση καθώς σε καμία περίπτωση δεν ήθελα να την ακούσει ο Φίλιππος δεν θα ήθελα να ξέρω τι θα ήταν ικανός να κάνει αν το άκουγε όλο αυτό.

Φίλιππος: « Μπες μέσα στο αυτοκίνητο τώρα Νατασα δεν αστειεύομαι κάτι είπα το πρωί.»

Δεν μίλησα παραπάνω ο Αχιλλέας με άφησε να πάω με τα δικό ζόρια καθώς τον καθησύχασα πως θα του στείλω εγω μήνυμα μετά και πως όλα θα είναι μια χαρά.

Όση ώρα ήμασταν μέσα στο αυτοκίνητο του κανένας μας δεν μιλούσε. Εγω βέβαια φοβομουν και είχα βυθιστεί στις σκέψεις μου. Τι ήθελε να μου πει άραγε και γιατί επιμένει τόσο πολύ πια; Αυτό ήταν που μου το τελείωσε όλο αυτό. Με κουράζει και δεν ξέρω πως να αντιδράσω.

Ελπίζω μόνο να μην αρχίσει να με κυνηγάει πάλι δεν θα το αντέξω. Είχε γίνει τόσο άγριος τον τελευταίο καιρό και όλο αυτό δεν μου άρεσε καθόλου. Μπορεί να είχαμε κάνει κάποια πραγματα και κάποια αλλά όχι αλλά αυτό δεν του δίνει το δικαίωμα να κάνει ότι κανει.

Μετά από λίγη ώρα το αυτοκίνητο σταμάτησε μπροστά από ένα εγκαταλελειμένο κτήριο. Σάστισα μπροστά στην όψη του. Δεν περίμενα να με ξανά φέρει εδώ πέρα. Πάει τόσος καιρός γαμωτο γιατί μου το κάνει αυτό; Γιατί με βασανίζει έτσι και δεν με αφήνει να προχωρήσω την ζωή μου;

Βγήκα από το αυτοκίνητο και τον ακολούθησα καθώς αυτός ήδη είχε βγει και είχε αρχίσει να προχωράει προς το εσωτερικό του κτηρίου. Ανεβήκαμε τα σκαλιά και αφού καθήσαμε στην ταράτσα κανείς δεν εβγαλε άχνα.

Distance Where stories live. Discover now