WHEN THE NIGHT SHE'S BACK ( JAYMY )

CHAPTER EIGHT

JAYDEE

Our love story is like a bridge, there are still end of it's pathway. I know there's no forever exist to this kind of relationship and maybe we are really not meant to be.

Hindi ko sinubukan magmahal ng iba, at lalong hindi ko ginawa na buksan ulit yung puso ko para sa iba. Para akong naging malamig na pinto na ayaw magpapasok.

Apat na taon ang itinapon nya. Buong akala ko ay sigurado sya sakin base sa mga nangyayari sa amin.
We always talk about our future. Gusto naming tumira sa tahimik at sa lugar na may magandang tanawin.  At hindi hadlang ang parehong pagiging babae namin para makabuo ng pamilya. Pero anong nangyari? Bakit naging ganito?

Ikinulong ko ang buong dalawang taon ko sa lungkot at sakit. Siguro panahon na para magsimula ako ulit. Bahala na kung paano basta gagawin kong maging maayos ulit.

Sa lalim ng pagiisip ko habang hinihimas ang balahibo ni BALI na nakatulog na pala sa tabi ko.

Tumayo ako mula sa higaan at pumunta sa harapan ng salamin.

"Change yourself and be happy again." Napangiti ako habang pinagmamasdan ang sarili ko sa salamin. Matagal tagal din noong huling makita ko ang sarili kong nakangiti.

Nagayos ako, Gusto kong pumunta sa isang lugar na alam kong maaaliw ako. I'll drive my car until I came to a Night Club.

I sit alone in a solo table and ordered a one bottle of THE VINTAGE. 

I enjoy the night kahit magisa lang ako habang nakatingin sa mga taong nagsasayawan sa harapan ko.

Nakikiindak lang ako sa tugtog habang nagiinom mag isa.
Nararamdaman ko na rin ang tama ng wine sa akin. Dahil ramdam ko ang paginit ng buong mukha at mga braso ko. Medyo hilo na rin ako dahil sa lakas ng tama ng THE VINTAGE.

This is my Stress relief, ang maginom magisa pero kadalasang sa bahay ko ito ginagawa at first time kong bigyan ang sarili ko ng NIGHT TIME TO DRINK IN A CLUB. I will be able to give myself a pamper tonight to endure the loneliness and just to enjoy the night with a unknown people in this club. 

Nagsalin ako ng wine sa wineglass at saka ko ito ininom.

Nang bumalik ang tingin ko sa mga taong nagsasayawan.
I saw a very familiar face nakatayo sya sa kabilang side na katapat ng table ko. I tried to focus my sight to that person pero nahaharang harangan sya ng mga taong nagsasayawan sa gitna at dumidilim rin kasi ang paligid dahil disco lights lang ang nagsisilbing ilaw, kaya hindi ko sya masyadong makilanlan. Tumayo ako para mas lalo ko syang maaninag.

My heart beat fast, I felt my nerves shaking. Totoo ba tong nakikita ko!?

"AMANDA!?" Parang nangyari na to dati? Nadedejavu lang ba ako o totoo ang nakikita ko?

She wearing a full of color black but a white shirt under her black coat and also she wearing a black cap. She stared at me straightly at yung expression ng mukha nya ay sobrang seryoso, angat na angat ang kanyang kaputian at kagandahan sa suot nyang itim na long sleeves at pants.

But wait.... Is it real?

Namamalikmata lang ata ako. Kinusot ko ang mga mata ko at tinignan sya ulit. Nandoon parin sya nakatayo habang nakatitig sa akin at hindi gumagalaw mula sa  kinatatayuan nya.

NO! THIS CAN'T BE! MALABO PA SA MALABO ANG NAIISIP KO. BAKA NADADALA LANG AKO NG ALAK!?
NAPAKA LABONG MAKITA KO SI AMANDA SA GANITONG LUGAR! WEARING A FULL OF BLACK AND CAP! PSH!  THIS IS NOT REAL! WAKE UP JAYDEE!

Nababaliw na ba ako ? O baka naman kamukha nya lang!? O nahihilo lang talaga ako dahil sa alak!?

Ang tagal naming nagtitigan. Mayamaya pa ay yumuko ito. Nagaakma na syang aalis. Kinuha ko ang bag ko at sinundan ang babaeng yon. Ang daming nakaharang na tao sa paghabol ko sa kanya, pero hindi ko iniaalis ang paningin ko kahit saan man sya magpunta. Naglalakad ito ng mabilis at tila alam nyang sinusundan ko sya.

Tumakbo ito palabas sa likod ng BAR. May nakasalubong akong waiter na may dalang mga babasagin na baso kaya binagalan ko ang takbo ko. Pag labas ko sa likod ng BAR ay wala na ito.

Sinubukan ko pang hanapin sya doon pero wala na talaga ito.

I breath deeply. Bakit ba nakakakita ako ng mga ganitong Illusion? Pero kung Ilusyon yon bakit kitang kita ko ang paglalakad at pagtakbo nya?

She can't go in this kind of public place, since she is Ambassador of a global brand in FRANCE! In FRANCE JAYDEE! Napakalayo ng lugar na yon sa Bar na to! Wake up yourself! Kung sya man yon. She can't reveal her face Infront of a lot of people, because wherever she went around makikilala!

KAYA ALAM KONG GUNIGUNI KO LANG ANG LAHAT PERO KITANG KITA TALAGA SYA NG DALAWA KONG MATA!

I remembered a years ago, nangyari na to sakin. In THE NIGHT BAR. The time na AMANDA went together with GAB in a club tapos gusto ko na syang iuwi pero hindi sya sumama sakin , Sa sobrang kalasingan ko that time, nakikita ko ang mga mukha ni AMANDA ng malapitan. At feeling ko that time kasama ko sya.

Paano ako makakamoveon nito at magiging okay kung nakikita ko sya ng ganito sa paligid ko!
This really driving me crazy!
Mukhang kailangan ko na atang pumunta ng Psychiatrist to check me. Geeez!

She never come back JAYDEE!

*The next day*

I feel someone touches my face, pero alam kong nasa loob ako ng panaginip dahil hindi ko pa kayang gisingin ang sarili ko dala ng kalasingan kagabe. Pero pakiramdam ko ay parang totoo na may taong humahawak sa aking mukha.

Habang minumulat ang mata ko, unti unting lumilinaw ang paningin ko. Hanggang sa tuluyan ko na ngang makita kung sino ang taong nasa harapan ko.

"JIE!?" Napabalikwas ako ng bangon at napaupo dahil sa sobrang gulat.

" What happened? " I ask her. Tumayo sya ng hindi parin ako sinasagot.

"Why are you here?"

"You can't remember? Tinawagan mo ko. Lasing na lasing ka!" Medyo galit na ang tono nya, she preparing a cold water for me.

"Sorry." Mahina kong tugon at napayuko.

"Oh. Drink it. Para mawala na yung amats mo." Iniabot nya sakin ang baso at agad ko naman itong kinuha.

Hindi ko maintindihan kung bakit parang galit sya?

Do you know that I appreciate her after the longest time na mabroken ako kay AMANDA kasi hindi nya ako iniwan. But it doesn't mean anything. Sobra lang akong nagpapasalamat kasi meron akong kaibigan na katulad ni JIE.

Umupo sya sa tabi at huminga ng malalim.

" Do you really see her last night? " Tanong nya.

Oo nga pala naalala ko yung nangyari kagabe. Pero hindi ko alam :( naguguluhan ako sa nangyari kagabe. Sobrang biglaan napaka impossible pero parang possible kasi dalawang mata ko mismo ang nakakita sa kanya.

" I really don't know. Pero kitang kita ko talaga e, syang sya yun JIE!" Pinagpipilitan ko parin sa kanya.

"Baka naman namamalikmata ka lang?"

"No! I know her from head to toe. But I'm not sure now." Humina ang boses ko at napayuko. Oo nga pala ilang taon ko pala syang hindi nakikita. :( Baka nasasabik lang ako sa kanya kaya ganito.

Parang kinain ko sa sarili ko yung sinabe ko na dapat maging okay na ko that day, tapos bigla naman syang magpapakita sakin sa ilusyon ko! Haaays

"See? That's impossible JAYDEE. AMANDA is a highlight person now. She can't never go in that kind of place." Nakayuko lang ako habang nakikinig sa kanya.

"Just wake up JAYDEE. Don't hurt yourself. " She's right. Dapat hindi ako magpaapekto sa ilusyon ko lang. At lalong dapat hindi mas maging matapang na ako.

DAPAT WALA NA SYANG BABALIKAN SAKIN. KUNG SAKALI MANG BUMALIK SYA KATULAD NG PAGIWAN NYA SAKIN BASTABASTA.

Now, I realize na dapat hindi ko na ikulong ang sarili ko sa nakaraan namin, kailangan kong turuan ang sarili ko. Tama na yung dalawang taong nagkulong ako sa lungkot at pait ng buhay ko dahil sa kanya.

WALA NA YUNG JAYDEE NA NAKILALA NYA.