WHEN THE NIGHT SHE'S BACK ( JAYMY )

CHAPTER FOURTEEN :

AMANDA

Sa huling pagkakataon bago ako tuluyang umalis pabalik ng FRANCE gusto ko syang makita kahit saglit. Para malaman nyang hindi ko sya nakalimutan...

Kinuha ko mula sa bulsa ko ang matagal kong itinagong susi ng unit namin.

Napabuntong hininga ako, bago ko iikot ang door knob.
Hanggang sa bahagya ko na itong nabuksan,
Sumilip muna ako sa loob bago ko ito tuluyang buksan ng dahandahan para hindi ako makagawa ng ingay. Noong nasure ko wala pumasok na agad ako at isinara ng dahandahan ang pinto.

Naglakad ako papunta sa sala. Halos maiyak ako ng makita ko doon si BALI. Ang lakilaki nya na.
binuhat ko sya agad at niyakap at hinalikhalikan ang kanyang balahibo.
Labis akong natuwa nung dinilaan nya ang aking pisngi hindi ako nakalimutan ni BALI.

"BALI Come here matutulog na tayoooo." When I heard a familiar voice. My heart pounding faster.

"BALI!?"" Noong pangalawang tawag nya kay BALI ay agad na akong nagtago sa likod ng kurtina ng terrace. Madilim naman kaya hindi nya ako bastabasta mahahalata dito.

*MEEEEOOOOW*

"Come here BALI!" sigaw nya ulit mula sa kwarto.

Mayamaya pa ay hindi ako nagkamali, lumabas sya ng kwarto para kunin si BALI. Halos maiyak ako nong makita ko na sya sa siwang ng kurtinang aking tinataguan. Pero pinipilit kong hindi makagawa ng ingay.

Sobrang payat nya na at ang iksi na ng buhok nya na dati ay inaalagaan ko pa.

"What's wrong baby?" Gustong gusto kong lumabas mula sa kinatataguan ko , gusto kong magpakita sa kanya at yakapin syang muli. Pero wala akong mukhang maiharap sa kanya dahil sa pangiiwan ko. T___T

"Let's go inside" Nang maramdaman kong pumasok na silang dalawa sa kwarto ay nakahinga na ako ng maluwag. At saka lumabas sa kinatataguan ko.

Ang mga luha ko ay hindi mapigilang hindi pumatak. Napakasakit na makita syang malapit na sakin ngayon pero hindi ko sya magawang mayakap. T__T

Maglalakad na sana ako palabas ng pinto para umalis pero....

"SINO KA?!!" Nagulat ako ng bigla syang dumating. Hindi ko maigalaw ang aking mga paa, tila nanigas ang mga ito dahil sa sobrang kaba at takot.

"SINO KA!!? PAANO KA NAKAPASOK DITO!?" Ulit nyang tanong sakin.

Lumingon ako ng dahan dahan sa kanya.
Mas lalong dumami ang luhang pumapatak sa aking mata noong makita ko sya..

"JAYDE....." Mahina kong tawag sa kanya. Galit ang awra ng mukha nya. Kabisado ko parin ang ekspresyon nya hanggang ngayon kaya mabilis ko syang mabasa.

"AMANDA?" Rinig na rinig ko ang mahinang pagbanggit nya sa pangalan ko. Gustong gusto ko syang yakapin.

"Jaydeeee........" Nakatingin lang sya sa akin ng walang emosyon.

"ANONG GINAGAWA MO DITO!?" Galit ang tono nya.

Tatanggapin ko ang lahat ng galit nya dahil deserve ko yon. Kung hindi man nya ako kayang patawarin okay lang that's my Karma.

"I'm sorry...." gusto ko sana syang lapitan....

"Wag kang lumapit sakin!" Pagpigil nya sakin. Nasasaktan ako kasi hindi sya masayang makita ako. T___T

"Nagawa mo pa talagang bumalik pagtapos ng lahat?" Bakit ganon? Bakit nasasaktan ako sa mga tono nya.

" Sorry JAYDEE, I'm sorry for leaving you....." Patuloy lang ako sa pagiyak.

Ang sakit! Kasi ang buong akala nya iniwan ko lang sya ng walang dahilan. T_T Hindi nya alam na para sa kanya kung bakit ako umalis.

"SORRY? SORRY? GANYAN BA TALAGA KADALI SAYO NG LAHAT!"

Hindi madali para sakin T_T kung alam mo lang LISA.

"DALAWANG TAON AMANDA....."

Wala na akong ibang nagawa kundi umiyak ng umiyak sa harapan nya.

"DALAWANG TAON MO KONG INIWAN! HINDI YON MABILIS NA PANAHON LANG TAPOS ANONG GUSTO MO PATATAWARIN KITA NG GANON KADALI?..."

"No! *Shook* I didn't mean to leave you....."

"YES YOU DID! WITHOUT REASON AND EXPLAINATION AMANDA!"

Ayoko kasing makita kang naghihirap kung mas pipiliin kong manatili sayo ng mga panahon na yon T____T

"I'm really sorry JAYDEE. Just forgive me please." Pagmamakaawa ko sa kanya.

"WALA NA AMY. AFTER ALL! HINDI NA KITA KAILANGAN SA BUHAY KO!"

Paano na yung mga pangarap na binuo natin?
Paano na yung mga pinaghirapan ko sa loob ng dalawang taon para makabili ng bahay sa HAWAII at makaipon ng maraming pera para satin nang hindi nalalaman ni Mommy. T_____T
Paano na lahat ng yon?

"Si JIE na ba ?" Pinilit kong ikalma ang sarili ko sa pagiyak.

"NO! DAHIL SA SOBRANG SAKIT NG PAGIWAN MO SAKIN. HINDI NA AKO NAGTIWALA PA SA KAHIT NA SINO."

It's a mistaken, bakit ganyan mo ko kamahal JAYDEE?

"AT WALA NA RIN AKONG BALAK NA PAPASUKIN KA ULIT SA BUHAY KO." That's word really makes me to cry..

Ang sakit sakit! Walang mapaglagyan ang sakit na nararamdaman ko! T_T

"Okay I understand." Bahagya akong lumapit sa kanya.

"Gusto ko lang sana sabihin sayo na......." Pinunasan ko ang mga luha ko.

"Mahal na mahal parin kita. At kahit kailan hindi nawala yung pagmamahal ko sayo. " Umiwas sya ng tingin sakin noong pabagsak na ang luha nya..

"I wouldn't leave you without reason, pero alam kong hindi na mahalaga para sayo kung ano man ang dahilan na yon dahil nangyari na......" Nanatili syang tahimik...

"Pumunta ako dito para sabihin sayo na GUSTO KITANG MAKASAMA HABANG BUHAY pero huli na ata ako...."

Huli na ako kasi hindi mo na ako kayang patawarin. T__T

Napayuko ako...

"Sana noon mo pa pinatunayan sakin na gusto mo kong makasama habang buhay......."

Gustong gusto kong patunayan sayo yon T_T pero anong magagawa ko kung sinubok tayo ng tadhana.

"Umalis kana AMANDA... Kahit ano pang sabihin mo. Hindi na ako maniniwala sayo." Kumalma na ang tono nya kaya alam kong nagsasabi sya ng totoo. 

Akala ko ganon lang kadali ang lahat T_T
 

"JUST LEAVE NOW!"  Hinang hina na ako sa kakaiyak.

"I SAID LEAAAAVE!!" Pagkasigaw nya non saka lang nagsync in sakin na, kailangan ko ng umalis.

Tumalikod ako sa kanya ng nakayuko at dahandahang naglakad..

"ILOVEYOU." Yan ang mga salitang binitawan ko bago ako tuluyang lumabas.

I REALLY LOVE HER. PERO HULI NA ANG LAHAT.