WHEN THE NIGHT SHE'S BACK ( JAYMY )

CHAPTER ELEVEN : MISSING YOU

AMANDA

It's really difficult to be complacent in a life that you've thought it's permanent.

When she's comes to my life, I learn to appreciate the value of life she recruited me to persue my dream. She though me to do not turn back to the path I want to take.. I would want to stay in the life I have with her, but it's really heavy to choose between her and to my family.

Now I know that everything has change.

THE NEXT DAY

I activated the flight mode of my phone. I didn't want to read any message or recieving calls from her, I don't want to change my mind kasi lahat ng ito ay para sa aming dalawa.

I didn't eat my lunch bago umalis dahil wala akong gana. nanatili akong nakatanaw sa labas ng bintana ng kotse at nakutulala sa buong biyahe.

Maya-maya ay nag alarm ang phone ko.
It's 12:00pm. I set this time everyday para tawagan si JAYDEE dahil ito ang oras ng kanyang breaktime. Mas lalo akong nalungkot dahil sa mga oras na ito dapat ay magkausap kami.

I accidentally touch the flight mode. Nagpop up lahat ng tex at missed call nya sa notif ko. Kaya inactive ko ulit ang flight mode.

But I can't help myself to read those messege

.
"Half day lang ako Baby. I'm going home. See yah."

"Baby, why are you not answering my call? Are you busy?"

"I can't wait to see you my amy :* "

Hindi ko mapigilang umiyak kahit katabi ko si Mom. I felt that she tap my shoulder. I put down my phone and wipe my tears atsaka ko ulit ibinaling ang sarili ko sa pagtanaw sa labas.

Nang makarating na kami sa Airport. Ay nakayuko lang ako habang naglalakad dahil nakakahiya sa mga taong makakakitang maga ang mga mata ko.

"AMANDA." A familliar voice call me. Napatigil at napalingon ako sa kanya. Pati si Mom at mga body guards nya ay napatigil din.

Tumakbo ako palapit kay RUTH at saka ko sya niyakap.

"Why are you here?" Tanong nya sakin nung tanggalin ko ang pagkakayakap sa kanya.

" Please tell to JAYDEE that I have to leave. "

Mangiyakngiyak ako nung sinabe ko iyon sa kanya.

"What?" Halata sa kanya ang pagtataka dahil wala rin syang alam sa nangyayari.

"Just take care of her RUTH." Hinawakan ko ang kamay nya at nagaakma na akong umalis pero pinipigilan nya ako.

"AMNADA" Tawag sa akin ni mom kaya inalis ko na ang pagkakahawak sa akin ni RUTH pero gusto nya parin akong pigilan.

" I have to go. " Paalam ko sa kanya. At naglakad na ako papalayo. Tinitignan ko lang sya habang naglalakad ako palapit kay Mom.

"No AMANDA! Just wait for JAYDEE!" Sigaw nya sa akin agad naman syang hinarang ng mga body guards kaya hindi nya na ko tinangkang habulin pa.

Hanggang sa tuluyan na nga kaming pumasok sa waiting area.
Nakaupo kami sa passenger sit ng airport, patuloy ako sa tahimik na pagiyak at nanatiling nakayuko.

Wala na atang mas hihirap at mas sasakit sa nangyayari sakin ngayon. T____T ang hirap! AYOKONG IWAN SYA!

Ang taong nakasanayan kong kasama. Ang babaeng walang ginawa kundi mahalin at pasayahin ako. JAYDEE T__T MAHAL KO ! FORGIVE ME PLEASE!

Hanggang tawagin ang FLIGHT FOR PRIVATE JET PASSENGERS.

Noong paghakbang ko sa isang baitang ng hagdan paakyat ng plane ay narinig ko ang pagtawag ni JAYDEE sa pangalan ko.