Hidden Persona

Chapter 09

FIRST DAY

Halos matumba ako sa pagkakatayo ko ng tumama ang likod ng kung sino mang 'yon na bumunggo sa noo ko. Bahagya akong napaatras sa nangyari at hinihimas-himas ang noo ko habang iniaangat ang tingin ng kung sino mang taong 'yn. Ano ba kasing nangyayari sa 'kin at may patula-tulala pa 'kong nalalaman, sakit tuloy nitong noo ko.

Pagkaangat ko naman ng tingin ay saktong paharap din siya, pero hindi 'yon ang unang nakaagaw ng atensiyon ko dahil paharap palang siyang nasa gitna ay nakatitig na sa 'kin ang dalawang pamilyar nitong kasamang nasa gilid niya. Hindi sila makapagsalita at bakas sa mukha nila ang gulat. Gulat na gulat rin ang mukha ko dahil ni minsan hindi ko naisip na makikita ko pa sila, lalo na siyang nasa gitna sa malaking University na ito.

Dahan dahan kong ibinaling sa kaniyang nasa gitna ang mga mata ko at hindi naman ako nagkamali. Nakatingin na siya agad ng masama sa mukha ko. "Ikaw na naman?" May halong irita sa tono ng boses niya at hindi na 'yon nakapagtataka pa, dahil halata naman na talaga 'yon sa mukha niya.

Hindi ako makapagsalita dahil sa totoo lang ay hindi ko naman talaga alam kung ano ang sasabihin ko. Hindi naman niya kase kasalanan kung ba't nabunggo niya 'ko dahil hindi naman talaga mangyayari 'yon kung nasa tamang huwisyo ako. May kasalanan din ako at 'di ko talaga alam pa'no magrereact o ano ang sasabihin ko sa sitwasyong 'to.

"I bet this is not a coincidence anymore, you're really following me, right?" Tanong niya na bahagya naman ding ikinagulat ko. Habang ang dalawang nasa gilid naman niya ay nananatili lamang tahimik na animo'y nanonood ng teleserye na ako ang bida at 'tong lalaki sa harap ko naman ang kontrabida.

"Pasensiya na, pero pag-aaral ang ipinunta ko rito," kalmadong saad ko.

"Pag-aaral nga ba o sumusunod ka dahil may gusto ka sa 'kin? Para lang malaman mo, hindi ako pumapatol sa mga nerdy girls na pasakit lang sa mata,"

"Pasensiya na, pero pag-aaral ang ipinunta ko rito," ulit ko.

"Yea, whatever. Get out of my way!"

Hindi pa man ako nakakagilid ay dumiretso na kaagad siya ng lakad kaya medyo napaatras ako ng banggain niya ang gilid ng balikat ko. Nilagpasan lang nila 'kong tatlo ng mga blanko lang ang mukha. Isama ko na rin kaya siya sa mga prayers ko gabi-gabi, ng bumait-bait naman siya. Ilang minuto rin bago ko nahanap sa wakas ang section ko, hindi na rin ako nag-aksayang pa ng oras at mabilis akong pumasok at naupo sa isang bakanteng desk.

Hindi ko alam pero habang paupo pa lang ako ay kinabahan kaagad ako, papasok pa lang kase ako ay may iilan-ilan ng tao sa loob ng room na 'to na nakaupo at ang iba pa ay nagkukwentuhan. Tinapunan ko ng tingin ng ilan sa kanila at lahat ng 'yon, masama ang mga matang nakatingin sa 'kin. It's not new to me so I just ignored it even though some parts of my body felt ashamed.

"Ang panget naman niyan,"

"Sinabi mo pa!"

"Why did that end up here?"

"Baka naligaw lang,"

"Sobrang ganda naman yata nitong room natin para mapagkamalan niyang tambakan ng mga basura!"

"I agree, ang sakit niya sa bangs like eww!"

Hindi ko na lamang pinansin pa ang kung ano anong mga bulong-bulongan nilang naririnig ko. Teka, may bulong bang malakas? So anong tawag ko roon, e'di bulong na malakas! Hehe. A few moments later, the crowd started to increase and soon, the Prof just arrived who I had actually been waiting for.