Hidden Persona

Chapter 22

WORRIED

Hindi ako nakapagsalita pero alam kong punong-puno ng tanong ang mga mata ko habang nakatingin sa kaniya. Bakit niya pa binalik ang kamay ko. Hindi na sana niya makikita ng harap-harapan at malapitan 'tong mukha kong pinaka-pinandidirian niya sa lahat ng tao.

"Don't assume like I want to dance with you," pangunguna niya kaagad makalipas ang ilang segundong pagtitig ko sa kaniya. "Grandpa's watching us," napalingon naman ako sa direksiyon ng Lolo niya at tama nga siya.

Nakatuon ang mga mata niya sa 'min at hindi lang siya, dahil pati na rin ang katabi nitong si Mr. Emerald at sina Esther pa at Raila saka napakarami pang iba. Nilibot ko ang paningin ko at kahit saan talaga banda ay may nakatuon sa amin ang mga mata. Kinabahan ako bigla! Nagsisisi na tuloy akong pumunta pa 'ko rito. Nakakasakal ang mga tingin nila, lahat ang sasama.

Wala sa sariling natapakan ko ang paa niya at muntikan pa siyang mawala sa tamang balanse sa nangyari. Hindi ko alam kung may nakapansin ba o wala sa nangyari dahil hindi ko na magawa pang mailibot ang paningin ko sapagkat nakatuon kaagad ang tingin ko sa kaniya. Ano ba naman kasi 'tong sarili ko!

Wala pang tatlong segundo ay bumalik na ulit kami sa pagsasayaw at siguro wala naman yatang nakapansin. Do'n nakaligtas ako, pero nang tingnan ko ang mukha niya ay wala na talaga akong takas. Salubong na salubong ang kilay niya at iritadong-iritado ang mukha niyang nakabaling sa 'kin, jusko!

"The fck did you just do, are you stupid?"

"Sorry, hindi ko sinasadya," hindi ko mapigilang hindi kabahan sa harap niya.

"Your acting abstracted!" Aniya sa mababang boses, kung hindi kami nasa ganitong sitwasyon, sigurado akong sinasigawan na niya 'ko ngayon. Pero dahil nandito nga kami ay dinadaan na lamang niya sa diin ng bawat salita niya ang galit niya na sigurado akong gusto na niya ngayong isigaw sa 'kin.

"Sorry," tanging tugon ko sa mahinang boses.

"Focus or else... your dead!" Nakakatakot na aniya na halos ibulong na lang ang huling sinabi niya sa aking tainga. Pero sapat na sapat para marinig ko. Sana pala hindi ko na lang narinig para hindi ako kabahan ng ganito. Nagbaba na lamang ako ng tingin at pinag-igihang hindi na ulit magkamali sa pagsayaw dahil lagot na naman ako nito.

Ang sama talaga ng ugali niya. Hindi naman ako ka-ganitong natatakot noong una. Pero ngayon, halos manindig na ang balahibo ko sa takot sa bawat salita niya. Sa paglipas ng mga araw na hindi ko siya nakikita ay palala lang pala ng palala ang lagay niya. Mas lalong sumama ang ugali niya at pinagsisisihan ko talagang pumunta pa 'ko rito.

Kung hindi sana ay hindi rin ako kakabahan ng ganito, mapapasubo sa sitwasyong 'to, makakasayaw siya at mararamdaman ang matinding takot sa kaniya. Nakakainis naman 'tong party na 'to oh! Nagkaroon nga ako ng bagong kaibigan, nakita ko na naman ulit 'tong lalaking 'to. Hanggang ngayon, ramdam ko pa tuloy ang kaba ko!

"Your hand felt cold and clammy, so filthy to touch don't you know?" May halong sarkasmong pambabasag niya sa katahimikang nakapagitan sa aming dalawa.

Napaangat ako ng tingin at saka pa lamang napagtantong kanina pa pala namamasa ang palad kong nakahawak sa kamay niya. Lumuwag ang pagkakahawak ko ro'n at dahan-dahan na sanang tatanggalin iyon sa kamay niya nang bigla naman din niya iyong higpitan kaya hindi iyon nakawala.

"What do you think your doing huh? The song isn't over yet and their eyes focus on us so don't cause a scene, you can do that some kind of sht alone. But not now that I'm currently dancing  with you."