Carmen | Hyunlix

13

Gitmesinin ardından geçen yedinci günde sesini duymadığım, bir kere görmediğim ve nerede olduğunu bilmediğim bedenden bir haber bekliyorum.

İçimi sıkıştıran yokluğu ile artık sabredemezken saatler önce şarja taktığım telefonumu parmaklarım arasında tutuyorum. Felix'ten gelmediği sürece veya onunla ilgili olmadığı sürece bakmaya dahi tenezzül etmediğim bildirimleri yeni açılan telefonumdan kaydırmadan önce bildirimleri panelden kontrol etme ihtiyacı hissediyorum.

Ondan bir haber gelmediği için kafayı yeme raddesine gelmesem umursamamaya devam edeceğim bildirimlere göz gezdirirken gereksiz reklam mesaj bildirimlerini sırayla ekrandan kaydırarak yok ediyorum. Birkaç kere Seungmin tarafından arandığımı görünce buna sonra dönmek üzere aklımın bir köşesine bırakıyorum ve onun bildirimini de siliyorum.

Felix'le verdiğimiz aradan haberi olup olmadığını kendi içimde sorgularken onu ararsam o belli edene kadar bir şeyi belli etmemeye karar veriyorum fakat bir haftada benim açımdan kayıplara karışmış bedeni gördüyse çoktan aramızın bozulduğunu anlamış olacağını biliyorum.

Birkaç mesaj da atmış olduğunu gördüğümde aynı uygulamanın bildirimleri sırayla çıkıyor. Seungmin'in adının altında birlikte olarak bu sorunu çıkardığım kişi yer alırken tuttuğum nefesimle yanaklarım şişiyor. İkisine de henüz bir cevap vermek istemezken mesajların tamamını okumak isteyerek önce mesajları okuduğumu gösteren ayarı kapatıyorum.

Changbin'in mesajlarına girdiğimde Felix'ten haber alamadığıyla ilgili içerikli mesajları en sonda yer alıyor, yukarı çıktıkça en son olaydan sonra bir sorun olup olmadığını sormuş olduğunu görüyorum.

Dişlerim alt dudağıma eziyet ederek bir yara olacağına emin olduğum hasarlar bırakırken gözlerimi yumuyorum o günün gözümde canlanmasıyla. Bu hatayı yaptığım her ana lanet etmek istesem dahi hepsini başlatan ben olduğum için kendimden başka birine kızamıyorum.

Changbin'e bir cevap vermeden mesajlardan çıktığımda Seungmin'in attığı mesajlara göz atıyorum. Çok önemsemeden kaydırırken Felix'in adını görmemle vücuduma adeta iğneler batıyormuş gibi uyarılıyorum. Nefesim dahi sıklaşırken Felix'in Jeongin'le kaldığından ve dertleşmek istersem yanımda olacağından bahsediyor.

Günlerdir görmeye hasret kaldığım bedenin nasıl olduğunu bildiği için onu aramak istiyorum. Hemen buluşayım ve bana, yokluğunda çöktüğüm bedeni anlatsın istiyorum.

Hızlıca mesajlaşma uygulamasından çıkıp rehberdeki numarasının üzerine tıkladığımda bir an bile durup bunun mantıklı olup olmadığını sorgulamadığımı fark ediyorum. Fark ettiğimde çoktan telefonu açmış oluyor.

"Efendim Hyun?"

"Selam. Mesajlarını yeni gördüğüm için aramak istedim."

Sesim kendimden emin olmadığımı haykırırken hatırladığına dair birkaç mırıldanma bırakıyor.

"Ne oldu bilmiyorum fakat iyi olduğundan emin olmak istedim."

Boştaki elimle bacağımın üzerinde, eşofmanımı çekip bırakırken gerginliğimi geçirmeye çalışıyorum. Seungmin'in Felix ile daha yakın olması yüzünden bir an için onu aradığımı iletip iletmeyeceğinden endişe ediyorken Felix'ten bahsetmemeye çalışıyorum.

"Olumlu olmaya çalışıyorum."

Sesim oldukça kısık çıkarken bu konuyu Seungmin ile konuşamayacağımı fark ediyorum. Ona güvenmediğimden değil, tamamen anlatmaya utanacağımdan. Bu sebeple konuşmayı fazla uzun tutmamaya çalışıyorum.

"Felix biraz zaman istedi, bu yüzden ona saygı duyuyorum fakat haber alırsan bana söyler misin? Onu sıkıştırmak istemesem de endişeleniyorum."

"Jeongin pek bir şey söylemedi fakat ben senin iyi olduğundan emin olmak istiyorum."

Nazik ses tonu ile az önceki gerginliğim kaybolurken ısrarcı ilgisi ile içimden 'yine olmaz' diye geçiriyorum. Yine olmaz, Felix'in yokluğunda kendimi kaybedemem.

Salladığım bacaklarıma bakarken onu ikna edecek birkaç kelime mırıldanıp vedalaşıyorum hızlıca ve telefonu kapadığımda Felix'in yokluğu hakkında konuşabileceğim tek kişiye gitme düşüncesiyle hazırlanıyorum.

Üzerime geçirdiğim v yaka kazak ve siyah, dar pantolon ile montumu giyerken bütün hücrelerim bunun bir hata olacağını haykırıyor.