[ B T S ] N O V E L S 🔞

បៀរដប់សន្លឹក

« លោកម្ចាស់ក្មេងថ្មីៗត្រូវបានបញ្ជូនចូលមកជាច្រើននាក់ ខណៈពេលនេះក៏កំពុងស្ថិតនៅក្នុងបន្ទប់ងងឹត លោកម្ចាស់អាចយាងទៅជ្រើសរើសដោយផ្ទាល់បានទាន » អ្នកស្ថិតក្រោមបង្គាប់ឱនគំនាបជម្រាបដល់អ្នកប្រណីប្រោសជីវិតចិញ្ចឹមគេនោះ ដោយសេចក្តីគោរពជាទីបំផុតព្រោះថាគេអាចរស់រានឡើងក៏ដោយសារតែលោកម្ចាស់គេនឹងហើយ។

« ល្អ!! នាំយើងទៅ » កំលោះណាមជូនវ័យ៣៧ឆ្នាំនេះក៏ងើបខ្លួនឡើងចាកចេញពីបន្ទប់ដែលមានតែពន្លឺស្ទង់ៗងងឹតៗគួរជាទីព្រឺសម្បុរបំផុត។

________

« ម៉េចក៏មានសម្លេងរញ៉េរញ៉ាយបែបនេះ? ក្រែងអ្នកដែលបានបញ្ចូនមកកាន់ទីនេះសុទ្ធតែជាអ្នកស្ម័គ្រចិត្តមិនចឹង? » ដើរមកដល់ត្រង់បន្ទប់ងងឹតជាន់ក្រោមដីភ្លាម អ្នកកំលោះក៏អាចលឺដល់សម្លេងស្រែករើបម្រាស់ពីខាងក្នុងបន្ទប់ ខណៈពេលនេះគេនៅឈរខាងក្រៅមុខបន្ទប់នៅឡើយ។

« ទានម្ចាស់សូមមេត្តាលើកទោស... ខ្ញុំម្ចាស់ក៏ធ្វើការមិនដែលភ្លាត់មកយូរហើយ » ឈុនលត់ជង្គង់ឱនក្បាលក្រាបសឹងតែដល់ជើងអ្នកជាម្ចាស់ ហើយរាងក្រាស់ក៏និយាយឡើង ៖

« បំភ្លេចចោលទៅ » រួចណាមជូនក៏ដើរក្រពាត់ដៃចូលទៅខាងក្នុងទើបឈុនដើរតាមទៅពីក្រោយ។

មកដល់ក្នុងបន្ទប់ដែលឃុំនាងៗប្រមាណជា១០នាក់ មើលទៅពួកនាងៗខ្លះទំនងសុទ្ធតែមិនទាន់ពេញវ័យ ហើយភាគរយតិចបំផុតដែលមានវ័យជំទង់នោះ ប្រហែលជា ២-៣នាក់អស់ហើយ។ ពេលគ្រលាសភ្នែកសម្លឹងទៅកាន់នាងៗ អ្នកកំលោះយើងក៏អាចឃើញនូវឫកពាញញឹមញញែមពីពួកនាងមួយក្រុមដែលមើលទៅចុះសម្រុងគ្នាយ៉ាងខ្លាំងព្យាយាមហុចដៃឲ្យភ្នែកដល់គេយ៉ាងមមាញឹក ចម្លែកអីតែនាងតូចភ្នែកស្អិតម្នាក់នេះកំពុងតែស្រែកជំទាលយកៗមិនអាសូរដល់ត្រចៀកគេបន្តិចសោះ សម្លេងឲ្យលាន់ដូចកញ្ចែខែប្រាំង។

« ដោះលែងពួកនាងក្នុងចំណោម៩នាក់នោះចេញទាំងអស់ទៅ ហើយនៅសល់អ្វីដែលមិនប្រក្រតីឯងក៏យល់ហើយមែនទេឈុន? » ណាមជូនងាកមុខមកនិយាយជាមួយឈុនដោយសម្លេងមាំទើបឈានចូលទៅកាន់ផ្នែកមួយបន្ទប់នេះរង់ចាំឱកាសមកដល់។