[ B T S ] N O V E L S 🔞

Minutes of s*x

«អាថេយ៍ហែងទៅបន្ទប់មុនទៅ អញឈឺនោមមួយសិនវើុយ» ខណៈដើរមកជិតដល់បន្ទប់ស្នាក់ជីមីនក៏ស្រែកប្រាប់ទៅថេយ៉ុងដែលដើរខាងមុខឲ្យត្រឡប់ទៅកាន់បន្ទប់មុន ទើបគេងាកក្រោយសម្លក់អ្នកជាមិត្តបន្តិចស្តីឡើងទាំងជ្រួញចិញ្ចើមដាក់៖

«យីអញហើយមិនចាំទៅក្នុងបន្ទប់វុី!!» រួចថេយ៉ុងក៏ដើរទៅមុន ខណៈនាយជីមីនក៏នៅអើតឡឺមៗមុខបន្ទប់ដែលនៅជាប់បន្ទប់ខ្លួនដែលដឹងថាមានក្រមុំរូបស្រស់ម្នាក់ទើបតែរើមកស្នាក់បានប៉ុន្មានថ្ងៃ។

«ហឹម!មិននៅទេ» ជីមីនមូលគន្លឹះបម្រុងរុញទ្វារចូលទៅតែក៏បើកមិនរួចសង្ស័យតែទៅដើរលេងមិនទាន់ត្រឡប់មកវិញទេ រួចនាយក៏ដកដង្ហើមធំដើរចូលទៅច្រកមួយចន្លោះផ្ទះរវាងនាងនិងគេ ទៅឈរនឹងរានហាលយខាងមុខផ្ទះសម្លឹងមើលទៅព្រះអាទិត្យដែលកំពុងលេចសន្សឹមៗ តែកែវភ្នែករវៃក៏វាសទៅប៉ះនឹងវាំងននពណ៌ត្រាវដែលកំពុងផើយផាត់ខណៈបង្អួចកញ្ចក់ថ្លាទាំងផ្ទាំងបើកចន្លោះទុកចោល ដោយចិត្តចង់ដឹងក៏សន្សឹមៗរំកិលជើងកាន់តែកៀកទើបចំហរមាត់ធ្លុងលើកដៃខ្ទប់មាត់សឹងតែមិនជឿនឹងភ្នែក។

«មិចនឹងអាចទៅ?» រាងក្រាស់និយាយខ្សឹបៗម្នាក់ឯងនៅពេលឃើញរាងកាយស្រីក្រមុំរួមសំយ៉ាបក្នុងសម្លៀកបំពាក់ជាបុគ្គលិកកំពុងដេករមួលខ្លួនយ៉ាងវេទនាទៅមកនៅលើសាឡុង ចំណែកដៃក៏កំពុងលូកចូលតាមចង្កេះសំពត់ជើងស្រឡូនត្រកួតគ្នាចុះឡើង រីឯដៃដែលនៅសល់កំពុងប្រឡេះឡេវអាវម្តងមួយគ្រាប់ៗរហូតជិតអស់ទើបស៊កចូលទៅក្រសោបដើមទ្រូងខ្លួនឯងពីលើអាវតូចពណ៌ខ្មៅពេញៗដៃ ហើយងើយក្បាលបិទភ្នែកប្រឹងខ្ជឹបមាត់ទប់សម្លេងថ្ងូរមិនឲ្យរបូតចេញមក។

«អ្ហា៎..ហេតុអីក៏ក្តៅយ៉ាងនេះ..អ្ហឹក!!ខ្ញុំអាចស្លាប់ទេ» ម៉ូនអុីសសឹកនឹកស្រណោះមិនគួរបណ្តោយខ្លួនឲ្យទៅត្រូវថ្នាំហើយរត់គេចមកវេទនាែបបនេះសោះ តើនរណាអាចជួយនាងបានពេលនេះ? រួចនាងក៏ងើបអង្គុយសំយ៉ុងជើងដោយបើកចន្លោះឲ្យធំ ខណៈដៃក៏កំពុងចាត់ការអាវនៅលើខ្លួនចេញ ទើបចាត់សំពត់ជាតាមក្រោយ បន្សល់ទុកត្រឹមតែអាវក្នុងនិងខោតូចខ្មៅមួយឈុតនៅលើខ្លួន ហើយដាក់ខ្លួនចុះវិញដេកសន្ធឹងផ្តេកក្បាលនឹងបង្អែកសាឡុង សសៀរលូកដៃចូលទៅក្នុងខោស្តើងម្តងទៀត ចំណែកដៃនៅសល់ក៏លូកចូលទៅក្នុងអាវទាញច្របាច់ដើមទ្រូងខ្លួនឯងកាន់តែខ្លាំង ដោយសារជាតិថ្នាំកាន់តែសាយភាយពេញខ្លួន បណ្តោយឲ្យនាងកៀសទម្លាក់ដៃអាវម្ខាងចុះ យកម្រាមទាំងប្រាំក្តោបក្រសោបដើមទ្រូងទ្រលុកទ្រលន់ម្ខាងមកបឺតជញ្ជក់ចុងរបស់វា ខណៈដៃកំពុងមមាញឹកនឹងល្អាងស្នេហ៍មិនព្រមដក។