[ B T S ] N O V E L S 🔞

End!!

«មិចមិនហៅអញផង?»
«ផូស!! ហែង...»
«អើៗ!! អញដឹងៗអាលូវអញប្រាប់» គ្រាន់តែនិយាយរួចថេយ៉ុងក៏សុីមួយកណ្តាប់ដៃរបស់ជីមីនភ្លាមៗកណ្តាលក្បាល ហើយថេយ៉ុងអង្អែលក្បាលទាំងមុខជូរ រួចចូលសាច់ការម្តង។

«ស្រីម្នាក់នោះនិងម៉ូនអុីជាមិត្តនឹងគ្នាវើុយ ហើយនាងក៏ត្រូវជាសង្សារចាស់អញដែរ» ថេយ៉ុងប្រាប់បណ្តើរភ្នែកគន់មើលទៅអ្នកដែលដេកដួលនៅលើគ្រែបណ្តើរ ទើបងាកមកសម្លក់អ្នកជាមិត្តវិញ។

«ហើយប្រាប់អញធើអី?»
«អ..អា អើយយយ» រាងក្រាស់ថេយ៉ុងចង់តែចាប់ច្របាច់ករជីមីនទៅហើយនៅពេលឃើញគេធ្វើមុខស្លឺៗដាក់វាធ្វើឲ្យគេហត់ចិត្តជាខ្លាំង។
«ចូលទៅចាត់ការទៅ»
«អីគេ?»
«លេងហ្គេមសប្បាយៗ» ជីមីននៅតែធ្វើឫកពាមិនយល់ពីផែនការដដែល ទើបថេយ៉ុងស្ទុះមកក្រៀក.កគេហើយញាក់ចិញ្ចើមយ៉ាងច្រឡឺម អត់នឹងធ្វើឲ្យជីមីនខ្នាញ់គេជាខ្លាំង។

«ជាស្វាហើយថែមទាំងខួរសម្បូរមេរោគទៀត»
«កុំមើលងាយស្វាដូចជាយើងសម្លាញ់»
«អើ!ហើយអាលូវធ្វើយ៉ាងមិច?»
«ក្នុងបន្ទប់នេះមានគ្រែពីរពិតទេ?»
«ហឹម!!»
«ឥលូវយើងលេងកំណត់នាទីអូខេទេ?» ថេយ៉ុងនិយាយបណ្តើរស្របនឹងដៃធ្វើកាយវិការបណ្តើរ តែថាជីមីននៅតែមិនអាចយល់ដដែល៖
«យើងមិនយល់ឯងនិយាយទេ» កំលោះជីមីនអេសក្បាលខ្វោកៗ រួចចាំស្តាប់គេនិយាយបន្ត ៖

«ស្តាប់!! យើងនឹងដាក់កំណត់ម៉ោងនៅលើនាឡិកាហើយក៏ប្រតិបត្តិសកម្មភាពតែមួយ គឺឧទាហរណ៍យើងប្រើក្បាច់អីឯងក៏ដូចគ្នា ធ្វើយ៉ាងណាឲ្យតែពួកនាងដល់គោលដៅ ហើយពេលនោះយើងនឹងកំណត់រកអ្នកឈ្នះ»

«ហើយឈ្នះបានអី?»
«បានកូនទេដឹង ហាស៎ៗៗ» ហើយពួកគេក៏សើចកាច់ករៀងខ្លួន ទើបដើរចូលទៅក្នុងបន្ទប់តាមរយៈបង្អួចនោះ ហើយចាប់ផ្តើមកំណត់ផែនការដែលបានរៀបគម្រោងមុននេះ។

________

«អ្ហាយ...លោកជានរណា? ចូលមកធ្វើអី?» ម៉ូនអុីស្រែកចាចនៅពេលមានអារម្មណ៍ថាដូចជាមានស្រមោលៗមនុស្សមកឈរពីមុខនាង នៅពេលនាងកំពុងបិទភ្នែកងើយក្បាលធ្វើចលនាក្នុងល្អាងស្នេហ៍ដើម្បីបន្សាបជាតិថ្នាំជាលើកទី២ ទើបស្លន់ស្លោរបើកភ្នែកច្រឡោតធំៗងើបឈរទាំងភិតភ័យយកដៃមកបិទបាំងកេរ្តិ៍ខ្មាសខ្លួនរហូតជីមីនឈរសម្លឹងមើលនាងដោយញញឹមចុងមាត់។